Acts die in de eerste plaats hun muziek en dan pas zichzelf serieus
nemen, we mogen ze wel. Eén van die groepen zagen we vorig jaar aan
het werk op één van de vele zijpodia van Pukkelpop: de Portables.
Nu moeten we eerlijk toegeven dat we ons op dat moment hoegenaamd
niet tot het legertje Portables-fans of -kenners konden rekenen. We
waren toen dermate gecharmeerd door hun optreden en hun songs, dat
we het hele optreden hebben uitgezien in plaats van – zoals gepland
– naar de circustent van Luc Janssen te togen voor het alternatieve
snoepje van de week.
Iemand met wiens werk we meer vertrouwd waren, was Portables-lid
Jürgen De Blonde, die als Köhn met recht en reden wordt aanzien als
één van de vaandeldragers van onze ‘intelligente, esthetisch
verantwoorde’ elektronica-scene. Hokjesdenkers en etikettenklevers
krijgen hoofdpijn bij de gedachte dat één en dezelfde persoon
tegelijkertijd als eenzaat-met-laptop én als lid van een heuse
rockband actief is, wie zijn oogkleppen laat vallen zal meteen
merken dat beide disciplines elkaar niet hoeven uit te sluiten maar
integendeel zelfs kunnen verrijken.
Het verhaal is u intussen wellicht bekend: Jürgen De Blonde werd
als Köhn aangezocht door het Klara-programma ‘Mixtuur’ om in
navolging van fijne lieden als Mauro en de IJslander Jóhann
Jóhannsson een week lang het curatorschap op zich te nemen. En
wanneer een oude schuur vuur vat, zijn de gevolgen vaak niet te
overzien: tante Klara was zodanig onder de indruk van deze
welgemanierde, charmante jongmens dat ze De Blonde en zijn
vriendjes van de Portables een week bij haar liet logeren in de
Tootsstudio. Het resultaat van een weekje kamperen en theeleuten
bij tante Klara mag er best wezen: ‘Op visite bij tante Klara’ is
een boeiend, aangenaam luisterstuk geworden dat geen seconde
verveelt of irriteert, maar veeleer amuseert en intrigeert.
Wat maakt deze plaat ‘Köhn’ en wat ‘Portables’? Een deel van de
tracks ontstond na jamsessies met de volledige groep, voor de
andere tracks vormden de elektronica van Jürgen De Blonde aka Köhn
het vertrekpunt. Achteraf werden de twaalf nummers door De Blonde
‘gemixt en bewerkt’ zoals dat heet, en dat ‘onder auspiciën van de
Portables’.
De plaat opent met het rustige ‘Intro’, een rustige, stemmige
postrocker die mede dankzij de opgebouwde spanning zo op de
soundtrack zou kunnen van zowel een bloedstollende thriller als van
een doodserieus relatiedrama. ‘Intro’ gaat vervolgens naadloos over
in het al even sfeervolle en filmische (maar iets zonnigere) ‘We
remember zon i bos’ en doet ons een beetje denken aan het
fantastische Super Numeri (maar wie zijn wij?). ‘De dood van de
aftandse Peruviaan’ is de neerslag van een sessie loos gaan met
ballonnen, fluiten en andere brol uit de keuken van tante Klara.
Komt niet aanmerking voor ‘Beste Song’ of ‘Sterkste Track’, maar
als deel van het geheel niet zomaar op de plaat gekletst,
natuurlijk. ‘120 km/u ? 120 bpm’, waarin te horen is hoe een
aanstekelijk elektronicaritme van De Blonde vakkundig omwikkeld
wordt met laagjes gitaar en synthesizer, is heel sterk. Dat de
Portables meesters zijn in het sfeerscheppen wordt nogmaals ten
overvloede bewezen in ‘Köhnfituurpje’, een track waarbij we ons een
loner voorstellen, die uren na sluitingstijd nog steeds op
zijn barkrukje zit te wachten op zijn date die maar niet komt
opdagen. Hierna volgt ‘Pianus’, een korte, minimalistische track,
en zit het eerste deel van de plaat (‘voormiddag’ getiteld) erop.
‘namiddag’ valt meteen met de deur in huis, middels het
achterstevoren afgespeelde ‘_IA’. Leuk, maar wat volgt is veel
beter: het bezwerende, door een oriëntaals ritme voortgestuwde
‘Allesdrop’. Met ‘Vay Artay’ belanden we weer op de afdeling
’toeters en bellen en ander rondvliegend keukenmateriaal’, al dient
er wel bijgezegd dat dit nummer de perfecte springplank vormt voor
het – alwéér – sfeervolle ‘Ringtro’, dat ons op zijn beurt een
beetje doet denken aan de eerste, experimentele platen van
Tangerine Dream (toen de Duitsers het bestaan van de synthesizer
nog niet hadden ontdekt). Ook afsluiten doen ‘Köhn & de
Portables’ erg sterk met ‘Portables Are Go!’, een nummer waar voor
de verandering heel wat vaart in zit en met ‘Good Evening,
Sergeant’, in alles de perfecte antipode van openingstrack
‘Intro’.
Daarmee is de cirkel rond en zit de dag erop. Of tante Klara nog
vaak met weemoed zal terugblikken op het bezoek van Köhn en zijn
vrienden, weten we niet. Wel is duidelijk dat ze met dit plaatje
een reuze gezellig muzikaal fotoalbum hebben nagelaten dat het
midden houdt tussen fun, experiment en schoonheid…
