Nog tot 11 september toert Chantal Acda van Sleepingdog door het Verenigd Koninkrijk. Op nieuws.goddeau.com brengt ze regelmatig verslag uit van haar belevenissen.
Deel 6
We hebben eerst een beetje rondgehangen in huis en daarna ben ik naar het centrum gewandeld. Ik ben ondertussen zo vaak in Leeds geweest dat ik mijn weg begin te kennen en dat is een heel fijn gevoel. Op de terugweg een broodje gehaald en daarna samen de auto geladen. Dat gaat steeds makkelijker gelukkig want, Jezus man, wat een spullen!
De weg naar Newcastle was mooi en ook ondertussen een bekende route want het is nu de derde keer dat ik in die stad speel. Ik heb altijd eigenlijk een goed gevoel bij de driehoek Leeds- Newcastle en Manchester. Misschien is Newcastle wel de meest rauwe van de drie en ik vind dat dus geweldig. Geen artistiek geneuzel maar gewoon van voetbal houden.
De venue was echt heel erg tof. Best groot maar dan heel oud en gezellig ingericht. We hebben gevraagd stoelen te plaatsen om het zo nog intiemer te maken. Die mensen daar waren echt geweldig. We werden naar Engelse normen verwend. Kregen alles wat we wilden. Ik was ook heel blij dat John ons voorprogramma speelde. Hij heeft dit vaker gedaan en die gast is echt belachelijk goed.
We hebben lekker gegeten en naar de twee voorprogramma’s gekeken die een goede toon zetten. Daarna was de beurt aan ons. Het is echt heel bijzonder hoe Rich en ik samen het podium delen. We hebben de grootste lol, tot vermaak van het publiek, maar als we een nummer inzetten dan is het met alle gevoel dat we in ons hebben. Op een of andere manier werkt deze wat manische benadering heel goed hier! Ik kan hier ook gewoon mijn Helmondse (zoek op : meest aso-stad in Nederland) roots bovenhalen. Lekker brallen, ladiela.
Maar we hebben echt goed gespeeld. Ik vraag me af of er nog een slecht optreden gaat komen. Het publiek bleef laaiend en we moesten drie toegiften geven. Na het optreden werd het een zotte boel. Zoals gewoonlijk in Newcastle. De eigenaar van de venue was een lieve vent die mensen met een verstandelijke handicap aanneemt in zijn bedrijf. Die liepen daar dus ook rond om ons vol met drank te gieten. Ik kon niet drinken want ik moest terugrijden naar Leeds maar Rich heeft zich wel vermaakt. De eigenaar heeft mij daarna een fles whiskey kado gedaan. Jaja ik merk nu dat die charmes van Emiliana dus echt wel nut hebben.
Op de terugweg de hele weg ranzige praat en zo gauw ik thuis was samen whiskey drinken. Ik begin me nu wel serieus wat meer moe te voelen. Ik zie er ook echt niet uit…man die wallen! Maar mij hoofdje is blij…
