In
het zweet des aanschijns staan de curieuzeneuzen leunend op hun
schup en bekijken ze de omgewoelde grond, naast hen de
nieuwsgierigen die het voorhoofd afvegen terwijl ze nog een laatste
steen tevergeefs omkeren. Uiteindelijk zijgen ze broederlijk naast
elkaar neer met de enige schat die ze hebben kunnen vinden,
blinkend in de langzaam zakkende avondzon: een kleine platte
schijf.
Vermoeid besluiten ze om niet meer te zoeken naar wat Dan Auerbach
zo graag verborgen wil houden, maar zullen ze luisteren naar wat
hij wel graag wil prijsgeven op de plaat met een niet van openheid
bolstaande titel ‘Keep It Hid’.
De baardige Dan Auerbach trok zich terug in zijn studio Akron
Analog om met eigen huis-, tuin- en keukenmateriaal zijn eerst
soloalbum ‘Keep It Hid’ op te nemen. Zijn The Black
Keys-kompaan Patrick Carney, mocht er deze keer niet bij zijn,
maar wel een schare familieleden, Jessica
Lea Mayfield en vooral een basgitaar. Dan haalde de muzikale
blues-invloeden van zijn jeugd erbij om de plaat af te werken, zijn
oom Jim en zijn vader Charles Auerbach die het lekker Van
Morrison-klinkende ‘Whiserperd Words’ met hem schreef.
Hoewel Dan met de tekst van ‘Keep It Hid’ een kleine duw in de
juiste richting geeft, valt er maar te raden naar wat er verder in
die studio gebeurd is dat zeker verborgen moet worden, maar toen de
deur weer openging stond Dan Auerbach in ieder geval klaar met een
heerlijke plaat die klinkt alsof ze vers geperst op een veel te
oude platenspeler gelegd is. Als je met een beetje verbeelding
luistert kan je nog de eerste tik van de naald bij de aanraking van
de plaat horen.
Wanneer de plaat nog niet goed begonnen is, geeft enkel en alleen
de titel ‘Trouble Weighs a Ton’ een al een niet mis te verstane
hint naar hoe deze plaat tekstueel zal klinken, want Dan Auerbach
is niet meteen de vrolijke Frans die u in huis wil halen om eens
lekker luchtig bij weg te dromen. In de meeste teksten heersen
kommer en kwel en vooral dingen die in het leven wel eens mis
willen lopen zonder dat men daar zelf om gevraagd heeft.
Gelukkig is de muziek er om dit alles te compenseren want zijn
nummers klinken bij wijlen vettiger dan een vers door de
brillantine gehaalde kuif. ‘Heartbroken, In Disrepair’, een van de
beste nummers op deze plaat, op kop met een vibrerende riff en een
mannenkoortje dat een hoog contrast aangaat met de ranzige
Auerbach-tonen.
Hij maakt zelfs een traditional ‘I Want Some More’ van Wayne
Carson, overigens de enige cover op deze plaat, tot een verdomd
sexy nummer. Het geeft ook meteen weg waar Kaizers Orchestra de
mosterd gingen halen voor de hoofdsound van hun ‘Kontroll pa
Kontinentet’. U moet de test maar eens doen…
Dan klinkt verdacht als John Fogerty met een flinke scheut Jim
James. Diezelfde John Fogerty moet ook per ongeluk het nummer ‘My
Last Mistake’ op Dans bureau hebben laten slingeren, want het
klinkt meer Creedence Clearwater Revival dan ze ooit geklonken
hebben. Auerbach zal zich voor dit nummer live toch een houterig
sprongetje moeten aanleren om meester Fogerty eer aan te
doen.
Deze plaat kan voor eender welke gelegenheid ingezet worden; het
orgeltje in ‘Real Desire’ zaagt en klaagt zo hard dat meneer de
pastoor zelfs overweegt om de koster van dienst ’t te laten opnemen
ter inleiding van de volgende homilie. ‘Because I Should’ zou dan
op zijn beurt wel weer eens opgepikt kunnen worden door David
Lynch. Maar vooral het wondermooie ‘When The Night Comes’, met de
hulp van Jessica Lea Mayfield, is speciaal geschreven om aan de
waterrand onder een blote sterrenhemel te zitten met diegene die je
het liefst is, of in de douche wanneer de ander nog zachtjes in bed
ligt de soezen…
Wij stellen alvast gaarne onze douche ter beschikking om Dan
Auerbach zelf a capella ‘When The Night Comes’ te laten zingen.
Maar we hebben toch zo’n vaag vermoeden dat we ons tevreden moeten
stellen met het concert in de AB.
www.myspace.com/danauerbachmusic
Dan Auerbach staat op 22 mei in AB (Brussel).
