AB, Brussel, 10 november 2008
De voltallige Wu-Tang Clan speelde afgelopen zomer nog een goeie
set op Dour en nu amper vier maanden later vereert één van de
mede-oprichters van de Clan, Gza, België alweer met een concert. De
reden deze keer? De man wil de wereld rondtoeren met zijn tweede
solo-album en tevens ’s mans magnum opus ‘Liquid Swords’. Dat
meesterwerk stamt al van 1995 maar is, zoals Gza met dit concert
demonstreerde, nog geen spatje verouderd en nog altijd fris en
relevant.
Roots Manuva mocht de massa klaarstomen met een
afwisseling van songs van zijn nieuwe ‘Slime & Reason’ en oude
publiekslievelingen. De man was goed, had er zin in en zijn nieuw
materiaal klinkt live verrassend sterk, al werd de show volledig
gestolen door de homie die hij had meegebracht: een
Jamaicaans aandoende rapper met een bierbuik die over zijn broek
hing, zoals het moet dus. Maar wat kon die kerel hemels cool
zingen!
De muziek van Roots Manuva was dus dik oké en de sfeer zat er ook
al goed in. Hoewel je niet mocht roken in de AB en er een oudere,
kale man van security rondliep die een hele avond bij iedereen op
de schouders kwam tikken om je daar op te wijzen, werd je toch
nagenoeg high van gewoon in de AB te staan want de stank/lekkere
geur van wiet was opvallend.
Gza sloeg al vanaf de intro meteen raak. Lichten
uit. 1 dj. Nog geen rapper. Stilte. Dan… “When I was little,
my father was famous… He was the greatest samurai in the
Empire..” Het publiek ging meteen compleet uit de bol en na
deze intro van ‘Liquid Swords’ gingen de lichten aan en begon The
Genius himself te rappen. Uitgedost in een zwarte hoodie en een
zwarte muts die bij iedereen compleet belachelijk zou zijn, maar
die Gza zo cool stond dat ik na het concert meteen al mijn oude
mutsen boven heb gehaald, in een ijdele poging de cool van de man
te benaderen.
Gza speelde alles in de originele volgorde van de cd en voor je het
wist waren ook ‘Duel Of The Iron Mic’ en ‘Living In The World
Today’ al gedaan. Het tempo van de set was verschroeiend, de
liedjes werden bijna nooit uitgespeeld en alles werd vlot aan
elkaar gemixt. Voor ‘Labels’ pauzeerde Gza dan toch even voor wat
interactie met het publiek (What’s up, Brussels!) en toen het
geniale ‘4th Chamber’ werd ingezet, kwam niemand minder dan Wu-Tang
Clan affiliate Killah Priest op het podium om zijn
vers te doen. Ook hij zag er ‘vet cool’ uit: pet scheef, leren jas
open laten hangen en een grote glimlach die zijn glimmende gezicht
sierde.
‘Shadowboxin’ vroeg naar luidkeelse medewerking van het publiek en
bij ‘Swordsman’ werd het publiek bijna gek.
Na een kleine 40 minuten had Killah Priest net het laatste liedje
van het album, ‘B.I.B.L.E. (Basic Instructions Before Leaving
Earth)’, afgewerkt en ik kruiste alle vingers van mijn twee handen
alsook alle tien de tenen van mijn voeten dat Gza en Priest nog wat
vette old school Wu-Tang shit zouden spelen…
‘Clan In Da Front’, ‘Wu-Tang Clan Ain’t Nuttin’ To Fuck With’,
‘Re-United’, allemaal passeerden ze de revue en helemaal aan het
einde van het concert speelde Genius nog een paar tracks van zijn
nieuwe cd ‘Pro Tools’. Daarna was het lichten uit terwijl het
publiek aan het schreeuwen was en hoopte op een encore. Priest kwam
nog wel terug het podium op en vroeg aan de dj om wat shit te
spinnen waarna hij wat klassieke Wu-Tang oneliners debiteerde maar
het mocht niet baten, hij verliet het podium alweer na twee
minuten, definitief dit keer.
De conclusie is heel simpel. Het concert was geniaal en Gza is zo
ongeveer de beste rapper ooit. Ok, zijn flow is niet is niet zo
vlot als die van Nas, zijn delivery niet zo spannend als die van
Lil Wayne en hij mist de swagger van pakweg Jay-Z maar wat doet dat
er toe als je hoort welke woorden door de speakers klinken.
Briljante rijmelarij, woorden die zorgvuldig en delicaat gekozen
zijn als ware het stukken op een schaakbord. Donkere
misdaadverhalen en grimmige chronieken.
Het is een oxymoron van jewelste maar deze dertien jaar oude cd
klinkt zo fris dat hij uit de toekomst lijkt te komen. Ik vroeg me
voor het concert af hoe relevant dit materiaal nog was, in deze
tijden waar R’nB hiphop en Dirty South-beats de hitlijsten toppen.
Het antwoord is: enorm relevant. Soms vergeet ik wel eens hoe goed
de Wu-Tang Clan wel niet was, maar Gza en Killah Priest hebben weer
eens geëtaleerd waarom de Clan niet alleen het beste
hiphop-collectief ooit is, maar bij de beste groepen hoort, in
gelijk welk muziekgenre dan ook.
Vergeet The Beatles, Bob Dylan, The Rolling Stones, The Clash, The
Velvet Underground, vergeet Jay-Z, 2Pac, Biggie Smalls, het is Gza
die voor de eeuwigheid is. Het zou me niet verbazen mochten zijn
teksten binnen 500 jaar bestudeerd worden in alle scholen zoals wij
op school Shakespeare bestuderen.
Met andere woorden: zij die er niet bij waren hebben een geweldig
entertainende, boeiende en bruisende geschiedenisles gemist. Peace
out.
