Kornettist Josh Berman speelde zich de voorbije vijftien jaar regelmatig in de kijker aan de zijde en ten dienste van een indrukwekkend rijtje kleppers, maar zijn even bescheiden als sterke eigen discografie als leider mag er ook zijn. Zo laat A Dance And A Hop horen dat de man als weinig anderen kan dansen op het slappe koord tussen traditie en experiment.
Berman heeft niet enkel banden met collega’s uit thuisstad Chicago (zo dook hij o.m. op in het Exploding Star Orchestra, het Octet van Jason Roebke, in een aantal projecten van Ken Vandermark en bij Mike Reed’s People, Places en Things), maar heeft ook al jarenlang een affiniteit met volk uit Amsterdam en, dichter bij huis, rietblazer Joachim Badenhorst, met wie hij al een hele reeks concerten speelde. Badenhorst zal op zondag 24 april trouwens ook van de partij zijn als het Josh Berman Trio neerstrijkt in Antwerpen. Live is dat met bassist Jason Roebke en drummer Paul Lytton, terwijl de band eigenlijk bestaat uit Berman, Roebke en drummer Frank Rosaly.
Met die laatste twee heeft Berman een jarenlange, sterke band opgebouwd en dat voel je ook doorheen A Dance And A Hop, waarvoor Berman alle composities schreef. In tegenstelling tot heel wat van zijn collega’s uit Chicago blijft de kornettist op zijn eigen releases (eerder al Old Idea uit 2009 en There Now uit 2012) vooral in de weer met gecomponeerd materiaal, al is het dan wel met de bedenking dat de creativiteit nergens aan banden gelegd wordt. De stukken zijn compact en bij momenten erg strak en vol vlotte melodieën en snelle wendingen, maar ze hangen soms erg losjes in elkaar, creëren ruimte voor spontane interactie en laten de balans regelmatig ook overhellen naar vrijer terrein. Dat demonstreerde hij een paar jaar geleden ook al in Antwerpen.
En vooral: het Trio heeft een erg ongedwongen, schijnbaar eenvoudige manier van spelen, die niettemin dubbele bodems bevat. Technische virtuositeit lijkt geen bekommernis, maar souplesse en intuïtie wel. De muzikanten lijken voortdurend bezig met een proces van wisselende afstand, waarbij ze nu en dan volledig op hetzelfde spoor zitten, maar waarbij er even later eentje wat afdrijft. En terugkeert. Het geeft de indruk van een vloeiend verkeer, dat vanaf opener “Hang Ups” een balans vindt tussen ouderwets hecht samenspel met knap gecoördineerde versnellingen, en momenten waarop elk even z’n ding kan doen. Of “Time/Trouble”, met z’n start/stop dynamiek, waardoor het thematisch materiaal steeds opnieuw, en telkens anders, onder de loep genomen wordt. In het krappe “Luggage” staan de brushes van Rosaly centraal, en duikt Berman pas op in de laatste halve minuut om wat zwier toe te voegen.
Regelmatig wordt er ook geknikt naar de traditie of wat extra houvast geboden. Zo is het statig wiegende “Wooden” doordrongen van de oerwortels van de jazz en wisselt “Your Uncle” momenten van frisse zwier af met wat meer hermetische passages. In “That’s Now” is het dan weer een indringende baslijn van Roebke die steeds opnieuw voor een aanknopingspunt zorgt, terwijl Berman vooral uitblinkt in het middenregister dat intussen zijn favoriete speelzone geworden is, en Rosaly de drumkit soepel, haast achteloos, erbij betrekt.
Die mooi gedoseerde verhouding tussen sterk ontwikkeld melodisch materiaal en verkenningen die de teugels vieren (een uitdaging voor een trompettist of kornettist die niet terug kan vallen op piano, gitaar of een andere blazer) zorgt er dan ook voor dat de expressievere, meer experimentele momenten mooi ingebed zijn en voor verrassingen zorgen. Zo is Bermans combinatie van traditioneel blazen en extended techniques in “Blues” en “Today’s Date”, waarin hij uitpakt met rauwe klankvegen, gepruttel en gegier, erg geslaagd. Voor excessief kabaal, brutaliteit en abstractie moet je hier dan ook niet zijn. Berman en co. stellen de songs centraal, maar dan wel met genoeg uitspattingen, slinkse manoeuvres en eigenzinnige tics om het boeiend te houden voor liefhebbers van het meer traditionele én het meer buiten de lijntjes kleurende werk. De titel is misschien wat misleidend, maar nader bekeken wordt hier wel degelijk gedanst, plagerig geheupwiegd en sierlijk ontweken. De kern is dat het Trio blijft spelen met muziek en daar staat nooit een houdbaarheidsdatum op.
Het Josh Berman Trio, met Paul Lytton als vervanger van Frank Rosaly, en met Joachim Badenhorst als gast, speelt op zondag 24 april in het Zuiderpershuis. Dat is een concert uit de OORSTOF-reeks van Sound In Motion. Ook die dag: het trio van Raphal Malfliet met Todd Neufeld en Carlo Costa. Meer info HIER. Op zaterdag 30 april speelt Berman bij het Jason Roebke Octet in het Bimhuis (Amsterdam), ikv het Doek Festival dat de samenwerking tussen Amsterdam, Berlijn en Chicago centraal zet.
