Vanaf 31 januari kan u iedere zondag naar een nieuwe aflevering van Beau Séjour kijken op Eén. De nieuwe reeks staat los van de eerste, maar de premisse is wel dezelfde. Dit keer is het oud-marinecommandant Maurice (Gene Bervoets) die zijn lijk aan de mast van zijn boot ziet hangen en pas later ontdekt dat hij dood is. Hij zou zelfmoord gepleegd hebben, maar zelf is hij ervan overtuigd dat iemand hem vermoord heeft.
Ik was ontzettend grote fan van het eerste seizoen. Een tweede seizoen is in dat geval altijd gevaarlijk. Mijn verwachtingen lagen enerzijds erg hoog, maar mijn bezorgdheid was anderzijds ook erg groot. Hoe konden ze dit concept heruitvinden, zodat het opnieuw zou verrassen? Ze kunnen toch niet opnieuw hetzelfde trucje gebruiken en de dader laten doen alsof hij het slachtoffer niet kan zien. Dan zouden we als kijker alle personages die Maurice kunnen zien al van ons lijstje met verdachten kunnen schrappen? Die bezorgdheid en die hoge verwachtingen, kleurden het bekijken van de eerste aflvering van Beau Séjour 2.0.
Even leek het alsof de nieuwe reeks teleurde. De verwondering van Maurice was niet zo spannend als die van Kato. Toen hij over het strand strompelde en op een haar na gemist werd door een ruiter, was dat niet verrassend, maar eerder saai om te zien. Dit verhaaltje hebben we al eens gezien. Ook de mysterieuze enveloppes leken niet zo spannend, dat ze voldoende vernieuwing zouden toevoegen. En dan, als je bijna wil afhaken, duikt Jasper (Lennard Corne) op, de kleinzoon van Maurice. We hadden er na het eerste seizoen niet aan mogen twijfelen, maar het doet goed om toe te geven dat scenariste Sanne Nuyens aan het einde van de eerste aflevering van dit nieuwe seizoen toch weer weet te verrassen. Nuyens mocht nog maar net een Ensor in ontvangst nemen voor het scenario van De Twaalf, maar als de volgende afleveringen op dit elan verdergaan, kan ze volgend jaar nog zo’n beeldje op haar kast zetten.
Net als de scenaristen, bleven ook de regisseurs dezelfde als voor het eerste seizoen. De gure en koude kleuren ruilden Nathalie Basteyns en Kaat Beels in voor een warmer kleurenpallet, dat past bij het nieuwe verhaal. Op de regie hebben we niets aan te merken, alleen de dialogen met Jasper voelen wat vreemd aan. Het kan een artistieke keuze zijn om op Maurice te focussen en geen tegenshot van Jasper te tonen als hij aan het woord is, maar het voelt daardoor een beetje alsof sommige van zijn dialogen opgelost zijn in postproductie. Het is echter Cornes eerste rol dus we moeten de tienjarige ook niet te hard afrekenen.
Een volledig nieuw mysterie, betekent ook een volledig nieuwe cast. Dat die cast opnieuw volledig wit is, doet de wenkbrauwen wel fronsen. Het valt te begrijpen dat er bijvoorbeeld geen zwarte broer of zus aan tafel kan schuiven, als het verhaal over een witte familie gaat, maar er zijn wel andere waardevolle rollen die niet door witte acteurs gespeeld hoeven te worden. Dat blijft helaas een werkpunt binnen de Vlaamse fictie, waar we makers wel op mogen afrekenen. We hopen dan ook meer diversiteit te zien in de komende afleveringen.
In tegenstelling tot bij de eerste reeks, hoeven we gelukkig niet tot volgende zondagen te wachten op die nieuwe afleveringen. Alle afleveringen zijn namelijk nu al te bekijken op VRT NU. Iets vertelt me dat het niet slecht is dat telewerken nog een tijdje de norm blijft. Anders zou er wel eens wat discussie kunnen ontstaan aan de koffiemachine.
