Een "nieuw" album in de Collectie Getekend: Le Lombard brengt Cosey’s Zélie Noord Zuid na veertien jaar opnieuw uit als was het een fonkelnieuw album. Nochtans gaat het nog steeds over een van de zwakste schakels in ’s mans oeuvre.
Het beleid van stripuitgeverijen, probeer er maar eens wijs uit te raken. Begin jaren negentig startte Le Lombard met de collectie Getekend. Het werd niet met zoveel woorden gezegd, maar het leek een tegenzet na het succesvol lanceren van de collectie Vrije Vlucht door Dupuis. Na enkele jaren kon er echter een eerste balans opgemaakt worden: Vrije Vlucht kwam op kruisnelheid en is nog steeds een succes terwijl Getekend, ondanks de aanwezigheid van enkele parels, nooit grote brokken gemaakt heeft.
Het is dan ook zeer vreemd om plots een nieuw album in handen te krijgen dat bij nadere beschouwing niet zo nieuw blijkt. En om daarbij op te merken dat een groot deel van de afgedrukte bibliografie van de collectie Getekend niet vermeld wordt, om God weet welke reden. Het album in kwestie, Zélie Noord Zuid, geldt bovendien als een van de minst boeiende van de hand van Cosey.
Veertien jaar na het verschijnen van het oorspronkelijke album kan vastgesteld worden dat die oude mening overeind blijft: nog steeds is Zélie Noord Zuid geen verhaal dat weet te beklijven, laat staan mee te slepen, of een bewijs vormt van het talent van Cosey. Want talent heeft de man zat, zo bleek niet in het minst uit de reeks Jonathan. Maar net zoals R.E.M. stinkers als Around The Sun en Up in zijn catalogus heeft zitten, heeft Cosey Zélie Noord Zuid.
Nochtans zijn de intenties goed: met het album probeert Cosey de aandacht te vestigen op de allesbehalve benijdenswaardige situatie waarin de mensen in Burkina Fasso zich bevinden. Op zich lukt dat ook, maar verhaaltechnisch heeft Zélie Noord Zuid de overtuigingskracht van een kreupele op de 500-meter horde. Dat het album bovendien geschreven is in opdracht van de Zwitserse ontwikkelingssamenwerking, geeft een en ander niet bepaald meer geloofwaardigheid. Hoewel de bedoelingen achter het album-in-opdracht vast nobel zijn, geven ze toch een wrang smaakje aan het geheel: kunst hoort niet op vraag van instanties gemaakt te worden. Al is dat uiteraard slechts een mening.
Het enige beklijvende aan Zélie Noord Zuid is dat, bijna vijftien jaar nadat het album voor het eerst verscheen, er nog niet bijster veel veranderd is aan de heersende armoe in Afrika. Die bijna algehele stilstand in de ontwikkeling van een continent stemt tot nadenken. Het is een magere troost, maar die bedenking rechtvaardigt het opnieuw uitbrengen van dit album in zekere zin. Aan de andere kant kan de stripliefhebber in ons alleen maar hopen dat collectie Getekend zich herpakt en opnieuw met sterke albums uitpakt, zoals het in het verleden deed met kleppers als Western en, ook van Cosey, Op Zoek Naar Peter Pan.
