Een man betrapt zijn hond met het konijn van de buren in de bek. Dood. Uit paniek stopt hij het beestje terug in zijn hok. Roept zijn buurman even later uit: "Er is een mirakel gebeurd! We hebben ons konijn begraven, maar het is bij ons terug gekeerd!"
De nieuwste telg van Wim Vandekeybus en Ultima Vez is geen volbloed dansvoorstelling, zoals NieuwZwart dat was. Toch verovert ook Monkey Sandwich het hart op een bijzondere manier. Met als uitgangspunt de urban legend of het broodje aapverhaal en met een veelbelovende cast (Jerry Killick van Forced Entertainment, Davis Freeman, Carly Wijs, Mauro Pawlowski…) hanteerde Vandekeybus de camera. Het resultaat is een verrassende film in dogmastijl die op scène geprojecteerd wordt. Daaronder strekt zich een tweede universum uit, bestaande uit een handvol ventilatoren, een berg papier en een aquarium. Het decor voor een beklijvende liveperformance, door de 21-jarige Damien Chapelle.
Het optreden van Chapelle is in alles puur en ongerept. De jongen staat naakt op het podium, slechts af en toe verstaan we iets van de spraakwaterval aan talen die hij uitstort. Ontreddering, eenzaamheid, extase,… ook zonder woorden weet Chapelle gestalte te geven aan de meest uiteenlopende emoties. Hij brandt zijn gat, maar blijft niet op de blaren zitten, balanceert op smalle palen en kabbelt in het aquarium als in een baarmoeder. Eigenhandig kneedt hij zich een zwijgzaam gezelschap van papieren poppen.
De wereld van Chapelle staat op het eerste zicht in schril contrast met die van de theatermaker uit het filmgedeelte. Naarmate film en performance elkaar afwisselen, worden de parallellen zichtbaar. Killick verlangt vurig naar authenticiteit en drijft daarom zijn spelers tot het uiterste, omdat hij echte passie, echte pijn wil zien. Met verhalen probeert hij zin te geven aan het leven, dat hem als een schijntoneel omringt.
Je zou denken dat er bij een twee uur durende voorstelling wel ergens iets moet haperen, maar vreemd genoeg boeten noch de film noch de performance aan kracht in. Naarmate de filmsequensen fantastischer en onbegrijpelijker worden, rijzen bij de toeschouwer wel enkele vragen. Wat is bijvoorbeeld nog echt en wat speelt zich in het hoofd af? Of wat is tussen al deze verhalen het verband? Dat hierop niet meteen een antwoord klaarligt, vormt de sterkte van de voorstelling.
Hoewel er naar het einde toe enige duidelijkheid komt, is Monkey Sandwich vooral genieten van een overdonderende beeldtaal. Het ware verhaal schuilt niet enkel in de poëzie van de leugen, of in een simpel woord als "missen" dat plots door merg en been snijdt. Het zit in de kracht van de verbeelding en in de energie van het vertellen zelf.
Monkey Sandwich gaat op tournee. De speellijst is te vinden op ultimavez.com