The Datsuns + The Van Jets

Tornado’s in België? Die avond in Oostduinkerke én in de AB Box.
Verantwoordelijk voor de laatste? The Datsuns!

Om de Box op temperatuur te brengen, werd een beroep gedaan op
The Van Jets. Een klein stukje geschiedenis:
Humo’s Rock Rally 2004… The Van Jets en niét Absynthe Minded
wonnen, niet in het minst tot hun eigen grote verbazing. We
schrijven 2006: een EP bood reeds een voorsmaakje van wat The Van
Jets allemaal in petto hebben en in 2007 verschijnt de full-cd.
Sinds de grote overwinning zijn The Van Jets, vooral op het podium
veel gegroeid. De eenvoudige drums charmeren nog steeds, de coole
gelaatsuitdrukkingen en poses zijn nog niet verdwenen, maar de
houterige en ingestudeerde kantjes zijn er af. De studentjes van
weleer zijn opgegroeid. Ook muzikaal klinken ze veel rijper, niet
in het minst dankzij aanwinst Wolfgang Vanwymeersch (Waldorf) die
een stonerklankje importeerde. ‘Ricochet’ herkenden we uit het Rock
Rally tijdperk, nagelnieuwe single ‘Electric Soldiers’ stond als
een huis, ‘Boulevard’ rockte als een beest, ‘Run ‘n’ Hide’ bouwde
op een beestige baslijn. The Van Jets waren een juiste keuze: een
sterke opwarmer die het leed van het wachten op de enige échte
kiwirockers aanzienlijk verzachtte.

Dolf de Datsun, Phil Datsun, Christian Datsun en Matt Datsun. 4
Datsuns bestormden dolenthousiast het podium,
klaar om België voor de zoveelste keer te veroveren… Opener van
dienst was eveneens opener van de derde langspeler ‘Smoke &
Mirrors’: het felle ‘Who Are You Stamping Your Foot For?’ trapte
een set in gang die weinig ruimte liet voor adempauzes. Niet enkel
het publiek werd geen rust gegund, maar ook Dolf de opperdatsun
stond na 3 nummers volledig in het zweet. De vette hit ‘MF from
hell’ uit hun debuut dook reeds als derde nummer in de set op en
later werd duidelijk dat The Datsuns lang niet meer enkel op deze
bom alléén hoeven te teren om de drive in hun optreden te
houden.

Uiteraard werd de jongste spruit ‘Smoke & Mirrors’ uitgebreid
voorgesteld aan een bijna volgepropte AB. Deze derde van The
Datsuns leunt het dichtst aan bij de debuut cd. Waar de tweede
Outta Sight/Outta Mind meer aandacht besteedde aan de
melodie, serveert ‘Smoke & Mirrors’ opnieuw songs die voorbij
snellen zonder omkijken, maar toch elk hun eigen karakter en
afwerking hebben. De enigen die maandag ontbraken op de setlist,
‘All Aboard’ en ‘Too Little Fire’, zijn toevallig ook de twee met
misschien net iets minder live potentieel, aangezien hun tempo wat
lager ligt.

Hoe verging het de rest? Oudere nummers zoals ‘Blacken My Thumb’ en
‘Girls Best Friend’ klonken een pak vettiger en prettiger dan hun
cd-versies en de echte oudjes zoals ‘Sittin’ Pretty’ en ‘In Love’
konden op heel wat vocale steun van het publiek rekenen. Niet dat
het nodig was hoor, die vocale steun. Tussen de helse, pompende
baslijnen door vond Dolf de Datsun nog de tijd om te zingen,
gillen, melodielijnen een andere wending te geven, het publiek op
te jutten en sexy te wezen in zijn drijfnatte hemdje. Bindteksten?
Weg met die handel! De man moet maar één blik, knik of kick
richting publiek sturen en hij krijgt eender wat gedaan. Charisma
heet zoiets…Ook Christian, die het hele optreden door met het
grootste gemak de ene solo na de andere uit zijn afgesleten Gibson
toverde, kreeg zijn portie bewonderende blikken wanneer hij op het
randje van het podium balanceerde.
‘I Got No Words’ werd ons voorgeschoteld in een schitterend
superstrak livekleedje, singles ‘System Overload’ en ‘Stuck Here
for Days’ liepen als een trein en bleken nu reeds de stomende
klassiekers die ze op een Datsuns concert binnen enkele jaren
zullen zijn. ‘Harmonic Generator’ deed het nog steeds, zeker toen
de eerste minuten zonder bas Dolf toelieten een wandelingetje langs
de eerste rij te maken . Na nog twee nieuwe songs luidde ‘Fink For
The Man’ helaas het begin van het einde in…

Het publiek was echter amper nog in toom te houden en riep The
Datsuns tot tweemaal toe terug. De korte bisrondes, waarin eerst
Phil op handen werd (weg)gedragen en later bij ronde twee ook Dolf
(die heel kordaat gebood om hem terug “to the stage!” te
navigeren), brachten o.a. nog Lady. Naar het einde toe stond de
zaal compleet op zijn kop en bij de definitieve afsluiter ‘Freeze
Sucker’ werd dat iets te letterlijk genomen door de crowdsurfers
die aan een hels tempo over ónze kop vlogen! Genoeg voor vandaag en
zo dachten ook The Datsuns.

Hoewel ze het verrassingsaspect niet meer mee hebben –
molenwiekende gitaaraanslaande Phil hebben we eerder gezien, de
sprongetjes en slides en duiken in het publiek laten ons niet meer
lachend en stomverbaasd naar elkaar kijken, de aanblik van
wijdbeense poses doet ons niet langer vrezen dat de heren Datsun in
tweeën zullen splijten – maar toch… The Datsuns still blow you
away
!
Niet met decibels, wél met ongelooflijke aanstekelijke songs en
indrukwekkende gitaarpartijen, met ongebreideld enthousiasme en een
dosis volkomen onschadelijk lef! Vraag niet om nog preciezer te
omschrijven wat nu precies de vonk doet overslaan? Ga gewoon The
Datsuns zien, beluisteren en beleven op Pukkelpop 2007… en je
ondervindt aan den lijve wat ze veroorzaken. 20 nummers op
anderhalf uur will do the trick.

Release:
41205
AB Box, Brussel

aanraders

verwant

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in