Het was van Leffingeleuren 2015 geleden dat de vijf spacepunkers van Hookworms nog eens in ons landje stonden. En met hun net verschenen uitstekende derde plaat Microshift had het vijftal de verwachtingen nog wat hoger gespannen.

Drie jaar geleden stond de band uit Leeds, met toen twee compromisloze en toch vrij toegankelijke platen op zak, ook te schitteren op het Nederlandse Best Kept Secret. Dat er sindsdien veel gebeurd is, kan u hier lezen. Voor wie te lui is om door te klikken: ondanks enkele tragische levensgebeurtenissen werd een vrij euforische plaat gemaakt met een vijftal hardnekkige oorwormen. Daarop maken noisegitaren opvallend veel plaats voor zweverige synths. Dat die nummers ook live een haast therapeutisch effect hebben voor de band, is vrijwel meteen te merken aan het bijzonder energieke beginoffensief. “Negative Space”, “Static Resistance” en “Ullswater” — net zoals op het album in die volgorde gebracht — klinken nog overtuigender dan op plaat. Het aanwezige publiek kan de lancering van de Falcon Heavy niet volgen, maar raakt in NEST wel in danig hoge sferen.

Een uurtje trippen wordt het echter niet, ondanks de kleurrijke visuals die de hele show lang om duimen en vingers bij af te likken zijn. Na een uitstekende start ontaardt “Radio Tokyo” (of dat menen we toch te herkennen) in een structuurloos rommeltje. Het speeltempo ligt bovendien hoog, misschien te hoog zelfs. Hetzelfde geldt voor het geluidsniveau. Bovendien hebben we in NEST al een betere geluidsmix meegemaakt. En zo wordt het wel heel moeilijk om de aandacht er bij te houden. Het volgende nummer vervalt zelfs niet te ontwaren in de geluidsbrij. Einde van de euforie? Neen, zo snel geven we het nog niet op.

Op de een of andere manier is het met de geluidsmix weer beter gesteld tijdens het gloednieuwe “Shortcomings”, de epische, popppy afsluiter van Microshift. Het hoge volume van de bijzonder schelle stem van zanger-frontman MJ doet nog altijd pijn aan de oren, de korte catchy frasen (“Disconnection! Disconnection!”) worden daardoor wel extra in de verf gezet. Ook de krautpop van “Opener” (synthloop, check, motorische beat, check) bewijst dat deze band een van de boeiendste in het psychcircuit blijft.

Het duet met Alice Merida Richards van Viriginia Wing is echter een dieptepunt van de set. Klinkt “Each Time We Pass” zo mooi op plaat, dan is de liveversie ronduit teleurstellend. Een nummer om even snel te vergeten als Richards weer in de coulissen verdwijnt. Die misser wordt grotendeels gecompenseerd door het krachtige slot, en dat mede dankzij een opgetrommelde saxofoonspeler. “Boxing Day”, het meest noisy nummer van de plaat, is de perfecte voorbode voor “Beginners”, een intense psychedelische noiseparel die zes minuten lang blijft doorrazen. De spreidstand met het beste materiaal van de nieuwe plaat mag dan wel groot zijn, het bewijst dat Hookworms een heerlijk vernuftige band is.

Vraag aan iemand die erbij was om Hookworms te omschrijven en we zijn 100 procent zeker dat de adjectieven ‘energiek’ en ‘trippy’ zullen vallen. Die zijn van toepassing op zowel de nieuwe als de oudere nummers. De nummers van Microshift waren stuk voor stuk een schot in de roos. Op basis daarvan zien we Hookworms graag volgende zomer op een van onze sympathieke alternatieve festivals pronken.