Twee jaar geleden begon het Koninklijk Ballet van Vlaanderen aan zijn prestigieuze
Sondheimcyclus. Na de musical Company en een concertante versie van Follies is dit jaar
A Little Night Music aan de beurt.
Stephen Sondheim is volgens velen een van de grootste nog levende componisten. Op zijn palmares
staan onder andere de musicals West Side Story, A Funny Thing Happened on the Way to the
Forum en Sweeney Todd. Samen met Harold Prince bewerkte hij het script van Smiles of a
Summer Night, een film van Ingmar Bergman uit 1956, tot een operette-achtige musical. Het stuk
kreeg de titel A Little Night Music mee — een vertaling van Mozarts Eine Kleine
Nachtmusik — en ging in 1973 op Broadway in première.
Zoals in vele Sondheimmusicals vormt het cynisme en de teleurstelling over de liefde de rode draad
in het verhaal. Bijna alle personages hebben problemen in de liefde. Désirée Armfeldt
heeft een verhouding met de getrouwde graaf Malcolm, maar hervat tegelijkertijd de romance met haar
vroegere geliefde Frederik Egerman. Deze zit vast in een ongelukkig huwelijk met de veel jongere An
terwijl zijn zoon Henrik hopeloos verliefd is op zijn stiefmoeder. Zowel An als gravin Malcolm zijn
niet bepaald tevreden met de ontrouw van hun mannen en beramen een plan om hun echtgenoten terug te
winnen.
Slechts drie personages zijn vrij van liefdesperikelen: Désirées dochter Frederika,
die nog te jong is voor dergelijke problemen, Désirées moeder, die zich altijd tevreden
heeft gesteld met losse liaisons, en Petra, de losbandige meid van de Egermans die van het leven
profiteert alvorens zich te settelen. Alle personages gaan op zoek naar hun lotsbestemming en wachten
op een teken van de zomernacht. Die nacht zal drie keer lachen: één keer naar de
jongeren, die nog niets weten, één keer naar de volwassenen, die nog niet genoeg weten,
en één keer naar de ouderen, die teveel weten.
De eerste helft van de musical is grotendeels gewijd aan het voorstellen van de verschillende
personages en het schetsen van ieders situatie, waardoor het geheel nogal traag op gang komt. Pas in
de tweede helft ontspinnen de verschillende intriges zich. Ook op muzikaal vlak is de eerste helft
wat zwakker. De liedjes klinken mooi, maar blijven niet echt hangen. Pas in het finalenummer van de
eerste act — "Twee dagen op een landgoed" — komt de vaart er in en het is nog
wachten tot halverwege de tweede act op hét nummer van deze musical: het wondermooie
"Waar zijn de clowns?".
Deze mankementjes worden ruimschoots goedgemaakt door de cast en het schitterende decor. Chris
Lomme zet een ijzersterke Désirée neer en zingt het nummer "Waar zijn de
clowns?" zoals het hoort: zonder poespas en diep ontroerend. Ook Jules Croiset en Annete van
Nieuwenhuizen staan er in hun rollen van respectievelijk Frederik Egerman en grootmoeder Armfeldt.
Zeer leuk is de rol van Frederique Sluyterman Van Loo (gravin Malcom) die heerlijk cynisch uit de
hoek mag komen. Het opvallendst zijn echter Kirsten Cools, die een zalig wulpse Petra poneert, en
Veerle Casteleyn (Frederika), die met haar onschuldige uitstraling en engelenstemmetje ieders hart
weet te veroveren. Het misleidend simplistische decor van Herman Van Elteren bevat allerlei verborgen
kantjes, waardoor een terras plots in een tafel verandert en een piano in een bed.
Met A Little Night Music zet het Ballet van Vlaanderen zijn Sondheimcyclus in schoonheid
verder. Het is misschien niet de meest toegankelijke musical van het seizoen, maar in een tijd waarin
groots opgezette producties en familiemusicals meer en meer de norm lijken te worden, is deze sobere
en eigenzinnige productie een ware verademing.