Primordial is een Ierse band die al sinds 1991 hardnekkig aan de
weg timmert en door de jaren heen een heel eigen geluid heeft weten
te creëren. Dat was al merkbaar op hun vorige album, ‘The Gathering
Wilderness’, maar op deze schijf heeft men deze niet onbelangrijke
troef weten te perfectioneren. Daarbovenop is ‘To the Nameless
Dead’ nog eens een stuk beter geproducet dan zijn voorganger. Op
het eerste gezicht dus niets dan goed nieuws.
De balsem die deze plaat op mijn zwartmetalen ziel smeert, wordt
zelfs na een aantal luisterbeurten niet minder verfrissend. Mijns
insziens is deze cd een van de weinige in zijn genre die erin
slaagt om direct in het oor te springen en daar ook te blijven
hangen. Iets wat daarbij zeker helpt, zijn de vocalen van de heer
Nemtheanga, die de overigens zeer mooie en interessante teksten
uitschreeuwt alsof zijn zaligheid ervan afhangt. Een klein
voorbeeldje: “Are our bones not dust?/Is ourbBlood not
poison?/On my knees in the black light praying for salvation,
bitterrRedemption/So throw your dice and cast your shadow/You may
look away/But your children will not…”
Hier is overigens geen hels gekrijs te bekennen, maar Nemtheanga
weet een episch gevoel op te roepen alsof hij werkelijk het
machtige Rome tot een ruïne heeft zien vervallen en dat tafereel
doorboort zijn hart als ware het de speer van Longinus. Net dat
hartzeer tilt zijn vocalen op een zeer hoog niveau. Reken daarbij
dat de man af en toe afwisselt tussen cleane en geschreeuwde zang
en het mag duidelijk zijn dat de zang een de grootste pluspunten is
van ‘To the Nameles Dead’.
Over de andere instrumenten moeten wij melden dat ze weliswaar op
een hoog niveau zijn ingespeeld, maar ze lijken enkel maar de
achtergrond te vormen waarop gezongen wordt en dat is de overige
bandleden onrecht aandoen. Nummer als ‘Empire Falls’, ‘Gallows
Hymn’ en ‘No Nation on this Earth’ maak je immers niet alleen door,
hoe doorvoeld dan ook, te zingen. Hier dringt zich dus een nader
onderzoek op.
Na een paar luisterbeurten wordt het mij langzaamaan duidelijk. De
drums denderen meestal door op een tempo dat je naar metaltermen
noch snel, noch traag kunt noemen. Ze geven de muziek een solide
fundament waarop de gitaren dan weer zeer uitgekiende melodieën
spelen en die stuwen de stem dan weer tot ongekende hoogten. Nee,
hoezeer Nemtheanga ook het gehoor vangt, het samenspel van deze
muzikanten ligt aan de basis van wat volgens mij hun beste worp tot
nu toe mag genoemd worden.
Het enige minpunt aan dit procédé is dat de cd net iets te lang is.
Ware het afsluitende nummer iets minder kippenvelverwekkend, dan
zouden mijn verwende oren een zeker ennui gevoeld hebben, want
voortdurend dezelfde gedragenheid begint ook wel te vervelen.
Een laatste compliment voor Primordial: ze zijn erin geslaagd een
episch album te maken zonder in kitscherige bombast te vervallen,
iets waar pagan/blackmetalbands wel eens meer last van hebben.
Begeef u dus in kordon naar de platenwinkel, tenzij u het niet zo
hebt voor metal die uw hart tot ongezonde proporties doet
zwellen.
http://www.primordialweb.com
http://www.myspace.com/fallentoruin