Judith Vanistendael sluit haar tweeluik De maagd en de neger op een prachtige manier af. Met slechts twee albums vestigt ze meteen haar naam. Leentje en Sofie is een warme ode aan begrip en menselijkheid./p>
Sofie is nog steeds het hoofdpersonage in het verhaal. In dit album vertelt ze aan haar dochtertje Leentje het verhaal van haar relatie met Abou, een Afrikaanse vluchteling. Judith Vanistendael vermengt de onschuld van een kinderverhaal met het donkere van Abous verleden. Ze slaagt er in om hun liefde te tonen in de positieve én negatieve kanten. Zo maakt ze van Abous verhaal een meer algemeen thema en zegt ze zinnige dingen over migratie en vluchtelingen in ons eigen land.
Bij haar debuut in 2007 gebruikte Vanistendael een verhaal van haar vader Geert als vertrekpunt voor de strip. Het ritme stokte nog regelmatig en ze had nog niet de vloeiende flow te pakken die dit tweede deel zo memorabel maakt. Je drijft vlot doorheen de tachtig pagina’s en nergens blijft dit album hangen in de prekerige vrijblijvendheid die een thema als dit vaak met zich mee brengt. Voor Vanistendaels volgende project schept dit alleen maar hogere verwachtingen. Ze zal daarin het verhaal brengen van een man die aan kanker lijdt en in zijn lijden bijgestaan wordt door de vrouwen die zijn leven beheersten. Een lichte boterham kunnen we dat opnieuw niet noemen, maar ambitie en engagement kunnen we als lezer ten zeerste appreciëren.
Het tekenwerk van deze Sint-Lucasalumnus bekoorde al bij deel één en zelfs haar debuutverhalen in het tijdschrift Ink toonden al Vanistendaels onmiskenbare kwaliteiten. De Standaard koos er bij het verschijnen van Leentje en Sofie zelfs voor om een voorpublicatie van het album te doen, dagelijks op twee grote pagina’s. Dit is ongezien voor een stripverhaal en de reacties waren dan ook niet van de lucht, en ook opvallend wisselvallig. Wat ons betreft kan dat niet aan de kwaliteiten van het stripverhaal zelf te wijten zijn.
Het album en zijn auteur groeien ook stilaan uit tot een kleine hype. Zo houdt De Standaard ook een actie waarbij de beide delen van De maagd en de neger aan een gunsttarief gekocht kunnen worden. Wij zijn alvast onder de indruk van de evolutie die de stripauteur tussen delen één en twee heeft ondergaan. Waar deel één te star gedocumenteerd bleef hangen, straalt Leentje en Sofie de persoonlijkheid en doorleefdheid van een compleet auteur uit. Grafisch sluit ze aan bij grootheden uit de strip als Edmond Baudoin of Craig Thompson, maar ook met de wereld van de illustratie vindt Vanistendael tal van raakvlakken. De maagd en de neger is opnieuw een essentieel Vlaams stripverhaal van een jong talent met bijzonder veel perspectieven voor de toekomst.
