Wie wil, kan opnieuw zijn dagelijkse beslommeringen vergeten en ontsnappen naar een zonnig, kleurrijk en verre van realistisch Londen voor een verse portie korsetten, schandalige roddels en passionele liefde. Want voor intussen een derde keer trakteert productiehuis Shondaland op mooi verpakt escapisme met het atypische kostuumdrama Bridgerton. De eerste vier afleveringen zijn alvast te bekijken op Netflix, het tweede deel volgt op 13 juni.
Het derde seizoen van Bridgerton focust op Colin (Luke Newton), de derde telg van de Bridgerton familie, en wijkt zo voor het eerst af van de volgorde van de gelijknamige boeken van Julia Quinn. De makers gaven aan dat ze het personage van Benedict, die normaal ‘next in line’ was voor het huwelijk, eerst nog verder willen ontwikkelen vanaf de zijlijn. Door te springen naar het volgende boek kan er eveneens verder gebouwd worden aan het verhaal van Penelope Featherington (Nicola Coughlan), wat na de onthulling in het vorig seizoen een logische zet is.
Met andere woorden, Colin is hunk van dienst. De speelse, bedachtzame en eerder brave Bridgerton verandert bijgevolg in een wereldse, gebruinde en flierefluitende losbol die plots een stuk gespierder is en een sterkere kaaklijn heeft. Die veranderingen vallen niet enkel op voor de kijker, ook de jonge vrouwen van de ton ontwikkelen plotsklaps een gezamenlijke begeerte voor Mr. Bridgerton. Hoewel deze metamorfose enigszins overdreven en lachwekkend aanvoelt – zo is er een onverklaarbare focus op de onderarmen van de acteur – zou de reeks niet hetzelfde zijn, mocht het hoofdpersonage niet waanzinnig aantrekkelijk bevonden worden. Ook Penelope, vastbesloten het seizoen te eindigen met een ring rond haar vinger, vernieuwt haar garderobe en haarstijl in de hoop meer in het oog te springen.
Naast de ontluikende liefde tussen Colin en Penelope zijn er opnieuw (te) veel andere verhaallijnen die verder afgewikkeld of net opgestart worden. Voorlopig dragen die zijverhalen nog niet bij aan de voornaamste verhaalboog van het seizoen, waardoor de serie soms zijn scherpte verliest. De focus ligt zo ook gedeeltelijk op een andere Bridgerton, namelijk Francesca (Hannah Dodd, die overnam van Ruby Stokes). Net terug van Bath doet ze haar intrede in de Londense high society en bijhorende huwelijksmarkt met als doel zo snel mogelijk te trouwen met eender wie degelijk oogt. Ook andere Bridgertons krijgen schermtijd, zoals Benedict en Eloise – al lijkt Eloise wel haar feministische veren ietwat verloren te hebben. Kijkers die hoopten dat het verhaal van Anthony en Kate nog verder uitgewerkt zou worden, hebben dan weer pech. Hoewel het pasgetrouwde koppel even opduikt in de eerste aflevering, verdwijnen ze al snel uit beeld. Afgaande op de teasers voor deel twee mogen we hun terugkomst wel nog verwachten.
Historisch accuraat is de serie niet en heeft ze ook nooit willen zijn. De makers kiezen bijvoorbeeld bewust voor hedendaagse muziek, gecoverd door een strijkkwartet. Tijdens de (voorlopig) meest pikante scène horen we zo ‘Give Me Everything’ van Pitbull, iets wat Mr Worldwide enorm kan appreciëren. Verder hecht Bridgerton veel belang aan inclusiviteit. Dit gebeurt onder andere door ‘color blind’ te casten, wat wil zeggen dat men bewust niet kijkt naar de etniciteit of huidskleur van een personage. Ook in het derde seizoen zoekt men naar manieren om verder in te zetten op inclusie. Zo communiceert een van de debutantes in Britse gebarentaal en ontmoeten we Lord Remington, die gebruikmaakt van een rolstoel. Hoewel het inzetten op inclusie absoluut lovenswaardig is en aan te moedigen valt, ligt het er allemaal soms net iets te dik op. Hierdoor lijkt het minder te gaan over representativiteit – de personages komen sowieso slechts beperkt in beeld – maar eerder bedoeld om een vakje af te vinken.
Afgaande op de teasers brengt deel twee ons nog meer van hetzelfde. Relaties, zowel romantisch als vriendschappelijk, worden verder ontwikkeld. Geheimen worden onthuld en maken plaats voor schandalen. En alles met lust en passie in overvloed. Maar als we ondertussen een ding weten, is het dat elk seizoen eindigt met ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’. Die zekerheid maakt van de reeks des te meer een guilty pleasure en verzekert dat ook in juni kijkers hun Netflix-abonnement toch nog even niet zullen opzeggen.