Een eerste bezoek aan The Sonar Room is toch even wennen. Na die
ruime zalen en rustige sfeer kan een broeierige, rumoerige
clubsetting nooit kwaad. Het is ook deze locatie die op
zaterdagavond bezoek kreeg van een zekere Bonobo.
Een heuse meute had zich naar de zesde verdieping verplaatst om
deze Britse topartiest aan het werk te zien; de oorlog was voor
Simon Green dus al gewonnen.
Wie nog nooit de kans kreeg Bonobo live te zien, moet wel vrij
onder de indruk geweest zijn toen Green en zijn gevolg (of
misschien beter in omgekeerde volgorde) het startschot gaven van
een uur swingend geweld. Er stond zowaar een heuse band op dat
podium, met alles wat je maar kon wensen. Helaas bleek dit al snel
geen onaantastbare succesformule te zijn. Green heeft zeker en vast
een zeer talentvolle band samengesteld, maar die weet jammer genoeg
niet vaak de echte kracht van Greens composities in een
live-omgeving op te hoesten. Vooral het drumwerk leek vooral zeer
correct en niet echt interessant te zijn.
Ook vocaliste Bajka wist haar invloed op ‘Days to Come’ niet echt
te vertalen in een indrukwekkende performance. Ze ging domweg wat
verloren tussen die wriemelende, musicerende massa. We kregen
vooral veel gladde soul en pseudo-funk te horen, waarbij Tom Chan
(sax) eigenlijk de enige was die onder het moordende drumwerk
vandaan wist te komen.
Nu en dan lukte het wel, en de improvisatie was vaak wel van enig
niveau. ‘Transmission 94’ wist ons vooral te bekoren, al had dat
zeker ook te maken met het naderende einde van het optreden. Geen
hoogdag voor Ninja Tune dus, maar het is natuurlijk geen simpele
taak als dj en producer om een goede liveshow uit de grond te
stampen.
