Apostelen, maanden, juryleden, mannen op de maan. Het zijn er allemaal twaalf. Dat cijfer staat ook centraal op het nieuwe album van rietblazer Bruno Vansina.
Bruno Vansina is waarschijnlijk het bekendst als lid van Flat Earth Society, het geschifte jazzorkest van Peter Vermeersch. Daarnaast heeft hij ondertussen echter ook een cv om u tegen te zeggen. Er zijn niet alleen zijn bijdragen aan albums van het Ewout Pierreux Quintet en Rebirth Collective, maar tevens een rits eigen projecten waaraan Vansina de voorbije jaren werkte, zoals z’n eigen Vansina Orchestra of het “schimmenspel” MaiTé, het meisje en de vogel. Voor dit album deed hij naast drummer Teun Verbruggen, een van de steunpilaren van de Belgische jazzscene (Bureau Of Atomic Tourism, Chasing Penguins en nog talloze andere), ook een beroep op een aantal jonge snaken.
De in Brussel wonende Franse gitarist Benjamin Sauzerau houdt zich op in het speelveld van improvisatie, compositie en arrangement. Naast z’n eigen projecten werkte hij ook me aan onder andere Book Of Air en Hendrik Lasure’s warm bad. De Leuvense bassist Cyrille Obermüller is een opkomende naam die deel uitmaakt van de jazz/rock-band HAST. Percussionist Falk Schrauwen is nog zo’n jonge snaak, een kerel met een passie voor wereldmuziek. Samen zorgen voor een kwintet dat opvallend polyvalent en flexibel is. Iets wat ook nodig was gezin de premisse die achter 12 12 zit.
Voor dit twaalf nummers op dit album trokken de muzikanten in 2018 immers naar twaalf verschillende locaties, waar ze onaangekondigd hun instrumenten opstelden en telkens een nummer inspeelden. De bedoeling was om te zien hoe de locatie de nummers precies zou beïnvloeden. Een brug onder de snelweg, ijspiste, kerk, wassalon, boot of bowlingbaan zijn maar een aantal van de locaties waar de band een nummer opnam. Soms hoor je dan ook de achtergrondgeluiden in de muziek: claxonnerende wagens, dierengeluiden. Het geeft een extra cachet aan de nummers. De muzikanten speelden, de camera registreerde alles — de twaalf videoclips zijn te bekijken op Vansina’s site — en de toevallige voorbijgangers waren de onvermoede toeschouwers.
Dit kwintet is een band die weet hoe te swingen en te verleiden maar tegelijk voor ongrijpbare momenten te zorgen. “Scooters” is zo’n onweerstaanbaar, dartel nummer, waar de bas en gitaar knap met elkaar in duet gaan. Diezelfde groove zit ook in nummers als “Velodroom” en “Bowling”, terwijl in “Wassalon” daar weer knipoogt naar Afrikaanse ritmes en de spaghetti-western soundtracks van Ennio Morricone. Datzelfde exotisme zit in het rustigere “Boat”. Want ook ingehouden weet de band te imponeren. Een onderkoeld “Antarctica” met z’n ijzige saxofoon, een gevoelig “Walter” — opgenomen in drummer Teun Verbruggens Brusselse jazz-vrijplaats — of een plechtstatig “L’Orgue” tonen dat Vansina en de zijnen ook op sfeer kunnen spelen.
Occasioneel, zoals op “Animals”, gaat het er wat abstracter aan toe. De bas wordt er rustig geplukt, de saxofoon zorgt voor rustige klanken. Moeilijker te bevatten is “Machine” dat tegelijk gloeiend en weemoedig is. Iets dat ook geldt voor “Autobahn” dat tegen het einde beheerst ontaardt in een wringende coda.
Met 12 12 — het verschijnt ook met twaalf verschillende versies van het artwork — levert het Bruno Vansina Quintet een album of dat ook los van de premisse — de invloed van de locatie op de nummers — weet te bekoren. De twaalf nummers laten een swingende, gerodeerde band horen die weet van welk hout pijlen maken. Het is een debuutalbum dat vooral doet verhopen dat dit vijftal het hier niet bij zal laten.
Bruno Vansina trekt doorheen Vlaanderen met een tournee in — hoe kan het anders – 12 zalen. De volledige lijst vindt u hier. Tijdens de optredens wordt de band aangevuld door Kim Vreys (video) en Roel Snellebrand (geluid).
#2 Velodroom from 12/12 on Vimeo.