Gent Jazz is een festival naar ons hart. Hier spelen de meeste groepen niet enkel om promo te voeren, maar worden ze zorgvuldig geselecteerd op basis van kwaliteit en bedrevenheid. Op deze openingsavond van de Gentse Feesten was het vooral uitkijken naar de doortocht van de Oostenrijkse loungetandem Kruder & Dorfmeister.
Midden jaren negentig lagen Peter Kruder en Richard Dorfmeister aan de basis van een nieuw geluid. “Lounge” was de naam van het nieuwe genre dat zich liet leiden door vermaak, verpozing en voldoening en zwoele, trage technotoetsen koppelde aan stevige kluiten drum ‘n’ bass, triphop, latin en hiphop. Het Weense duo liet snel een omvangrijk peloton copycats achter zich en wist zich vooral te onderscheiden door hun verfijnde remixen voor onder meer Depeche Mode en Roni Size & Reprazent. Eigen werk uitbrengen hielden ze voor hun respectieve zijprojecten Peace Orchestra en Tosca. Een eerste — en ook enige, want een langspeler kwam er nooit — wapenfeit is een EP uit 1993. Gemakzucht of drang naar ultieme perfectie, wie zal het zeggen, al kunnen maar weinig bands met zo een geringe output rekenen op zo een mythische status. Ook liveshows van het tweetal zijn zeer zeldzaam, zo deden ze vanavond pas voor de eerste keer ons land aan.
Opwarmer van dienst was vanavond The Cinematic Orchestra. Die groep bracht al sinds 2007 geen nieuw werk meer uit, maar mag dit jaar wel meeschuiven aan de verjaardagstafel van zijn label Ninja Tune (20). Omdat The Cinematic Orchestra er later dit jaar niet kan bij zijn op het grote Ninja Tune-feest in de Ancienne Belgique, mochten ze vanavond al in de Bijloke komen spelen. Wat meteen opviel, is dat dit lang niet meer de triphopact is waar dit combo in zijn beginjaren voor versleten werd. Live muteren deze computerwizards in een hechte groep die perfect musiceert en componeert.
De nummers worden lang uitgesponnen en het uitblijven van interactie met het publiek maakt van dit optreden in het begin een vrij taaie brok. Pas na dik een half uur, als de breakbeat van “Evolution” invalt, komt er wat animo in de tent. Ook de groep kwam dan wat los, met een doorvoeld gitaartje als intro op “Familiar Ground” en een prachtig verstilde versie van “Breathe”. Afsluiter “Man With The Movie Camera” zorgt finaal voor nog wat welgekomen opwinding. Al bij al best wel een fijn optreden, al kwam het wel erg traag op gang.
Ook Kruder & Dorfmeister hebben wat te vieren. Onlangs vierde hun eigen G-Stone-label zijn zestiende verjaardag. Dit werd gevierd met de verzamelaar Sixteen F**king Years Of G-Stone Recordings en met enkele exclusieve liveshows. Onze kop eraf mocht het niet de bedoeling geweest zijn om de vijftiende verjaardag te vieren, bedenken we ons wanneer er flarden van “Original Bedroom Rockers” door de speakers knallen. Maar goed, geruggensteund door een enorme videomuur had het duo zijn publiek — waaronder opvallend veel vrouwen — vanavond meteen mee. Bekendste nummer “High Noon” vloog dadelijk in de mash-up met Grandmaster Flash’ “The Message” wat terstond voor vonken zorgde. Wat volgde was een smaakvolle, overtuigende en bijzonder dansbare set van meer dan twee uur. Opmerkelijk: er was geen plaats voor oude remixes, de nadruk lag op eigen werk en met het gloednieuwe “Aikon”, een aanstekelijk uptemponummer, bewees het duo vandaag nog steeds relevant te zijn.
Kruder & Dorfmeister bracht ook twee rappers mee naar Gent om de show wat op te luisteren. Deze fungeerden niet louter als hypeman en begaven zich ver weg van de hiphopclichés. Het maakte het geheel wat luchtiger. De Oostenrijkers doorprikten trouwens maar al te graag hun kleurloos imago; een dansende Michael Jackson op het scherm en een pastiche van “Let It Be”, waarbij de tekst “Speaking words of wisdom, let it be” vervagen werd door “Sixteen years of wisdom, K&D.” waren Ganz humorfoll. Het werd een groot feest waar amusement en dans centraal stonden, ook Peter Kruder klapte zelf af en toe mee. Dat het duo tijdens de eerste bis de baslijn van “Seven Nation Army” nog maar eens van stal haalden, dekken we zelfs met de mantel der liefde toe.
Dolce far niente. De Bijloke was vanavond de ultieme loungebar waar Kruder & Dorfmeister imponeerde met een set waarbij oude classics en nieuwe nummers niet voor elkaar moesten onderdoen. Wie dat de elektronische scène presteert, is een hele grote. De Gentse feesten zijn bij deze officieel ingezet. In stijl.
