Het Gentse (K-RAA-K)_ maakte de afgelopen twee jaar furore als het Belgische label bij uitstek voor de betere folkplaten in de marge. Maar in zijn tienjarige bestaan heeft (K-RAA-K)_ zichzelf nooit tot één genre of groep willen beperken. Niet de stijl maar wel het avontuurlijke karakter van een groep dient als maatstaf. Geen wonder dus dat ook jazzplaten hun weg naar het label vinden.
Hear Here Now is de concertregistratie van de gelegenheidsgroep Rhythm Section (contrabassist Peter Jacquemyn en percussionist Tatsuya Nakatani) samen met pianist/accordeonist Fred Van Hove, drie topmuzikanten die al lang hun sporen in de (free) jazz verdiend hebben. Op Hear Here Now tasten ze niet alleen elkaars grenzen af maar manifesteert ieder van hen zich ook ten koste of in weerwil van de anderen. De daaruit voortvloeiende tour de force uit zich in de drie nummers: “Hear”, “Here” en “Now”.
Het eerste en meteen ook langste nummer, “Hear”, vraagt niet minder dan een half uur. Het instrument dat zonder meer opvalt, is de contrabas: zijn glijdende en jankende kreten verdringen het veel doffere percussiegeluid en laten slecht nukkig de piano mee aan het woord. Doorheen de chaos komt langzaam de structuur van de song in al zijn grilligheid tevoorschijn. De baslijnen stippelen een geheel eigen parcours uit dat gewillig door de piano en drum gevolgd wordt. Hun steeds luider klinkende dissonante kreten van afkeer zijn uiteindelijk slechts schijn.
In “Here” is het opnieuw de contrabas die allesbepalend lijkt, maar Van Hove heeft voor de gelegenheid zijn accordeon omgord, waardoor het zwaartepunt naar hem lijkt te verschuiven. De inventieve percussietussenkomsten van Nakatani eisen echter evenzeer de aandacht op. Naarmate het nummer vordert, lijkt het wel alsof eenieder zich steeds meer in zijn eigen gelijk en eigen waarheid opsluit. Voor een ongeoefend oor praten de drie muzikanten dan ook naast elkaar.
“Now”, het kortste nummer van de drie, start als een onrustig gesprek tussen de pianist en de percussionist. Het is een gejaagde dialoog waarbij de muzikanten zich niet kunnen beperken tot een melodielijn of ritmepatroon maar waarbij ze continu de hoogtes en laagtes van hun instrumenten willen opzoeken. De bas lijkt wel afwezig binnen dit dovemansgesprek. Gaandeweg roert ook Jacquemyn zich echter steeds meer, zonder dat hij evenwel een duidelijk herkenbaar patroon of heldere bijdrage levert. Het geheel klinkt als een Babylonische, dreigende spraakverwarring.
Hear Here Now is geen album dat gezellig op de achtergrond kan spelen wanneer er bezoek is. De plaat is dwingend, chaotisch en onrustig. Wie niet vertrouwd is met jazz en improvisatie zal niet meer dan terecht de wenkbrauwen fronsen bij zoveel nonsensicale kakofonie. Wie evenwel voorbij de schijnbare chaos kan luisteren, hoort hier drie rasmuzikanten aan het werk die niet alleen hun instrument beheersen maar die ook weten hoe ze een bepaalde sfeer moeten vatten zonder hun eigenheid te verliezen.
Het is een gedurfde zet van (K-RAA-K)_ om een album uit te brengen dat zich zozeer op een nichepubliek richt, maar het is wel een zet die kan lonen. Wat Rhythm Section & Fred Van Hove met deze liveset neerzetten, is zonder meer indrukwekkend en kan hopelijk een nieuwe generatie muziekliefhebbers de weg wijzen naar avontuurlijke (free) jazz.
