Albumgewijs mogen Kings Of Leon het recent een beetje laten afweten — het vorig jaar verschenen Only By The Night zakt na vier nummers als pudding in elkaar — live komen ze op Werchter sterker dan ooit naar voren.
De band treedt voor het derde jaar op rij op het festival aan en klom in die periode op tot een van de headliners. Volkomen terecht, zo wordt al snel duidelijk. Nog voor opener “Be Somebody” halverwege is, wordt het duidelijk dat de Followill-clan op scherp staat. Als er immers één band op de festivalaffiche gebaat is bij hoge temperaturen, dan is het wel Kings Of Leon. Hun southern rock lijkt speciaal voor buitensporig hoge temperaturen geschreven, waardoor de band na twee Werchteroptredens in de regen nu eindelijk zijn muziek kan spelen in zijn natuurlijk decor.
Is het die zuiderse hitte, het feit dat de Followills — naar eigen zeggen — het zondige leven hebben opgegeven, of gewoon de melancholie van een zon die na een topdag achter het podium verdwijnt, of een combinatie van dat alles, feit is dat Kings Of Leon Werchter plátspelen. Zelfs lang voor met “Sex On Fire” en “On Call” de meezingers worden bovengehaald, zet het viertal zijn eigen grootsheid in de verf. Culthits “Molly’s Chambers” en “California Waiting” klinken zowaar sterker en gretiger dan toen ze een jaar of vijf geleden door de piepjonge Kings voor het eerst live gebracht werden.
Dat de band het echt gemaakt heeft, blijkt wanneer het publiek bij elk nummer met meer enthousiasme reageert telkens een opvallend goedgeluimde frontman Caleb een nieuw nummer aanheft. Alleen naar het einde toe lijkt de vaart uit het concert te verdwijnen, en dat is jammer, want met een zinderend “Knocked Up” en een episch “Use Somebody” hebben Kings Of Leon enkele hoogtepunten tot het einde bewaard. De perfectie hebben ze niet gehaald, maar Kings Of Leon zijn verdacht dicht in de buurt geweest. Zonder twijfel een van de toppers van deze editie.
