Chris Corner — op zijn eentje I Am X — is een klokvast man. Dag op dag een jaar na zijn laatste passage in de AB, slechts een paar dagen verschil met de keer daarvoor, komt hij er zijn nieuwe album Volatile Times voorstellen. De theatraliteit van vorige passages was dan eerder beperkt, wij zagen toch een groep die we graag eens een festival zouden willen zien headlinen.
Maar dat hadden we al eens gezegd, eigenlijk: op het einde van onze bespreking van dat vorige concert in de Ancienne Belgique. En toch was dit verre van een doorslagje van toen. Daarvoor is Corner te intelligent, zoekt hij te hard naar wat hij muzikaal kan vertellen. Volatile Times — sinds vrijdag in de winkel — is dus geen herhalingsoefening van Kingdom Of Welcome Addiction, waarvan Corner nu zelf toegeeft dat het niet zijn beste plaat was.
Dit is een I Am X dat het opnieuw van power moet hebben, en als gevolg daarvan meer groepsgevoel uitstraalt. Waar eerdere optredens hard leunden op Corners podiumprésence, laat die de publieksmennerij nu over aan Janine Gezang, wiens batterij toetsen bijna in de frontstage steekt. Diep teruggetrokken tussen zijn bandleden, laat de frontman het theater wat aan zich voorbijgaan.
De opkomst is er nochtans eentje om in te kaderen. Wanneer het gejuich losbarst als de muzikanten het podium betreden, wordt het publiek zichtbaar op projecties in het decor. Corner zelf, teruggetrokken in het donker aan de zijkant van het podium, blijkt cameraman van dienst. Al gauw gooit de man zich echter in “Music People”, dat meteen genoeg galm op de stem zet om aan festivalweides te doen denken. Een op hol geslagen drummer dwingt het nummer naar een onstuimig einde. De toon is daarmee gezet. “Volatile Times” — weer een van die geweldige elektrorocknummers waar I Am X het patent op lijkt te hebben — volgt, oude publieksfavoriet “Nightlife”, één en al pompende beats en programming, maakt het openingsspervuur compleet.
Vreemd ook hoe de onderzeegeluidjes van “Ghosts Of Utopia” Sneaker Pimps, Corners oude band, in herinnering brengen. Even lijken de triphoptijden van weleer terug te zijn, maar dat is buiten het breed openwaaierende refrein gerekend dat opnieuw heel erg I Am X is. En dus geschikt voor pakweg een openluchtpodium op Dour. We zeggen het maar als kleine suggestie aan de organisator, want in de wandelgangen was al te horen dat de groep daar half juli zal spelen.
Fijn trouwens om eindelijk eens “My Secret Friend” te horen, een knap duet met Imogen Heap. Die is er vanavond niet bij — Corner neemt alle partijen voor zijn rekening — maar het doet geen afbreuk: een sterke song blijft een sterke song, en je vraagt je nog maar eens af waarom er op I Am X een taboe rust op de Vlaamse radio. In Wallonië is deze groep nochtans groot, dus er moet ook bij ons een publiek voor zijn.
In het halfduister brengt Corner “I Salute You Christopher”, opgedragen aan de antitheïstische auteur Christopher Hitchens. Even later is hij, in habijt en gesluierd, terug voor “Fire & Wispers” en de vraag: “Zin om wat te dansen nu?” We zijn aan de eindspurt begonnen, en daarin worden zoals dat hoort alle registers opengetrokken.
De fun, de hits? Jawel hoor. De sirenes van “Think Of England”, een dreunend “Bring Me Back A Dog”, compleet met scherpe synthuithalen, een break vol bizarre stemmetjes, en een naar industrial knipogend “Nature Of Inviting”. Dansen? Nog geen klein beetje, en dan moet doorbraaksingle “Kiss And Swallow” nog meegebruld worden door een uitverkochte AB die even Franstalig grondgebied is geworden.
Corner — ter gelegenheid van deze plaat overigens met charmant rood kopje — is ondertussen opnieuw zijn oude zelf, zoekt meer het publiek op, en duikt daar tijdens het erg stevige “Cold Red Light” maar meteen helemaal in. Les jeux sont faits, het is tijd voor een ouderwetse overrompelende bisronde met nog wat hitjes, zoals een urgent “Spit It Out”.
En dus herhalen we het nog maar eens: wil iemand ons in godsnaam eens een goeie reden geven waarom I Am X in Vlaanderen zo wordt doodgezwegen? Waarom het volledige oeuvre van een gelijkaardige groep als Depeche Mode mag worden platgedraaid op Studio Brussel, maar de Vlaming dit niet te horen krijgt? Onze klomp is er al lang door gebroken, en we trekken deze zomer dan nog maar eens de taalgrens over om de groep aan het werk te zien. Als we van u waren en we waren op Dour: we gingen eens een kijkje nemen.
