Het zijn harde tijden voor boer Ronnie. Het wintergrijs biedt moedig weerwerk tegen de overslapen zomerzon, de kippen zitten braafjes opgehokt en uit plaatsgebrek belandde de huishaan vorige week in de pot.
Dus moest Ronnie op zoek naar een nieuw ochtendgeluid. Geen makkelijke opgave, zo bleek: tractor, wekker en zelfs vrouwlief misten allemaal wel iets: te lawaaierig, te irritant of een combinatie van de twee. Neen, de boer wist goed wat hij zocht: rust en gemoedelijkheid. En een beetje schoonheid en wat ambiance, misschien. Als dat kon.
Toen was daar opeens Cougar, met Law. De al veel te oude zoon uit de stad had er met z’n rechterhand aangehangen en gezegd dat pa daar dan maar eens naar moest luisteren. Ronnie vond wat hij zocht. Gitaarriedeltjes met een snuifje ambient, maar vooral klaterende melodietjes en de occasionele elektronische beat en/of stomproffel aan een huppeltempo dat slechts zelden haast heeft, maar nooit stilvalt. Als hij had geweten dat Tortoise ook een bandnaam is, had hij ongetwijfeld de voor de hand liggende link gelegd. De goede man had echter al gauw door dat er meer in Law stak dan een gemoedelijke ochtendplaat.
Mak vond hij het cd’tje niet. En dat was maar goed ook, want wat is de lente nu zonder dat heropflakkerende vuur van de nieuwe seizoenen? Niet veel meer dan een afgeleefde hoop dooiende wintersneeuw in een drassig aardappelveld waar je toevallig met korte broek of rok door kan struinen. En dus schrok de boer een beetje wakker toen Law zich een eerste keer in een hogere versnelling legde. De sluimertijd bleek verstreken. Al gauw deinde de massieve grijzende werkmanssnor onder z’n ronde neus mee in een vrolijke galop. Eerst nog op de subtiele keyboardhints in "Pulse Conditioner" die voorzichtig aan z’n oor pulkten en duidelijk maakten dat het écht wel tijd was om op te staan, tot de — eerst nog voorzichtig ontluikende — rock-’n-roll-deuntjes op "Your Excellency" de rustieke soundscapes doorploegden.
Terwijl dikke zelf gesneden boterhammen beboterd werden en de koffie vloeide, vierde Cougar echter weer de zeilen. Het zou duren tot het in Mogwai gesopte voorlaatste nummer, "Merit" — compleet met een keurige grofkorrelige distortionclimax — voor er nog opzwepende deuntjes zouden klinken. Nummers als "Lifetime Ranger" zouden zich ondertussen de leemte gevuld hebben met de meezingbare achtergrondmelodietjes die de boer ondertussen zo goed had leren kennen en Law boven het muzakniveau doen uitstijgen.
Ronnie heeft geen haan meer nodig. En niet alleen voor Ronnie is er hulp in zicht: met Cougar in het land moeten winterdipjes, vogelgriep en ja, zelfs Anthrax even wijken onder het charmeoffensief. Wanneer de staande klok zes uur slaat, de dauw parelt en bloemkolen geoogst dienen te worden, is het voortaan immers Cougar dat de Law dicteert in Ronnies bakstenen hoeve. En niet alleen daar. Er schuilt een ontheemde boer die moeilijk uit zijn bed raakt in elk van ons.
