Vreemd, vreemder, vreemdst. Binnen subculturen zijn er subculturen waar haast niemand van gehoord heeft. Er zijn enkelingen die hun muziek op cassettes en cd-r’s pleuren om aan vrienden en sympathisanten te verkopen. De oplages zijn klein, de stroom releases groot.
De folkwereld heeft zo al lang zijn kleine broertje, avantfolk geheten. De substroming kwam via Devendra Banhart en vrienden onder de aandacht maar wist, op de meer reguliere groepen na, nooit een "groot" publiek te bereiken. Wie zich te ver bewoog in de richting van psychedelica of drones was er sowieso aan voor de moeite. Alleen freaks en collectioneurs volgden hen tot daar.
James Toth houdt zich al jaren in die marge op. Onder het pseudoniem Wooden Wand (al dan niet gevolgd door Jehovah of Hassara) brengt de man samen met enkele collectieven al verschillende jaren reguliere albums, lp’s, cassettes en cd-r’s uit. De voorbije twee jaar zou de man volgens sommige tellingen niet minder dan acht albums uitgebracht hebben zonder ooit aan kwaliteit ingeboet te hebben. De bekendste releases zijn uiteraard die met The Vanishing Voice, waarmee Wooden Wand begin dit jaar nog het knappe Gipsy Freedom heeft uitgebracht.
De psychedelische folk waarom de man bekend staat, werd op het solowerk Harem Of The Sundrum & The Witness Figg een eerste maal verlaten voor een meer intimistische, folky singer-songwriteraanpak. Dat er toch nog een licht psychedelische ondertoon te bespeuren viel, mocht gezien het andere werk van Wooden Wand niet verbazen, maar al bij al viel dit een toegankelijk album te noemen.
Met Second Attention verwijdert Wooden Wand zich nog meer van zijn psychedelische achtergrond. Waar op Gipsy Freedom de songs nog de mogelijkheid kregen alle richtingen uit te waaieren, houdt Toth deze maal de teugels stevig in de handen en vervult The Sky High Band vooral een dienende rol. De "klassieke" songstructuur die deze maal gehanteerd wordt, toont dan ook meer dan op de andere releases aan dat Toth wel een begaafd songschrijver is.
Toth en de zijnen namen het album overigens live op in San Francisco en gebruikten daarbij enkel "vintage equipment". Waar het gebruik van dergelijke "oude apparatuur" bij pakweg Lenny Kravitz vooral als een wat zielige gimmick klinkt die het gebrek aan ideeën niet kan verdoezelen, verleent de specifieke klank deze maal een tijdloosheid aan het album die uitstekend past bij de songs.
Net zoals op de vorige albums schemeren nu en dan overigens ook Bijbelse verwijzingen door de songs en titels, al blijft het onduidelijk wat Toth daarmee wil zeggen. "Crucifixion pt. 2" en "Madonna" zijn de duidelijkste voorbeelden, maar ook een song als "Portrait In The Clouds" draagt door zijn country-gospel een religieuze stempel. Naast folk vormen country ("Hot Death") en blues ("Sweet Xiao Li") de belangrijkste ingrediënten voor dit album.
Op Second Attention haalt Wooden Wand een onpeilbaarheid die bijvoorbeeld ook Harry Smiths legendarische compilatie kenmerkt. Net door voor een toegankelijkere stijl te kiezen die sterk geworteld is blues, country en folk is dit het meest tijdloze album van Wooden Wand geworden, eentje dat niet alleen fans van zijn werk met The Vanishing Voice zal bekoren.
