Uit het mooie najaarsprogramma van Cactus pikten we er Timesbold uit om hun ‘Ill Seen
Ill Sung‘ eens van op een podium te kunnen horen. Bleek dat de
Amerikanen niet gek veel van hun nieuwe album brachten en dat ze
een labelgenote hadden meegebracht.
“We hebben een EHBO-kist bij, voor het geval ik op het podium
zou bevallen,” grapte Chantal Acda van
Sleepingdog de avond op gang. De Belgische
Nederlandse was in goede doen en het feit dat ze hoogzwanger was,
had geen effect op haar zachte, hoge stem die ons tien songs lang
van een voorprogramma voorzag. Sleepingdog blijft uitbreiden want
had in vergelijking met hun support voor Monsoon nu ook Marc
bij die een orgeltje, laptop en xylofoon voor zijn rekening
nam.
Sleepingdog bracht vier nieuwe songs waarvan vooral het eerste –
tja, hoe heet dat dan? – ons echt beviel. ‘Your Eyes’ en ‘Alleys’
bleken zeer de moeite, maar van datzelfde ‘Polar
Life‘ was het toch weer ‘The Sun Sinks In The Sea’ dat onze
armharen even recht zette. De wat dreigende, overtuigende piano en
Chantals krachtige stem werden perfect aangevuld met subtiele
toesten van Dieter en interessante drones van Nick. Jammer genoeg
hadden we af en toe het gevoel dat er naar een manier is gezocht om
de extra instrumenten achteraf in de songs in te passen zonder dat
het een overtuigend geheel vormt en ze dus overbodig worden.
Welk nummer om een set van Timesbold beter mee te
beginnen dan het fantastische ‘Bone Song’? Met de krachtige
openingssong van ‘Eye Eye’ had de band rond Jason Merritt al snel
een van hun sterkste pijlen verschoten. Iets minder compleet bleek
de snelle versie van het daarop volgende ‘When I Come Around’ en
dat lag vooral aan het gitaargeluid dat er maar niet kwam. “Dit
is de eerste keer op deze tournee dat we technische problemen
hebben.” Bleek dat de gitarist zijn gitaar niet in zijn
versterker had geplugd. Het voordeel van dit incident was dat er
snel een losse, gemoedelijke sfeer aanwezig was, die mede door de
kurkdroge humor van frontman Merritt gedurende de hele set aanwezig
bleef. “I have nothing to say,” zei hij toen er opnieuw
technische problemen opdoken en iedereen verwachtte dat hij iets
zou zeggen. Ditmaal waren het de keyboards die niet meer mee
wilden.
Timesbold plukte songs uit hun hele oeuvre, waaronder ook een
aantal gloednieuwe, pas verschenen op hun ‘Sleight of Hand-Tour
ep’. Hierbij volgden ze zelden slaafs de albumversies, maar waren
meestal licht stilistische wijzigingen te horen, die het allemaal
ook voor hen iets interessanter maakten. Een opvallend energieke
versie van ‘Hollow Halo’ werd een hoogtepunt, net als het immer
mooie en sfeervol donker gebrachte ‘I Hear You Hear’, van het beste
dat Merritt ooit heeft gemaakt.
Twee leuke covers waren het politiek getinte ‘Oval Room’ van de
Texaanse Calvin Russell, maar vooral de ingetogen versie van ‘You
Have to Be Joking’, een song van Flaming Lips. Het was de inleiding
van een sterke bisronde, gevolgd door het stevige ‘Old Hannah’ en
een wondermooi ‘Goodnight Irene’ gebracht zonder microfoons, dicht
tegen elkaar en met Merritt op een fantastische zingende zaag. Alle
vijf zongen ze “Goodnight Irene / I’ll get you in my
dream.” Laat ons hopen dat er een Irene aanwezig was.