Het gebeurt maar zéér zelden dat een stuk muziek de luisteraar zo’n meedogenloze spiegel voorhoudt.
Schijnbaar is dit een losstaande single, maar Algiers tilt zichzelf met ‘Can the Sub_Bass Speak?’ naar een hoger niveau. Franklin James Fisherspuwt niet enkel de frustraties vakkundig uit, hij laat ze ook van een andere kant zien. Deze track gaat ook over het racisme en discriminatie die we niét kennen. Zie het zo: luisteren naar dit nummer maakt het verdomd lastig om over de inhoud ervan te schrijven. Algiers heeft de perspectiefverschuiving geperfectioneerd. Zelden besef je als wit persoon zo accuraat hoe het écht voelt. And then some.
Deze zes minuten durende meta-rant wordt natuurlijk ook voorzien van een passende soundtrack. Algiers is deels de reden dat Bloc Party een Night of the Proms-act geworden is, want de getalenteerde Matt Tong had namelijk betere dingen te doen. Waar ‘gewone’ free jazz soms lastig onnavolgbaar wordt, krijgen we hier functionele onvoorspelbaarheid en continue spanning in de plaats. De muziek blijft de focus leggen op de tekst. Samples en een mengelmoes van genres worden weinig subtiel naar je hoofd geslingerd, maar elk woord komt even hard binnen. Je hoort harsh noise, reggae en old skool hip hop als achtergrond voor de Irreversible Entanglements-achtige, agressieve free jazz. Aan het eind zwakt die onmogelijke mix af en schakelt Fisher over op een rustiger toon waarbij hij een gedicht lijkt voor te lezen.
Het niveau dat Algiers hier haalt, kennen we enkel van Saul Williams. Maar de muziek is wilder en de tekst zet de deur op een kier voor een nieuwe, shapeshiftende dimensie van muzikale spoken word waarbij het strikt politieke en de individuele sfeer elkaar niet langer uitsluiten.
Algiers speelt op 12 februari in de Botanique.
