Opgesloten in de duisternis van het zelf en gevoed door een ongebreidelde haat voor God, het universum en het ik komen de meest pure en zuiver kwaadaardige gedachten naar buiten. De kunst is om ze dan te kristalliseren en om te zetten in klanken en geluiden zonder hun essentie te verliezen.
De cultplaat Lurker Of Chalice van Lurker Of Chalice tracht dat met wisselend succes. De plaat kwam eerder al uit in een gelimiteerde oplage maar is nu opnieuw verkrijgbaar (inclusief de lp-bonustrack) voor alle duistere geesten wiens ziel niet genoeg kredietwaardigheid opleverde om het album een eerste maal te bemachtigen. Met de plaat wil Wrest, de man achter de groep, black metal kruisen met ambient en zo een licht avant -gardistische toets aanbrengen. In tegenstelling tot bij zijn twee andere groepen, Twilight en Leviathan (opnieuw Wrest solo), is de invloed van (in het bijzonder de Noorse) black metal minder prominent aanwezig.
Zo vernieuwend of anders klinkt Lurker Of Chalice evenwel niet. Zijn genregenoten van Wolves In The Throne Room bijvoorbeeld weten veel beter de verschillende invloeden tot een geheel te smeden terwijl de legendarische 7” ep My Angel van het Noorse Arcturus in 1991 al veel eerder downtempo-ritmes en atmosferische keyboards combineerde. Toch is de cultstatus van de plaat niet alleen te danken aan de oorspronkelijk gelimiteerde oplage noch aan het bewust afwijzen van alle interviews of het creëren van een mythisch (want verzwegen) aura rond de groep.
Openingstrack “I”, in essentie niet meer dan een lang uitgesponnen en instrumentale intro, start immers veelbelovend. Zonder echt technisch of baanbrekend te worden slaagt Lurker Of Chalice er wel in om meteen de toon van de plaat te bepalen. De volgende zeventig minuten zal er alleen maar duistere black metal ambient door de boxen dwalen. Geen wonder dus dat “Piercing Where They Might” folkelementen aandraagt alvorens overstag te gaan in een kolkende zee van groezelige gitaren, nauwelijks hoorbare donderdrums en binnensmonds gekrijs en gebrul.
De storm gaat in “Spectre As Walkerie Is” onmiddellijk weer liggen, maar weet ondanks alles niet de puurheid te halen die het beoogt. Daarvoor klinkt het allemaal te berekend eenvoudig. Het is niet het enige nummer dat op “goede” bedoelingen strandt. Ook “Granite” slaagt er onvoldoende in om zijn dark ambient voldoende opslokkend te laten klinken. Meer nog dan bij de andere tracks op het album, zijn dit nummers die pas slagen als de luisteraar bereid is mee te voelen met Lurker Of Chalice.
Het kan paradoxaal klinken maar Lurker Of Chalice werkt alleen bij wie mee op kan gaan in de trip van Wrest. Waar het gros van de black metalplaten als een horde woeste vikings op de luisteraar afstormen en diens gevoelswereld platbranden, gaat Lurker Of Chalice veel omslachtiger te werk. Via manipulaties en verfijnde terreur lokt hij de luisteraar mee naar zijn verdoemde wereld, alleen is zijn sirenenzang niet krachtig genoeg om gelijk wie mee te sleuren in zijn val.
En dus blijven songs als “Paramnesia” en “Fastened To Five Points” balanceren op verschillende slappe koorden waarbij nooit duidelijk wordt of Lurker Of Chalice tot de genieën dan wel tot de charlatans gerekend moet worden. Eén van de weinige tracks die snel de gehoorgang insluipt, is “Vortek Chalice”, een nummer dat nauwer aansluit bij pure black metal dan het gros van de songs.
Wrest zou momenteel de laatste hand leggen aan een nieuwe Lurker Of Chalice-plaat. Geen wonder dus dat zijn debuut nu opnieuw onder de aandacht gebracht wordt en een ruimere distributie/oplage krijgt. Maar ook zonder deze achterliggende marketingstrategie verdient Lurker Of Chalice een tweede leven. Lurker Of Chalice is immers niet alleen Wrests interessantste project, maar ook een groep die een weinig bekende of gehoorde variant op het opgebrande black metalgenre weet te brengen.
