Het was even schrikken toen we de eerste promofoto’s en berichten zagen over Origin, de nieuweling van Dez Mona: enkel Gregory Frateur en Nicolas Rombouts (contrabas) treden op de voorgrond. Was de zeskoppige band ten prooi gevallen aan de recessie, en hadden ze noodgedwongen moeten afslanken? Bovendien klonk de groep helemaal anders dan op A Gentleman’s Agreement, het gitarengeweld heeft opnieuw plaatsgemaakt voor subtielere klanken. Tijd om beide heren het vuur aan de schenen te leggen.
enola: “Origin is duidelijk een stijlbreuk met A Gentleman’s Agreement. Behoefte om wat gas terug te nemen?”
Frateur: “Ik ervaar dat niet als gas terugnemen, maar eerder als een organische opvolger. We hebben wel een sound voor ogen, maar in principe is het allemaal erg organisch, een zekere evolutie. We hebben bewust gekozen om de oorspronkelijke Dez Mona-identiteit weer naar voren te brengen. Nicolas en ik hebben de laatste tijd veel samen gespeeld, maar uiteindelijk is deze plaat wel met dezelfde band als de vorige plaat opgenomen.”
enola: “Nochtans komen jullie nu meer als duo naar voren, ook in promofoto’s.”
Frateur: “De plaat is voornamelijk door ons twee gemaakt. Toen we de rest van de groep erbij riepen, stonden de songs al in een redelijk ver stadium. A Gentleman’s Agreement was een echte groepsplaat. Maar dat wil niet zeggen dat de muzikanten nu geen inspraak hadden, ook al lagen de basis, de structuur en de identiteit van de songs al vast.”
enola: “En hoe ging die samenwerking dan verder?”
Frateur: “Eerst hebben we een repetitie van een aantal dagen ingelast, in een kasteel in Frankrijk. Daar hebben we de arrangementen een eerste uitwerking gegeven, als een soort blauwdruk met gitaren en accordeon, die we terug een prominente plaats wilden geven in het arrangement. Onze accordeonist is een grote fan van flamenco, en op zijn eigen manier verwerkt hij die elementen in de muziek. Dat melancholisch karakter is gewoon helemaal Dez Mona. Daarna zijn we beginnen opnemen.”
enola: “Origin heeft, buiten die melancholie, ook een warmere klankkleur.”
Rombouts: “Dat was een bewuste keuze.”
Frateur: “Het was een opdracht voor ons om het anders te doen. Want hoewel we nog steeds achter de vorige plaat staan, moesten we wel toegeven dat je met rockarrangementen een beperkt klankenbord hebt. En we wilden weer een veel transparanter arrangement krijgen.”
enola: “Het is de eerste keer dat ik op voorhand de teksten krijg van een groep. Een belangrijk aspect voor jullie?”
Frateur: “Wat er verteld wordt, heeft altijd al een aanzienlijk belang gehad, los van het arrangement. Ik heb mezelf nooit gezien als tekstschrijver, ik hoopte vroeger altijd dat er iemand in mijn plaats dat zou doen. Maar, door te moeten, ben ik er beter in geworden. De samenwerking met Craig Ward heeft daar zeker ook iets mee te maken. Hij is mijn vaste compagnon bij het schrijven van liedjesteksten.”
enola: “Wat is zijn taak precies?”
Frateur: “Ik heb vroeger samengewerkt met andere Engelstaligen, maar Craig voelt de poëtische inslag van songteksten heel goed aan. Want een tekst kan wel foutloos geschreven zijn, ik besefte dat mijn kennis van het Engels niet goed genoeg is om die poëtische inslag zelf aan te voelen. Door samen te werken met Craig heb ik daar veel meer zicht op gekregen, ik zie beter wat de essentie van een tekst moet zijn. Want je kan wel veel woorden bij elkaar zetten en het mooi laten klinken, maar soms is de boodschap zoek.”
Rombouts: “Naar mijn gevoel zijn deze teksten veel helderder, directer. Er zijn minder omwegen om er te komen, en ik denk dat Craig daar zeker bij geholpen heeft.”
Frateur: “Ooit had ik een tekst geschreven vol metaforen, en Craig stuurde het terug met de boodschap ‘Let’s try this again, stop using metaphors. Just say what you want to say’. Wat een hele grote les was.”
enola: “Je teksten zijn heel duidelijk in het aantonen van problemen, maar bieden geen oplossingen.”
Frateur: “Het zou nogal belerend zijn om de oplossing aan te bieden. Ik ben ervan overtuigd dat het schetsen van gevoelens en emoties in abstractie mag blijven. Als jij er iets in herkent, dan is dat iets persoonlijks. Ik hou wel van abstractie, er moet niet altijd een oplossing geboden worden.”
enola: “Dat is heel erg duidelijk in ‘Transparent’.”
Frateur: “Dat lied gaat over volhouden, ook in momenten dat je het niet meer voor mogelijk houdt. Maar ik heb er geen behoefte aan om dat specifiek of persoonlijk te maken. Dat persoonlijke aspect zit bij mij, en daar moet het ook blijven.”
enola: “Hoe zorg je ervoor dat iets persoonlijks een universeel thema wordt?”
