Je eigen folklore creëren om aan je eigen afkomst en buurt te ontsnappen, is een strategie die zo oud is als de straat, maar ook zo tegenstrijdig als het maar kan. Het debuut van Eaves wijkt niet af van die traditie, maar beweegt zich vrij in een bekende omgeving.
Eaves is het pseudoniem van Joseph Lyons, die na enkele jaren schrijfwerk in Leeds nu zijn debuut uitbrengt. Op de korte EP van de Engelse singer-songwriter vinden we drie erg uiteenlopende nummers terug die ook qua productie telkens anders zijn uitgewerkt. Opener “As Old As The Grave” heeft een voltallige band op de achtergrond en doet met kopstem en meerstemmige refreinen meteen denken aan Mumford And Sons. Enkele hogere gitaren lijken ontleend aan Jimmy Page, die zelf veel van de folktraditie in zijn spel verwerkte. Referenties naar Bert Jansch en Dave Van Ronk liggen dus niet veraf, maar Eaves is geen slaafse navolger en doet vooral tekstueel zijn eigen ding. Joseph Lyons’ zanglijnen bewegen zich vrij tussen alle invloeden door om zo een nieuwe eigenheid te creëren..
“Timber” is dan weer een intiemere opname van Eaves op piano. In het vijf minuten lang durende nummer passeren bedenkingen over dromen, de dood, werk en hoop de revue, maar telkens slaagt de Brit er niet in meer te doen dan aanraken en weer los te laten. Een existentiële crisis is dan ook net iets te moeilijk om samen te vatten in een enkel nummer.
De piano wordt voor “Alone In My Mind” ingeruild voor een akoestische gitaar en subtiele bassen van een piano en strijkers op de achtergrond. Klank, gitaarspel en zanglijn roepen de geest van Nick Drake op, maar Eaves is eerder geïnspireerd door Bryter Layter dan dat hij plagieert. Ook hier worden technieken aangewend die bekend in de oren klinken, maar we horen duidelijk een artiest die niet probeert te klinken als een andere groep.
Geschreven voor Richard Mannington Bowes, die aangevallen werd terwijl hij een brand probeerde blussen, verkettert het lied de apathie van de moderne mens. Op 8 augustus 2012 werd er tijdens rellen in Londen brand gesticht vlak naast Bowes’ woning. Toen hij die trachtte te blussen, werd hij aangevallen door enkele relschoppers. Hij overleed diezelfde avond in het ziekenhuis. Concrete verwijzingen naar de feiten vinden we niet terug in het nummer, maar het verhaalt de intense eenzaamheid die Bowes gevoeld moet hebben. “That was the price for his courage”, legt Eaves uit.
Met één verwaarloosbaar nummer op een EP die zich beperkt tot drie nummers, is Eaves” debuut-EP geen hoogvlieger. Toch scheppen “Old As The Grave” en “Alone In My Mind” hoge verwachtingen. Het is afwachten of een eerste volwaardig album die verwachtingen inlost.