Drie akkoorden, versterkers die te luid staan, nasale zang, crashende drums: het is een ziljoen keer gebruikt op veel te veel platen. Maar toch blijkt zo’n album af en toe het beluisteren waard, gewoon, omdat het immens ass kickt.
Drie invloeden haalt Lovvers aan op z’n myspace. Germs. Wipers. SST. Ah. Bovendien omschrijft Lovvers de eigen debuutplaat als dertien minuten die je net voldoende tijd geven om je buren kwaad te krijgen, je job op te zeggen en al je rotzooiplaten de deur uit te doen. Aha.
Het getuigt van een flinke dosis lef om jezelf op deze manier te profileren en het is evengoed een signaal om een stevige lading zout te laten aanrukken. Germs en zeker Wipers zijn niet de minsten en jezelf spiegelen aan de even gruizige als geniale gitaarrock van Greg Sage is zo’n beetje hetzelfde als deze tekst schrijven en er een Pulitz voor verwachten.
SST dan weer, is een vergelijking waar je alle kanten mee opkan. Het label genoot een tijdlang een cultstatus, maar in de tweede helft van de jaren tachtig bracht het vehikel van Greg Ginn zowat alles uit wat zich aandiende, met een aanzienlijke deuk in het image van SST als gevolg. Het is misschien moeilijkdoenerij, maar de vergelijkingen van Lovvers roepen, bijgestaan door beginnend tinnitus, dergelijk gedrag op.
Maar geen nood. Want Lovvers heeft het, afgaand op de kick-ass dosis waanzin die Think vormt, in zich om, als alles een beetje meezit, zelf uit te groeien tot een mogelijk referentiepunt voor andere rammelrockers die over enkele decennia aan hun veroveringstocht van de rock-’n-roll-harten beginnen.
Is Wipers misschien niet de meeste correcte referentie om de muziek van Lovvers te duiden, de nummers op Think hebben in ieder geval hetzelfde gevoel van desolaatheid en vervreemding over zich dat de Wipers zo kenmerkte. "Teenage Shutdown" klinkt als een door woede gedreven, vroeg 21ste-eeuwse update en ingekorte versie van "Youth Of America". Ook "Wasted Youth" tapt uit hetzelfde vaatje, maar draagt in de melodie een zekere frivoliteit in zich die eerder doet denken aan The Thermals.
Muzikaal is dat ook de band waar Lovvers het meest aan doet denken: dezelfde gejaagdheid en monotone zang en datzelfde hoog rauw punkrock gehalte, maar toch het talent om hoe dan ook melodieus uit de hoek te komen. In afsluiter "Talk Cheap" is zelfs ruimte voor een heel klein experimenteermoment dat laat horen dat deze band nog wel eens voor verrassingen zou kunnen zorgen.
Hoewel dit soort muziek niet meer in staat is dezelfde schokgolf teweeg te brengen als bij zijn eerste verschijning lang, lang geleden, is er in de vloedgolf van punkrockplaten die ook vandaag nog verschijnen af en toe een plaatje dat zich weet te onderscheiden en, als het écht goed is, de adrenaline doet pompen. "The Kids (Laugh Out Loud)" is zo’n nummer dat je op zoek doet gaan naar de nozems die met de versterkers ver voorbij de pijngrens recht naar je hart doordringen. De ontdekking van Think kan in dat geval soulaas bieden. Uw job zal u er niet door opzeggen, maar de buren op stang jagen, zit er zeker in. Op dat moment kan u ze misschien enkele van uw schaamplaten aanbieden als schadeloosstelling.
Lovvers komt op 9 november uw oren uitspuiten in de Botanique.