Frateur: “Dat is de opdracht van een songschrijver, ervoor zorgen dat de tekst de juiste lading meekrijgt, dat er beelden worden geschept waardoor de luisteraar een verband ziet met iets wat hij of zij zelf heeft meegemaakt.”
Rombouts: “Zoals de eerste zin van ‘All I ever wanted’ (All I ever wanted was for you to love me). Universeler kan bijna niet, iedereen kan daar wel iets in vinden.”
enola : “Net zoals de laatste zin van ‘Great Time’ (For all we have in mind is to have a fucking great time).”
Frateur: “Ja absoluut, misschien is dit wel de plaat van de universele teksten (lacht).”
enola: “Waarom werd ‘Does it make you, Happy’ de eerste single?”
Frateur: “We wilden daarmee aantonen dat Origin een andere plaat is. Misschien was ‘All I ever wanted’ een evidentere keuze, maar het was voor ons belangrijk om te tonen dat deze plaat anders is voor ons. ‘Does it Make you, Happy’ is een van de eerste nummers die we schreven, en is cruciaal geweest voor de rest van de plaat.”
enola: “Hoe zit het met die komma tussen ‘you’ en ‘Happy’?”
Frateur: “Je kan de zin zo op 2 manieren lezen, die dualiteit wou ik bewaren. Binnen het verhaal is het belangrijk, want het gaat echt over een persoon die ‘Happy’ heet, dat is zijn bijnaam. De vraag is wie of wat er achter die naam schuilgaat, want het kan ook een masker zijn.”
Rombouts: “In het uitgangsleven wordt dat al eens gebruikt als een soort alter ego.”
enola: “We hadden het al over emotie in je teksten, maar je brengt ook veel meer emotie over met je stem.”
Frateur: “ Daar ben ik constant mee bezig, voor mij is het belangrijk dat een zanger de juiste emotie kan overbrengen. Ik blijf daarop oefenen.”
Rombouts: “Het verband tussen emotie in zang en in muziek, dat is iets waar we al heel lang op werken. We gaan daar heel secuur mee om, dat kan soms heel subtiel zijn.”
Frateur: “Sinds SAGA ga ik bewuster met mijn stem om, je hoeft niet je hele stembereik te gebruiken om een bepaalde emotie over te brengen, melancholie kan je perfect naar voren brengen als je klein blijft als zanger.”
enola: “Over emotie gesproken: hoe zit het eigenlijk met je bewondering voor Gavin Friday en de Virgin Prunes?”
Frateur: “Gavin Friday is nog altijd ongelooflijk, maar de keuze van zijn band vind ik wel jammer, want een studioband, dat wringt toch. Er komt dan een bepaalde routine naar boven, alles wordt technisch perfect gespeeld, maar je mist bezieling. Ook al is het de grote kracht van Gavin Friday dat hij ongelooflijk veel ziel legt in wat hij doet.”
enola: “Iets anders nu: begin volgend jaar trekken jullie naar de VS met SAGA.”
Rombouts: “Toen we met dat stuk aan het touren waren, is de programmatrice komen kijken, en ze was zeer enthousiast. Het Prototype Festival in New York gaat jaarlijks door, maar het heeft wat geduurd vooraleer alle agenda’s op elkaar afgestemd waren.”
enola: “Zal het gemakkelijk zijn om de switch tussen SAGA en Origin te maken?”
Rombouts: “SAGA is een soort repertoirestuk, de samenwerking met Box staat ook los van wat we met Dez Mona doen. Wij noemen het zelf altijd ‘SAGA’, voor ons is het niet ‘Dez Mona speelt SAGA’. Om het ongenuanceerd te zeggen: we kunnen het te pas en te onpas uit de kast halen en spelen. Dat was ook altijd de bedoeling.”
Frateur: “SAGA is ook een voorstelling die in een totaal ander circuit tourt, geen pop en rock, maar meer hedendaags klassiek, en dat is een wereld die op een ander tempo leeft. Dat is ook een van de redenen waarom we nu pas op Prototype staan.”
enola: “Lezen jullie nog steeds alle recensies?”
Gregory Frateur: “Zeker en vast, zo kom je te weten hoe andere mensen je muziek beleven. Ik ben het natuurlijk niet altijd met elke mening eens, maar dat hoeft ook niet.”
Nicolas Rombouts: “Ik vind het wel jammer dat er, vooral in de gedrukte pers, geen plaats meer is voor een degelijke recensie. Gelukkig zijn er op het internet nog genoeg mensen die de tijd nemen om een deftige mening te geven.”
Frateur: “Ik weet dat er heel wat collega-artiesten geen recensies lezen, omdat ze dat verschrikkelijk vinden, maar ik heb het altijd plezant gevonden. Een negatieve recensie neem ik ook nooit persoonlijk.”
enola: “Maar het gaat toch om iets wat jij gecreeërd hebt?”
Frateur: “Ik geloof 300 procent in mijn muziek, er moet dus al veel gebeuren om mij van mijn sokkel te halen (lacht).”
Rombouts: “Sowieso zit er toch een afstand tussen die recensie en wat ik ervan vind. Ik weet zelf wel goed genoeg wat er goed aan is, en wat er minder goed is.”
Op 2 oktober start de Origin Release Tour in de AB in Brussel.
