In 2005 bracht het kleine Gentse label (K-RAA-K)³ het titelloze debuut van Ignatz uit. De plaat kraakte, piepte en steunde onder de lagen noise die een schat aan oude folk en blues verborgen. Tegen alle verwachtingen in wist de plaat overal een gevoelige snaar te raken.
Wie de albums van Ignatz hoort, verwacht een stokoude bluesneger of tandenloze redneck voor zich te krijgen, eentje die de laatste dertig jaar nauwelijks zijn vervallen onderkomen verlaten heeft. In realiteit blijkt achter het pseudoniem echter een late twintiger schuil te gaan die zich vooral bescheiden opstelt en de muziek voor zich wil laten spreken.
enola: Hoe ben je ertoe gekomen om onder de naam Ignatz op te treden?
Ignatz: "De naam heb ik uit de strip Krazy Kat van George Herriman gehaald, die in de jaren tien tot veertig in kranten verscheen. Het personage Ignatz Mouse bekogelt Krazy Kat continu met die bakstenen en die interpreteert dat dan als een daad van liefde. Het is een van de beste strips ooit en ik vond het wel passen bij mijn muziek."
enola: Je muziek is heel moeilijk te omschrijven en ook heel uniek. Heb je bewust gezocht naar dit specifieke geluid?
Ignatz: "Ik ben niet bewust op zoek gegaan naar een bepaald geluid. Het is wel zo dat Harry Smith’s Anthology Of American Folk Music en andere muziek uit die tijd me beïnvloed heeft. Ik luister ook graag naar pre-blues bijvoorbeeld."
enola: Je hebt duidelijk een connectie met de jaren twintig /dertig: de strips, de muziek…, zijn er nog zaken die je aanspreken uit die periode?
Ignatz: "Bepaalde dingen uit die tijd spreken me wel aan, maar voorbeelden kan ik niet direct geven. Het is eigenlijk een dubbel gevoel, ik denk dat het eerder een kader is voor mijn muziek. De psychedelica van de jaren zestig interesseert me bijvoorbeeld ook. Die strips hebben iets speels en zachtaardigs, maar ook iets surrealistisch, het valt moeilijk te omschrijven. In de muziek gaat het me niet zozeer om de klanken of de akkoordenschema’s, maar opnieuw om iets anders (lachje). Het is iets wat ik niet echt kan uitleggen, een soort idee dat toen leefde."
enola: Heb je een bepaalde manier van werken?
Ignatz: "Sinds mijn vijftiende klooide ik wat aan met cassettes en viersporenrecorders en dat ben ik blijven doen. Ik speelde wel in groepjes maar ik vond het nogal saai om tweemaal hetzelfde te spelen. Ik veronderstel dat mijn manier van werken toen begonnen is. Vroeger zong ik ook niet, al is het niet zo dat ik nu echt teksten heb. Ik heb ook nooit teksten geschreven. Wat ik zing, zijn eerder echo’s, het is geïmproviseerd."
"De nummers op de plaat vormen voor mij een geheel, ik neem heel veel nummers op, maar voor de plaat wordt er wel over nagedacht welke op het album komen en welke niet. Het is zeker niet zo dat ik uit lange sessies stukken haal. Ik neem mijn nummers op cassette op, stop op een bepaald moment en start dan een nieuw nummer.’s Avonds luister ik dan naar wat ik opgenomen heb."
"Ik vertrek soms vanuit een gitaarlijn en soms vanuit synthesizers of wat gezang. De songtitels volgen net als de albumtitel later, ze krijgen ook maar een betekenis op het moment dat ze een titel hebben en je er dus een betekenis aan kan geven. Ik had voor het album wel enkele titels in gedachten maar uiteindelijk heb ik hem gewoon maar II genoemd, de eerste had ook geen titel."
enola: Live improviseer je vooral heb ik gemerkt. De ene keer ben je heel luid en andere keren enorm ingetogen. Leg je op voorhand iets vast? Het aantal nummers of de duur van de set?
Ignatz: "Ja, ik vertrek niet vanuit een setlist. Ik heb geen zin om twee keer hetzelfde te spelen. Het is wel niet zo dat ik vanuit niets vertrek: voor ik optreed, leg ik een aantal zaken vast voor mezelf, geluiden enzo. Als je alleen speelt, hoef je ook niet alles op voorhand af te spreken. Het hangt er natuurlijk ook van af waar ik speel en met wat. Als ik sets speel met een elektrische gitaar klinkt het natuurlijk noisier dan wanneer ik een akoestische gitaar gebruik. Ook de P.A. speelt een rol. Mijn sets duren sowieso tussen een kwartier en drie kwartier afhankelijk van wanneer ikzelf het gevoel heb dat de set afgerond i. Ik heb een voorkeur voor kortere sets, meestal hangen die dus rond een half uurtje."
enola: Ook bij Silvester Anfang is improvisatie belangrijk. Wat is je rol daar?
