Geen
idee wat de 19-jarige, Oostenrijkse Anja Plaschg met zeep heeft,
maar als je de naam Soap&Skin hoort, denk je al niet meer aan
schoonheidsproducten van Nivea. Dat heeft alles met het succes van
haar debuutplaat ‘Lovetune for Vacuum’ te maken, die erin geslaagd
is positief op te vallen in de gigantische stroom aan
releases.
Een aantal maanden geleden stond Soap&Skin onbekend en onbemind
voor een handvol nieuwsgierigen in de Witloofbar, de leuke kelder
van de Botanique. Gisteren stond ze op de laatste dag van Les Nuits
voor een volle Rotonde, nog steeds met nieuwsgierige mensen die
bevangen door de debuutplaat wel eens wilden kijken hoe Anja het er
live vanaf brengt. En hoe ze er live uitziet ook wellicht.
We konden jammer genoeg niet op tijd in onze hoofdstad geraken om
meer dan een halve minuut van vooprogramma Fink te zien, dus was
het direct de hoofdbrok voor ons. Onder luid applaus ging Anja
Plaschg aan haar zwarte vleugelpiano zitten, met daarop haar laptop
(met afgeplakt apple-logo) vertrekkensklaar. Het was nog even
wachten om haar stem door de boxen te horen galmen, want de
Oostenrijkse opende met het instrumentale ‘Turbine Womb’, een leuke
samenwerking tussen haar goede pianospel en elektronica, in een
duidelijke CocoRosie-richting.
Dat haar stem het live zou houden, bewees Soap&Skin
daaropvolgend met ‘Cynthia’, een nummer om er nog wat in te komen,
want ‘Sleep’, de albumopener, was voor het eerst goed raak. Anja
ging goed om met de contrastwerking in haar van een leuk Duits
accent voorziene zanglijnen (van zacht fluisteren naar alles
uitschreeuwen); enkel ‘Extuingish Me’ ging ons een niveau bombast
te ver.
Wat publieksparticipatie betrof, bevestigde Soap&Skin haar
nogal schuwe reputatie. Geen woord werd tot het publiek gericht.
Hier en daar wat halve blikken en dankbare lachjes. De consternatie
was dan ook groot toen ze na een sterke versie van ‘The Sun’ van
haar piano opstond, en op de tonen van ‘DDMMYYYY’ – alle lichten
gedimd – pardoes het publiek instapte om daar anderhalve minuut
verbaasde blikken te ontvangen. De Oostenrijkse weet hoe een
mysterieuze sfeer te creëren. Net op tijd terug om het
pianogedeelte van ‘DDMMYYYY’ in te spelen, bleef het genieten met
‘Thanatos’ en ‘Spiracle’, inclusief pijnschreeuwen.
Alsof de donkere sfeer nog niet voldoende was, goot Anja Plaschg er
nog een schepje bovenop met een magistrale versie van ‘Marche
Funèbre’, het enige nummer dat ze niet aan de piano bracht. Met
haar vreemde ‘dans’ en gebaren leek de nogal bleke en in het zwart
uitgedoste Oostenrijkse eerder op een halfdode en sloeg ze de
Rotonde met verstomming. Een moment om niet snel te vergeten.
En dat kunnen we ook wel van het optreden zeggen want Soap&Skin
toonde aan dat ze niet zomaar een kleine hype aan het worden is.
Dit optreden oversteeg het niveau van haar al straffe debuut. We
zijn benieuwd hoe ver deze dame het zal schoppen.
‘Lovetune for Vacuum’ is uit bij PIAS.
Soap&Skin staat deze zomer op Pukkelpop.
