U kent er vast ook wel eentje: een muzikaal genie dat in de beslotenheid van de familie- en vriendenkring wereldfaam geniet maar daarbuiten vooral op onbegrip of hoongelach stoot, waardoor de muzikale pareltjes van diens hand voor de buitenwereld voor eeuwig geheim blijven, tot iemand ze vooralsnog ontdekt.
Het verhaal van Money Mark sprak boekdelen: de brave man werkte als klusjesman tot hij werd ontdekt door The Beastie Boys, die hem inhuurden als keyboardspeler. Daarna bracht hij nog drie soloalbums uit alvorens weer in de anonimiteit te verdwijnen. Gemakshalve werd daarbij even vergeten dat Money Mark voor zijn ontdekking al actief was bij een (kleine) platenmaatschappij. Maar Freddie Dillinger doet nog veel beter dan dat.
In de jaren zestig startte voormalig stuntman Freddie "Danger" Dillinger de groep Freddie Feelgood and the Real Good Feelings op, die later onder de naam Mr. Tube and his Flying Objects op het kleine Mt-label het album Ready For You uitbracht. Een eeuwigheid later — ergens in 2003 om precies te zijn — werkte Mr. Tube als televisiereparateur en had hij een kleine honderd songs geschreven die niemand ooit gehoord had.
Paulo Zappoli van The Black Heart Procession aanhoorde niet alleen het levensverhaal van de man maar ook enkele live-opnames, en zo ging de bal aan het rollen: tien nummers, geschreven tussen 1968 en 1979, werden herwerkt en opgenomen, met als resultaat Listen Up. Het klinkt te mooi om waar te zijn, en dat is het waarschijnlijk ook: achter het pseudoniem Zappoli schuilt immers niemand minder dan Pall Jenkins, en het verhaal rond Mr. Tube vertoont meer gaten dan de gemiddelde Zwitserse kaas.
Afhankelijk van de bron (het platenlabel, MySpace of de site) heeft Mr. Tube immers al dan niet een album op zijn naam staan, en hebben Dillinger en Jenkins elkaar op verschillende plaatsen en tijdstippen ontmoet. Bovendien acht de bio het vermeldenswaardig dat Dillingers vader John Dillinger heet, een duidelijke knipoog naar die andere John Dillinger, een notoire gangster en bankovervaller tijdens The Great Depression, zelfs al heeft vaderlief geen enkele inbreng in het album gehad. Dat Jenkins daarenboven op alle songs de zang voor zijn rekening neemt, mag ook op enig wenkbrauwgefrons onthaald worden, vooral omdat de zanger en frontman eigenlijk Dillinger hoort te zijn.
De invloed van The Black Heart Procession op "Put Me Back On Yr Side" en "Todos Los Noches" valt alvast moeilijk te ontkennen, zelfs al klinkt het allemaal wat luchtiger en minder zwartgallig. Bij "Brothers In A Bind" worden saxofoons en raps gebruikt om het geheel een funky ondertoon mee te geven die de sfeer van het album mee bepaalt. Ook in "Tryin’" zijn de blazers prominent aanwezig. "Lost Days" trekt evenwel een rockend jasje aan, al wijzen de vele patches op die jas erop dat het hier geen rechtdoorzeesong betreft.
Waar in "Long Night Review" en "Sell" nog electro-invloeden weerklinken, gaat "Jesus Was A Vato" voluit voor de Mexicaanse sfeer, met opnieuw een sterrol voor de blazerssectie. "Mexican Remix" is echter een weinig relevante remix van het nummer. Gelukkig klinkt de dronkenmansballade "In The Arms Of Demons" een pak sterker, doordat er onder andere een lichte Tom Waits-toets geïntegreerd wordt.
Mr. Tube And The Flying Objects lijkt dus vooral een vehikel te zijn voor Jenkins. Met Listen Up kan hij allerlei invloeden in zijn muziek stoppen zonder zijn fanschare, die nog steeds verdeeld is over Amore Del Tropico, voor het hoofd te stoten. Maar wie weet: misschien zijn de verschillende, elkaar tegensprekende biografieën toch correct en is Freddie Dillinger wel de man achter de plaat. Hoe dan ook is Listen Up een fijn plaatje geworden, maar zeker geen must-have.