Ignatz: "Ik werd door een van de leden gebeld omdat ze voor een optreden een man tekort hadden en ik ben bij hen blijven spelen. Het is pure improvisatie, voor Ignatz werk ik nog altijd met structuren, maar met Silvester Anfang improviseren we. Het is een echte jamband die vertrekt vanuit de black metal. Met metal heb ik zelf totaal geen voeling, maar ik vind die samenwerkingen wel fijn. Ignatz zal altijd alleen mijn sologroep blijven, maar ik vind het wel fijn om met anderen samen te spelen."
enola: Je album werd lovend onthaald door het e-zine Pitchfork, wat toch een naam is in het zogenaamde indiewereldje. Raakt je dat, zo een positieve recensie? En legt dat geen druk op je schouders voor een volgende plaat?
Ignatz: "Het is maar de mening van één persoon, maar het is wel leuk. Mijn eerste cd was een heel persoonlijk album geworden dat ik thuis heb opgenomenen heel spontaan tot stand is gekomen. Maar ik heb de tweede cd ook thuis opgenomen, dus op dat punt is er voor mij niet veel veranderd. Het voelt natuurlijk anders aan. De eerste reacties op het nieuwe album zijn overigens positief, dat is uiteraard fijn."
"Ik heb tussen de twee cd’s ook de cassette Addiction to Slumber uitgebracht bij Imvated en de cd-r I Will Soothe My Eye To Feast It With A Sight Of Beauty op Celebrate Psi Phenomenon, het label van Campbell Kneale van Birchville Cat Motel. Gisteren heb ik de tapes van They Are Quiet As Mice ontvangen, dat is verschenen bij Bennifer Productions.."
"Die cd-r-labels en cassettelabels werken met veel kleinere oplages en met dragers die meereen soort wegwerpproduct zijn, je kijkt er anders naar dan naar een cd. Het zijn hebbedingetjes waar de verpakking erg belangrijk is. Met zeefdrukken, of verpakt in behangpapier, of genaaid in een klein plastic zakje… Ik probeer elke release verschillend te maken van de andere, door de nummers die ik samen zet. Ik werk er iets minder lang aan dan aan de cd, de nummers voor de cd zijn opgenomen in een periode van ongeveer een jaar. Voor de andere releases is dat vaak een maand of korter. Ik plaats daar onder andere nummers op die ik niet op cd zou zetten. (K-RAA-K)³ maakt er geen punt van zolang het maar beperkt blijft."
enola: Je zit wel op je plaats bij (K-RAA-K)³ . Hebben zij jou ontdekt of heb jij hen gecontacteerd?
Ignatz: "Ik heb hen een demo opgestuurd met vijf nummers en die vonden ze goed. Ik heb daarna ongeveer een jaar aan mijn debuut gewerkt en dat heeft Jürgen De Blonde (De Portables, Köhn – jbo) dan op een namiddag gemasterd. Ik zie me mijn muziek nu ook niet direct bij een ander label uitbrengen."
enola: Je hebt animatie gestudeerd en daarna striptekenen. Wil je daarmee iets gelijkaardigs creëren als met je muziek? En vanwaar dan de fascinatie voor de Blemmye (hoofdloze wezens) op je hoezen?
Ignatz: "Ik heb die ooit gezien in een boek met middeleeuwse miniaturen waar verschillende van die wezens stonden. Ik vond ze wel grappig, maar er zit geen bedoeling achter. Ik heb vroeger nog wel wat zaken uitgebracht als striptekenaar maar nog geen echt afgewerkt verhaal."
"Met mijn strips probeer ik zeker niet dezelfde sfeer als met mijn muziek op te roepen. Dat is ook veel moeilijker omdat het zo concreet is. Je kan de tekenstijl wel kopiëren maar eenzelfde sfeer oproepen is veel moeilijker. Het is mogelijk hoor, maar ik heb tot nu toe alleen nog maar wat vrijblijvende dingen gemaakt. Het staat ook volledig los van wat ik doe met Ignatz. De enige link is dat de animatie die speelt op de achtergrond bij mijn live-sets door mij getekend is."
Ignatz speelt op 13 januari in De Bunker in Brussel, op 31 januari in de 4AD en op 15 maart in het Stuk in Leuven.
