De beste albums van 2011:
Over het jaar 2011 – met haar sterktes, zwaktes en trends – doe
ik geen concrete uitspraken, al laat ik mijn lijst van beste albums
(en de bijhorende recensies) voor zich spreken. De orde is vrij
willekeurig – afhankelijk van de gemoedstoestand – al bestaat er
over de eerste plaats absoluut geen twijfel.
1. Colin Stetson: New
History Warfare Part. 2: Judges
3. Ane Brun: It All
Starts With One
4. Matana Roberts: Coin
Coin Chapter One: Gens des couleurs libres
5. Fred Hersch: Alone at
the Vanguard
7. Laura Marling: A
Creature I Don’t Know
8. Jay-Jay Johanson:
Spellbound
9. Ambrose Akinmusire:
When the Heart Eemerges Glistening
10. Jóhann Jóhannsson:
The Miners’ Hymns
11. Elbow: Build a Rocket
Boys!
14. Gerald Clayton: Bond
– The Paris Sessions
15. Half Asleep:
Subtitles for the Silent Versions
16. Bony King of Nowhere:
Eleonore
18. Girls: Father Son
Holy Ghost
19. Josh T. Pearson: Last
of the Country Gentlemen
Meest overschatte album: Ook al vindt (bijna)
iedereen het een schijtplaat, toch wil ik nog even benadrukken dat
‘Lulu’ het meest misselijkmakende is dat ik sinds lange tijd nog
gehoord heb.
Beste song: ‘Things I Forget’ van DM Stith
(origineel van Ensemble). Zeven minuten van emotionele en
orkestrale pracht. Perfect uitgebalanceerd en toch in zijn geheel
overrompelend.
Beste concert: Colin Stetson in de AB Club.
Geen enkele artiest doet zo hard verbazen met zijn muziek en
technische kunde.
Muzikale gebeurtenis van 2011: De volledige
doorbraak van music streaming, meer bepaald door het lanceren van
Spotify maar in mijn geval door het ontdekken van Grooveshark. Het
beste wapen tegen (illegaal) downloaden?
Revelatie van 2012: DM Stith, Robert Glasper en
D’Angelo (again).