De opdracht was niet eenvoudig, maar ze hebben hem toch gelapt: Steven en Stijn Kolacny maakten op zeven jaar tijd het jeugdkoor hip. Daarvoor maakten ze een ommetje in rockland, maar hun klassieke roots laten ze niet los. “Het is allemaal de schuld van Roos Van Acker.”
“Neen, het was geen vooropgezet plan om klassieke muziek hip te maken”, antwoordt Steven verontwaardigd op onze suggestie. “Maar we vinden het natuurlijk leuk dat de jongeren die ons leerden kennen door onze David Bowiecover met Jasper Steverlinck, ook komen kijken als wij ons Brahmsprogramma brengen.”
Alles blijft down to earth bij de Kolacny-broertjes. En dus wordt er nog altijd gerepeteerd in het muzieklokaal van een Aarschotse school. Terwijl Stijn alles klaarzet voor de repetitie van die avond — werken alle kabels nog? — vertelt hij over het concert van de vorige dag. Want Steven en Stijn, dat is niet alleen Scala, maar ook een pianoduo.
“Gisteren speelden we in de Arenbergschouwburg in Antwerpen waar we ons programma met Hongaarse Dansen van Brahms brachten”, vertelt hij. “Tegenwoordig spelen we dat telkens voor een uitverkochte zaal. Het is ongelofelijk hoe gemengd ons publiek tegenwoordig is geworden: naast het oudere publiek klassieke muziekliefhebbers zaten er heel wat jongeren in de zaal die ons kenden van “Life on Mars” en Scala. Die gingen uit de bol toen bleek dat Jasper in de zaal zat — hij kwam gewoon kijken — en als laatste bisnummer de bowie-cover kwam zingen.”
“We weten eigenlijk nog steeds niet wat het Scalapubliek is. Het groeit, dat staat vast. Maar het is zo verscheiden dat je er geen stempel op kunt plakken.”
“Scala is meer dan een koor dat covers brengt van rocknummers”, vertelt Steven, die ondertussen is toegekomen. “Er is de koorgroep vanaf 15 jaar, maar er is er ook één vanaf 13 jaar. En dan hebben we nog een kinderkoor en een kleuteratelier. Op dit moment repeteren we die covers even niet. We gaan binnenkort op een paar koorfestivals in Oost-Europa optreden en daarvoor zijn we terug ons klassieke repertoire aan het inoefenen.”
“Het gaat ondertussen richting goud, met de Scala On The Rocks-plaat”, vertelt hij trots. “We zitten al aan 18.000 exemplaren op twee maanden tijd. En we krijgen bijna niets dan positieve reacties. Gelukkig dat er af en toe negatieve ook zijn, anders zou het maar eentonig worden.”
“Die koorversie van Puddle Of Muds “She hates me” is wel niet representatief voor de cd. Dat was een grap, we vinden dat helemaal geen goed nummer. Laat staan Puddle Of Mud een goeie groep. Het heeft ons in december bekend gemaakt, maar nu heeft de grap lang genoeg geduurd. Je moet Scala live zien om echt een beeld te krijgen van wat we zijn en uiteindelijk was dat zeker geen officiële single. Die hebben ze er bij Studio Brussel zelf uitgehaald.”
“Ook met die weddenschap hadden wij niets te maken. Niemand van ons had die uitspraak zelfs gehoord, en ook niemand anders op Studio Brussel. Het is allemaal de schuld van Roos Van Acker, die daar op is gaan inspelen. En natuurlijk dat wij daar dan in meegaan en ieder van ons duchtig stemmen is gaan ronselen.
“De negatieve reacties komen meestal van rockpuristen die zichzelf héél alternatief vinden, maar in de praktijk van een ergerlijk conservatisme blijk geven. Eén iemand mailde ons dat Cobain — Kurt, schreef hij. Zijn goeie vriend — zich in zijn graf omdraait bij onze versie van “Smells Like Teen Spirit”. Maar je gaat van een verkeerde veronderstelling uit als je denkt dat vorm en inhoud onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn en zo’n tekst ook gebrùld moet worden.”
"Je moet bedenken: al mijn arrangementen zijn gebaseerd op akoestische versies van de uitvoerders zelf. Die doen niet liever dan hun eigen nummers tot dat pure uitkleden. Als Radioheadfan heb ik tientallen akoestische versies van "Creep" waarvan geen één op de ander lijkt."
"Of ik nooit geprobeerd heb van een nummer iets onherkenbaars te maken? Neen. Het is een fout idee te vetrekken vanuit dat standpunt. Als je tijdens het bewerken gaat afwijken van het origineel, gaat dat. De meeste mensen herkennen onze "Smells Like Teen Spirit" pas na verschillende maten. Ik was dan ook verrast toen bleek dat Dave Grohl die versie érg goed vond."
Stijn: "In de herfst doen wij een toer langs de culturele centra met dat rockprogramma. Dan gaan we ook werken met live-videobeelden zodat het publiek meer betrokken wordt bij de zangers. Maar op dit moment brengen we ook ons gewone klassieke programma nog op de planken."
"De samenwerking met Jasper krijgt een vervolg. Ook dat was trouwens geen geplande carrièrezet: we speelden dat nummer af en toe al bij Arid en we hebben dat uiteindelijk opgenomen voor de kinderfilm Science Fiction van Danny Deprez. In vrij amateuristische omstandigheden zelfs. De bal is pas aan het rollen gegaan toen — alweer — Studio Brussel het nummer in mp3-formaat op zijn website zette en de luisteraars het De Afrekening instemden. En toen wilde men het bij Sony, toen nog de platenfirma van Arid, niet vrijgeven. Het is niet omdat iets goed scoort in De Afrekening dat het daarom ook commercieel levensvatbaar is, was hun redenering. Als je nu ziet hoe het scoort in de commerciële hitparade, dan denk ik dat iemand toch een inschattingsfout heeft gemaakt."
En wat brengt de toekomst? De grote zomerfestivals? "Dranouter en de Lokerse Feesten liggen vast", zegt Steven. "Werchter? Dat lijkt me geen goed idee. Het is toch een ander publiek. Ja, we hebben het on the rocks-concept voor het eerst geprobeerd op Lowlands. Maar dat kun je niet vergelijken met Werchter. En daarbij: als het fout ging dan was het meteen de laatste keer geweest. Maar iedereen begon onmiddellijk mee te zingen. Neen, als Herman Schueremans ons zou vragen zou ik er eens heel goed moeten over nadenken."
