Het aantal vertalingen en bundels met verhalen van Franz Kafka heeft zo langzamerhand labyrintische proporties aangenomen. Enerzijds omdat de verschillende vertalingen geregeld niet langer in druk beschikbaar waren, anderzijds omdat Kafkas vriend Max Brod zelf met de originelen aan de slag gegaan was waardoor er verschillende edities van Kafkas werken bestaan.
Daarnaast liep Kafka zelf niet bijzonder hoog op met zijn schrijfsels en was hij heel terughoudend waar het om publicaties van zijn werk ging. Zo is geen van zijn romans tijdens zijn leven uitgebracht en bleef ook een flink deel van zijn verhalen in de eigen bureaulade liggen. Toch hoeft hier niet uit geconcludeerd te worden dat Kafka afkerig was van het openbaar maken van zijn hersenspinsels. Zo is genoegzaam bekend dat hij familie (zijn zussen) of vrienden vergastte op enkele van zijn verhalen waarbij hij meer dan eens moeite had om zijn eigen lachen in te houden bij het voorlezen.
Het absurde en noodlottige dat in veel van zijn verhalen de teneur bepaalt, hoeft dus niet noodzakelijk als onafwendbaar tragisch begrepen te worden, misschien was het wel een surreële vorm van humor die in slapstickvorm ook naar voor kwam in de Amerikaanse films die hij gezien heeft. Het blijft echter speculeren naar Kafkas bedoelingen, laat staan dat met zekerheid gezegd kan worden dat hij een schrijverscarrière beoogde. Want hoewel hij zelf verschillende werken vernietigde en aan Brod vroeg om na zijn dood alle manuscripten te verbranden, heeft hij tijdens zijn (korte) leven net zo goed verschillende verhalen gepubliceerd.
In De gedaanteverwisseling en andere verhalen worden deze verhalen opnieuw gebundeld (er bestaat een oudere, uitverkochte druk onder de titel Een hongerkunstenaar en andere verhalen) in een nieuwe vertaling van Willem van Toorn. Naast het bekende/beruchte "De gedaanteverwisseling" bevat deze bundel tal van andere verhalen waarvan sommige nauwelijks een enkele pagina beslaan (onder meer "Het uitstapje de bergen in", "Kleren" en "Het andere dorp") alsook langere verhalen zoals "In de strafkolonie" en "Het vonnis". In deze editie worden evenwel naast de gekende verhalen ook de in kranten en tijdschriften publicaties opgenomen.
Opnieuw kan opgemerkt worden dat een aantal hiervan (bijvoorbeeld "Een gesprek met de biddende man" en "De kolenkitruiter") geregeld in andere bloemlezingen en edities opduiken maar tezelfdertijd zijn de paar zogenaamde journalistieke artikels van Kafka tot op heden grotendeels over het hoofd gezien. Wie diens "De vliegmachines in Brescia" leest, herkent de overduidelijke hand van Kafka die van dit verslag haast een verhaal maakt terwijl andere teksten zoals zijn recensie van Die Geschichte des jungen Oswald (Felix Sternheim) de zakelijke toon hanteert die zijn fictiewerken zo kenmerkend maakt.
De gedaanteverwisseling en andere verhalen is niet waardevol omdat het onbekend werk van Kafka zou ontsluiten, laat staan omdat de vertalingen van Willem van Toorn zo baanbrekend zouden zijn (zonder hierbij afbreuk te willen doen aan zijn uitstekende werk). De waarde van deze publicatie schuilt in het (opnieuw) beschikbaar stellen van Kafkas verhalen binnen een handzame en verzorgde editie. De bundel verhalen vormt zo een uitstekende (hernieuwde) kennismaking met de wereld van Kafka, nog steeds een van de grootste moderne auteurs.
