Dit is muziek die zich als een krolse kat tegen je aan schurkt. Net als Raymondo, doet ook het Waalse Major Deluxe ons dromen van weidse Amerikaanse landschappen, uitgestrekte vlaktes en stoffige farms. Skyline Society herinnert aan het beste van Tindersticks, een referentie die kan tellen.
Major Deluxe debuteert, net als het gros van de fine fleur uit Wallonië, onder de naam Francisco City Police, op Dour, editie 2001. Het lijstje van groepen die hen beïnvloedden, oogt indrukwekkend: Lambchop, Tim Buckley, Belle en Sebastien, Air, Eliott Smith, Talk Talk, en andere grote namen. De heren namen hun debuutplaat Skyline Society voor een groot deel op in een state of the art-studio in Bristol en dat kan je horen. We hebben zelden zo een verzorgd geluid, zulke breed waaierende arrangementen gehoord. Het lijkt wel alsof niemand minder dan Daniel Lanois dit kleinood producete.
De plaat opent sterk met "She’s A Hero". We horen een akoestische gitaar en een zacht roffelende drum. Als een bloem vouwt de song zich open met pianogeluidjes en een spaarzame klarinet, om over te gaan in de sterke aanwezigheid van een piano. De klarinet krijgt een hoofdrol in het meer dan zes minuten durende "Golden". Roads-orgels, een stijfkoppige, jazzy piano en een perfecte samenzang tussen een mannelijke en een vrouwelijke stem vormen de hoofdmoot van dit nummer. Dit is ambient voor synthesizerhaters, zachte muziek die je met fluwelen handschoenen in bed stopt, een kaars aansteekt en een glas goede wijn uitschenkt.
"Jumpin Over The Fence" is meer van datzelfde, maar met "Goodbye" verandert de plaat van tempo. Het herinnert sterk aan "Disco" van Zita Swoon, maar dan als het ware op Valium, met alweer een prominente rol voor de klarinet. Net als "Golden" duurt het sublieme "Meanwhile" zes minuten, een marathon van een song dus, die glansrijk met een waterval van geluidjes finisht. Op de keper beschouwd maakt Major Deluxe kleine symfonieën, mini-opera’s in het alt. Country-idioom. "It’s Important To Me" duurt zelfs tien minuten, maar verveelt geen moment. Dit is muziek om op te zetten wanneer je je lievelingspoëzie leest, een delicatesse van een dichtbundel als het verzameld werk van Fernando Pessoa of iets van Pablo Neruda.
Zo glijdt Skyline Society in een gestage eb en vloed verder, surft de muziek over juweeltjes van songs, die de luisteraar doen mijmeren over verre, grootse, misschien wel onbereikbare bestemmingen. Een pluim overigens voor het artwork en de foto’s in het cd-boekje. We zien stoffige Amerikaanse wegen, verzorgde foto’s van de groepsleden en een mooie typografie. Neen, wij zijn formeel: The Tindersticks waren een heerlijke groep, maar Major Deluxe laat ons toe de split van eerstgenoemde iets makkelijker te verteren. Kortom, Skyline Society is een album dat de tijd even stopt, ja, zelfs verstilt. Een plaat voor muzikale fijnproevers, zeg maar de doorsnee goddeaulezer. U moest al in de winkel staan.
