Zet twee individuen, gedreven in hun vak, samen en je krijgt ofwel wederzijdse bewondering of klinkende ruzie. Hier twee specialisten die op hun beurt onwetend zijn over het vak van de andere. Er valt wat van te leren.
Het is een mooie winter. Twee individuen, wollen muts op het hoofd en snoeischaar in de hand, knippen een wijnstruik bij. De een met zelfverzekerde handelingen en standvastige praatjes. De ander, eerder terughoudend, observeert constant de eerste. Hij zoekt naar een antwoord op de vraag: “Wat is het dat deze man op een dusdanige manier verbindt aan zijn wijngaard?”. Vervolgens verbaast hij zich over de eenzijdige ruzie tussen een mens en een stuk rots. De eerste is wijnbouwer, de andere stripauteur. Hebben ze eigenlijk wel overeenkomsten? Gedurende een jaar proefde Etienne Davodeau van de geneugten van het snoeien, het kuipen en het vragen stellen over de biodynamica. Richard Leroy van zijn kant zal kennis maken met de stripwereld en vooral strips die voor hem geselecteerd werden door Davodeau. Daarnaast zal hij persoonlijk kennis maken met bekende stripauteurs zoals Emmanuel Guibert en Jean-Pierre Gibrat (De fotograaf), deelnemen aan stripbeurzen en een bezoek brengen aan uitgeverij Futuropolis.
Davodeau en Leroy wisselen hun kennis en expertise uit en zoeken (en vinden) de punten van overeenkomst tussen het artistieke stripleven en het leven in een wijngaard. Uiteindelijk beantwoorden ze beiden de vragen: hoe, waarom en voor wie doen ze het?
In eerste instantie beperkte dit project zich tot een interview met beide heren op het internet. Uiteindelijk besloten de twee vrienden het project iets diepgravender aan te pakken. Het werd een jaar van uitwisseling en inleving waarvan deze strip uiteindelijk het dagboekrelaas is. En zo lees je het boek ook. Geen avonturen, plot of spanning in dit verhaal maar gewoon de getekende documentaire van het uitwisselingsproject.
Het geheel doet een beetje denken aan Zomergasten waar in dit geval Davodeau samen met Leroy aan het woord zijn en hun favoriete strips en wijnen aanprijzen. Op het einde van het boek krijg je trouwens van beiden een lijst mee, waarvan de titelvertaling trouwens iets beter had gekund. En net als in Zomergasten, drijf je mee op het tempo van het boek en in dit geval van de seizoenen. Als ‘onwetende’ op beide vlakken leer je trouwens heel wat bij. Zo mag Lewis Trondheim met een eigen gastpagina toelichten waarom hij de personages in zijn autobiografische strips steeds met vogelbekken tekent, je verneemt dat de stripauteurs van de fotograaf ook wijnbouwers zijn en hoe je biodynamisch een wijngaard aanpakt.
Davodeau doet zich wel wat talentvoller voor dan hij is. Volgens de strip onthoudt hij alles of maakt hij snelschetsen om het uiteindelijk op het definitieve papier te krijgen. Maar enkele googledrukken verder vind je heel wat foto- en filmmateriaal dat je identiek nagetekend in het boek te zien krijgt. Het verhaal blijft wel eerlijk en toont ook de kleine kantjes van beiden.
Davodeau is echter geen groentje in het vak. Hoewel hij een laatbloeier was en erg veel tijd besteed aan een strip, heeft hij toch al wel wat op zijn palmares. In Frankrijk heeft hij zowel als scenarist en als tekenaar een indrukwekkend oeuvre opgebouwd. Jammer genoeg is er slechts weinig vertaald in het Nederlands (De val, De stroman, De vrienden van Saltiel). Zijn stijl is zeer realistisch zonder verbloemingen. Zo tekent hij zichzelf mét kalende hoofdplek en beginnend wijnbuikje. Ook de nevenpersonages worden zeer realistisch weergegeven. De hoofdstukverdeling zit snor met telkens een klinkende titel en je leest dit boek als een fijn relaas van een interessant jaar.
Zowel Davodeau als Leroy komen voor als begeesterde mannen met liefde voor het vak en met minder oog voor de pure commerce. Beiden gaan voor de ultieme schoonheid van vorm en smaak en dat siert hen. De epiloog die door hen werd toegevoegd geeft de lezer een mooie samenvatting van wat deze queeste uiteindelijk voortbracht. Ideaal leesvoer trouwens vooraleer door Frankrijk te trekken of met een lekker glas wijn voor het knapperend haardvuur in het najaar. Tenslotte mogen we weer spreken van een fijne vertaling van de Nederlandse uitgevrij Scratch.
