De rotonde in de Botanique was uitverkocht, niet moeilijk als je
weet dat er maar een goeie 200 man binnen kan, en precies hetzelfde
gezellige zaaltje is waar de elektropopjongens van The Faintvorig
jaar kwamen jammen.
Over het voorprogramma Beep Beep kunnen we kort zijn: rock
die net goed genoeg is om de eerste ronde van een rock rally te
overleven, maar in hoge mate boring wegens een zanger in
vrouwenschoenen die als running gag Gilbert Grape nadeed en nogal
vol van zijn eigen irritante zelf was.
Tijd voor The Faint. Gek als je bedenkt dat dit groepje al
10 jaar bezig is met meer dan uitstekende elektropop à la Depeche
Mode, en nu pas wat bekender wordt mede door het succes dat
uitgerekend navolgers à la The Killers en Interpol te beurt
valt.
Het werd een gesmaakte set met opvallend meer rocknummers dan vorig
jaar. De toetsenman-met-elastieken-benen mocht pas tijdens het
laatste half uur voluit de Human League-schuif opentrekken. Zanger
Todd Beachle is nog steeds een opvallende verschijning, de cool en
het haar van David- Soulwax- Dewaele en een stem die doet denken
aan Gavin Friday in z’n zwartste Virgin Prunes periode. De
opvallende videoprojecties waren duidelijk amateurswerk, maar wel
grappig en geen moment vervelend. We hoorden vooral nummers uit hun
nieuwe cd ‘Wet from Birth’, aangevuld met kunstmatige
strijkers.
Leuk concertje, waar voor z’n geld.
