Fear Factory / Mnemic / InQuest

Toevallige voorbijgangers moeten die avond gedacht hebben “dat
Clouseau toch wel een verscheiden volkske weet aan te trekken”.
Gelukkig hadden ze het voor één keer mis. Deze avond was Hof ter Lo
het biotoop waar Fear Factory z’n gewelddadige machine mocht
loslaten. Spijtig voor die twee verdwaalde Clouseau-fans.

Voorprogramma InQuest ging helaas aan mij voorbij. Net de
laatste twee massieve akkoorden meegepikt, volgende keer
beter.
Tweede op de affiche stond Mnemic. Deze Denen gooiden zich
alsof ze top-of-the-bill waren, en eens het geluid een beetje was
afgesteld, kon ik daar absoluut inkomen. Strakke, stevige metal die
zeker meer dan één luisterbeurt vereist, zonder al te technisch of
gemaakt over te komen. De samples kwamen amper door de luidsprekers
heen, maar dat mocht de pret niet drukken: Mnemic kwam om de
aanwezigen een draai rond de oren te verkopen en deed dat met
verve.

Dat Fear Factory een rustperiode en personeelswissel (exit
Dino Cazares, oftewel “den dikke van de metal”) achter de rug
heeft, is er amper aan te zien of te horen. Het cleane
,afgeborstelde imago heeft plaatsgemaakt voor vier rauwe individuen
die eruitzien alsof ze net terugkeerden van een post-nucleair
partijtje badminton. Maar aan kracht heeft Fear Factory nog geen
gram ingeboet! Het drumwerk van Raymond Herrera ging van de eerste
seconde strak door je hele lijf. Hoe deze menselijke drumcomputer
dergelijke techno-metal drums uit z’n armen en benen schudt, blijft
me verbazen.
Dat de laatste twee CD’s minder vernieuwend waren dan voorheen was
geen enkel probleem. Fear Factory heeft genoeg “hits” op z’n naam
staan om elke zaal in lichterlaaie te zetten. Hof ter Lo stond
binnen de kortste keren dan ook op z’n kop, en niet alleen omwille
van de muziek. Toen de setup van Fear Factory op het podium werd
gezet zag je meteen al her en der wat hoofden draaien. De Marshall
luidsprekers van gitarist Christian (een Belg, zowaar!) waren
beplakt met lichtgevende letters; R I P – D B D, oftewel “Rest In
Peace DimeBag Darrell”. De recente moord op metal-icoon Dimebag van
Pantera liet vanavond blijkbaar niemand ongemoeid. Toen er spontaan
“DIMEBAG” werd gescandeerd liet zanger Burton verstaan hoezeer deze
Fear Factory aan het hart lag en droegen ze meteen ‘Scapegoat’ aan
de gestorven snarenplukker op.
Met twee mega-albums achter de kiezen wist Fear Factory als geen
ander te boeien. Dat je daarbij nog eens klasse muzikanten aan het
werk kreeg te zien, maakte het optreden gewoonweg af! Vanaf de twee
eerste nummers uit Archetype zat
de sfeer al dik onder m’n oksels, en als een groep dan nog ‘ns
vervolgt met ‘Shock’ en ‘Edgecrusher’, dan voel en zie je die
schokgolf door heel het publiek gaan. Nummers als ‘Martyr’, ‘Zero
Signal’ en ‘Self Bias Resistor’ deden de boel ontploffen.
Een set van een dik uur kregen we voorgeschoteld en dan was het
helaas alweer gedaan – toegiften zagen de heren blijkbaar niet
zitten. Zelden een metal-concert meegemaakt waar zoveel energie van
uitging, en de speltechnische klasse van Fear Factory zouden héél
wat groepen uit alle genres als voorbeeld mogen nemen.
Om de avond af te sluiten herdachten we bij de laatste bekertjes
bier Dimebag Darrell zoals hij het zelf graag gehad zou hebben:
dronken en heel luidruchtig!

aanraders

verwant

Fear Factory :: 7 december 2010, TRIX

“Back to primitive” leek wel het motto van The...

Fear Factory :: Mechanize

Wie dacht dat de tweede comeback van Fear Factory...

Fear Factory :: Transgression

Het zesde studioalbum van "cyber metal"-pioniers Fear Factory, Transgression,...

Fear Factory :: Archetype

Metal als een geoliede machine, dat is waar Fear...

Fear Factory :: Archetype

Mijn oren flapperen nog als ik terugdenk aan de...

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in