In een wereld vol miskende talenten is het niet echt eenvoudig er
nu net dié uit te halen die uw aandacht zeker verdienen. We kunnen
ze enkel maar een voor een aan u voorstellen en Jason Merritt is de
volgende in het rijtje. Nochtans is België, mede dankzij Duyster,
een modelstaat voor de uit Portland afkomstige singer-songwriter,
want zowel met zijn soloproject Whip als met zijn band Timesbold
doet hij elk jaar verschillende keren ons land aan en heeft hij een
schare aan trouwe fans verzameld. Maar als je weet dat Timesbold
zelfs nog geen Wikipediapagina heeft (en we hebben het hier niet
over de Nederlandstalige), dat besef je dat er iets schort.
Gelukkig is er het Belgische Zeal Records om Jason een thuis te
geven.
‘Ill Seen Ill Sung’ is het derde full album van Timesbold, vier
jaar na het erg geslaagde ‘Eye Eye’. In de tussentijd bleef Jason
Merritt niet op zijn muzikale honger zitten want met Whip bracht
hij vorig jaar (Blues For Losers) en
drie jaar geleden nog een plaat uit. Timesbold is echter meer dan
Whip en bestaat uit vijf groepsleden die een geluid creëren dat
niet gek veraf ligt van Merritt solo, maar iets meer fond in de
americana en alt.country legt. Inderdaad, we zitten in het gebied
van Magnolia
Electric Co., Phosphorescent en South San Gabriel, oftwel
rustige, melancholische zielsroerselen met een groot belang voor
het tekstuele.
De hoes van ‘Ill Seen Ill Sung’ toont een felgekleurde haan die
wanhopig probeert een verkilde, dode omgeving wakker te schreeuwen.
“I think it’s been a long time / Since I’ve had a good
time”, opent ‘All Readymade’. Om maar te zeggen dat de
thematiek van Merritts teksten nog steeds geen reden tot
vrolijkheid oplevert. Komt daar nog eens bij dat zijn
getormenteerde, klagende stem alles in de passende sfeer
onderdompelt, met als resultaat een zwarte parel of het derde
geslaagde Timesbold album.
Opener ‘Old Hannah’ is onmiddellijk een mooi. De stemming is somber
zonder aan levendigheid in te boeten; de begeleiding is verzorgd
met een warm orgel als meest kleurrijke instrument. Hetzelfde kan
gezegd worden van het volgende ‘Any Lethal Storm’, al werkt het
geheel hier nog iets beter. Het tempo ligt ook wat hoger, wat
gezien het krachtige thema beslist past. Vooral de soms bedoeld
krampachtige, steeds drukke begeleiding is hier de moeite.
De beste ballad op ‘Ill Seen Ill Sung’ – en een van de mooiste
songs die Timesbold heeft uitgebracht – kreeg de titel ‘Mama’.
Orgel en een akoestische gitaar houden alles eenvoudig, zodat de
gebroken stem van Jason Merritt beter tot haar recht komt.
Eenzelfde erg geladen sfeer vinden we terug op de Portugese,
vertaalde traditional ‘Canção Bebendo’. De zwevende orgelmelodieën
hadden van een koor kunnen zijn en de tweede, volledig
instrumentale helft is nog maar eens een voorbeeld van de
fantastische arrangementen op Timebolds derde full album.
‘Fencepost’ is zeker naar het einde toe opvallend wervelend en
maakt gebruik van een passend zingende-zaageffect. ‘Recover Ring’
is een puike ballad, gedrenkt in de karakteristieke melancholie van
Timesbold. ‘When I Come Around’ heeft niets te maken met Green
Day, maar brengt ons Merritts vibrerende stem in combinatie met
rustig banjogepluk in een typische countrysetting.
‘Ill Seen Ill Sung’ had de naam van een Noord-Koreaans staatshoofd
kunnen zijn maar blijkt als derde langspeelplaat van Timesbold iets
toegankelijker. Was de wereld van Jason Merritt even vrolijk als
zijn nummers, we zouden voor geen geld willen ruilen. Gelukkig weet
de Amerikaan als geen ander zijn melancholische momenten om te
zetten in americana van hoog niveau. ‘Ill Seen Ill Sung’ is
minstens even beklijvend als hun voorgaande werk en is op en top
Timesbold.
http://www.timesbold.net
http://www.myspace.com/timesbold
Timesbold speelt op 9 mei op Les Nuits Botanique, op 20 mei in
STUK (Leuven) en op 23 mei in Cactus (Brugge).
