Nog tot 11 september toert Chantal Acda van Sleepingdog door het Verenigd Koninkrijk. Op nieuws.goddeau.com brengt ze regelmatig verslag uit van haar belevenissen.
Deel 1
Gisteren vroeg vertrokken. Helemaal alleen met al mijn vrienden want mijn vaste bezetting, Nick Berkvens en Christophe Vandewoude, is er helaas niet bij. Op zich wel lekker rustig natuurlijk want die twee kunnen brallen als een aap.
Het is toch wel heel bijzonder dat ik dit weer mag meemaken. Het is al de derde keer dat ik de liedjes van Polar Life in Engeland mag brengen. Bovendien is mijn band met Engeland nu zo groot dat ik me echt voel thuiskomen als ik de kust zie verschijnen. Dat had ik tot nu toe enkel maar met IJsland gehad. Vooral de steden in het noorden (Leeds, Manchester,…) zijn helemaal mijn ding. Misschien wel door de extremen, dat vriendelijke en toch zwaar asociale. Beetje herkenbaar voor mij?
Ik ga deze optredens spelen met Richard Knox van Gizeh Records. Hij brengt mijn platen uit en is ook gitarist bij Glissando. We zijn in de loop van de tijd echt beste maatjes geworden. Hij is echt zo’n scheld-aap. Vooral als hij zat is, en dat is hij wel eens, komt er een enorme vloed aan voetbaltaal uit. Op het podium maakt hij de sfeer net iets meer vol en af.
Vandaag gaan we op weg naar London. Ik heb er veel zin in, al is dit niet zo’n makkelijke stad om te spelen vind ik. Ook wel raar om als headliner te spelen. De eerste tour was ik voorprogramma en nu mag ik een deel van de optredens headlinen. Er zijn hier zo’n mooie zalen; van die wat kleinere theaterzalen.
De reis naar London ging goed. Rich en ik hebben heel wat afgepraat over zijn label en muziek in het algemeen. Ik vind het echt heel knap wat hij doet met Gizeh Records. Ook de BBC zag dit want hij was DIY-label van het jaar. Ik heb geluk dat ik via FatCat bij hem terecht ben gekomen. Hij werkt niet gewoon rond een release maar echt rond een artiest. Ik voel me door hem altijd gesteund. Hij stuurt over alles persberichten uit en blijft net zolang tours boeken tot je weer een level hoger geraakt. De andere groepen op zijn label zijn ondertussen goede maatjes van me geworden en we werken ook regelmatig samen. Soms voelt het alsof ik meer deel uitmaak van de scene in Leeds dan in Vlaanderen. Als ik dan thuis kom moet ik wel even slikken!
De zaal gisteren was heel tof. Een beetje rock n roll maar je voelde wel dat er een goede sfeer kon hangen. Feit was wel dat we als laatste speelde en ik dan moeite heb de alcohol in goede banen te leiden. Waarom kan ik daar toch zo slecht tegen? Ik zou nu toch een beetje getraind moeten zijn na mijn jaren in België. Het optreden was intens en echt zo fijn om nieuwe nummers te spelen! Rich heeft veel partijen overgenomen die Adam van Stars of the Lid op de nieuwe plaat heeft opgenomen. Dat was echt super! Ik kon helemaal verdwijnen in de muziek.
Dit is waarvoor ik het doe. Mijn eigen veilige wereldje waar ik echt mijn kern raak. Hoe waardevol is het dan als het publiek ook nog eens luistert en fijn reageert? Rich is altijd bang om in London te spelen. Vind het een rotstad en elke keer als ik hier ben met hem gaat hij af als een gieter want het is gewoon het tegenovergestelde. We hebben geslapen bij Antony van Kontinennt, een electronicagast. Dat is fijn om gewoon bij iemand thuis te komen die je ondertussen door het touren goed kent. Sommige mensen willen liever een hotel maar ik denk dat het juist hierdoor is dat ik een netwerk in Engeland heb weten opbouwen. Er is minder afstand.
Ik houd het nog een beetje rustig. Nog heel wat dagen te gaan. Na een paar flinke slokken whiskey ben ik in slaap gevallen.
