Het heeft drie albums geduurd, maar eindelijk vond British Sea Power het grote geluid dat de epische songs verdienen. Later dit jaar weten we of Do You Like Rock Music? de prestigieuze Mercury Music Prize wint, maar eerst is er nog een optreden op Pukkelpop. "We hebben behoorlijk wat honden en duiven gebruikt op deze plaat", vertellen Yan en Hamilton, de twee songschrijvers van de groep.
enola: De opnames van Do You Like Rock Music? waren naar eigen zeggen een episch avontuur. Wat ging er fout?
Yan: "Niets. We wilden dat het een beetje spannend werd; daarom vertrokken we naar de Hotel2Tangostudio van A Silver Mt. Zion in Montréal: weg uit Londen en de professionele studio’s waar iedereen voortdurend binnenvalt om te horen wat je aan het doen bent. We wilden wat privacy en rust zodat we de plaat konden maken die we wilden."
enola: Hoe kwamen jullie in Montréal terecht? Fans van Godspeed You! Black Emperor en A Silver Mt. Zion?
Hamilton: "Dat is niet echt de reden waarom we die plek kozen. Iemand heeft ons dat gewoon gesuggereerd. Efrim was aangenaam om mee te werken, ja. Tijd voor zijn ideologische overtuigingssessies was er niet; hij was moe want hij was ondertussen mee aan het helpen aan de bouw van de nieuwe Hotel2Tango-studio iets verderop. Onze plaat is één van de laatste die opgenomen is in de oude."
enola: Maar het werd toch ietwat een fiasco? Achteraf waren jullie niet echt blij met de opnames van toen.
Yan: "De opnames waren goed, maar het leek alsof er iets ontbrak: stukjes die de sfeer van de nummers maakten, die het geluid groter maken. We probeerden de nummers te mixen, maar we kregen ze niet helemaal in elkaar gepuzzeld. We hebben vervolgens twee songs opnieuw opgenomen in een verlaten kasteel in Cornwall en zijn later ook meer experimentele en atmosferische geluiden gaan toevoegen aan andere toen we gingen mixen in Tsjechië."
enola: Jullie wilden weg uit een traditionele studio, zoals die waar Open Season, jullie vorige plaat, was opgenomen. Niet tevreden met die plaat, achteraf gezien?
Yan: "Een beetje ontevreden zijn we wel."
Hamilton: "Ze liet niet horen wat wij wilden doen, was niet plezierig genoeg. Open Season heeft best goeie songs, maar we hebben ze veel te glad en te proper laten klinken."
enola: Do You Like Rock Music? is jullie eerste plaat die echt goéd klinkt, als een echte rockplaat.
Hamilton: "We hebben er lang mee geworsteld om ons geluid goed en stevig te doen klinken. Dat is niet gemakkelijk omdat er veel laagjes in zitten die allemaal juist moeten zitten."
Yan: "Deze keer hebben we eerst alles zo live mogelijk opgenomen: vier man in een kamer en daar het beste uithalen in twee of drie takes en daarna probeerden we die kleine atmosferische geluidjes te creëren en die twee dan zo goed mogelijk samen te krijgen. Er zitten heel wat honden en duiven ook op die plaat, naast gitaren."
enola: De titel Do You Like Rock Music? is behoorlijk ridicuul. Niet echt iets wat ik van jullie had verwacht.
Hamilton: "Dat moet: de verwachtingen van de mensen dwarsbomen. Do You Like Rock Music? is overigens het tegengestelde van al die slimme titels die geen betekenis hebben. Deze klinkt simpel, maar heeft wél een diepere betekenis. Het gaat om rockmuziek en wat dat tegenwoordig betekent, waarover rockmuziek kan gaan. Het gaat om onderwerpen, hoe je reageert op de wereld. Het is een poging om rockmuziek wat anders te maken. There is some substance to it, apart from it being a joke."
enola: Voor die grap zijn jullie de wereld gaan verdelen in dingen die rockmuziek zijn, en dingen die geen rockmuziek zijn. Een geintje?
Yan: "Dat was een spelletje. Het gaat om waardoor je geraakt wordt. Dat kan net zo goed een hutje in het woud zijn als een plaat van The Sex Pistols. In onze lijst staat bijvoorbeeld bij "geen rock": "gezien worden op een Rolling Stones afterparty" en neen, daar zit geen verhaal achter. Rock is soms gewoon geen rockmuziek meer; omdat het vals is en onecht."
enola: "This is a bright but haunted age", klinkt het. Hoezo?
Hamilton: "Dat was een poging om iets te zeggen over deze tijden. Het zijn helverlichte jaren: mensen hebben onderwijs genoten, er is veel elektrisch licht, maar tegelijk is er ook veel onwetendheid. Soms meer en meer. Ook milieuvervuiling spookt rond … (geeft het plots op) Yeah, I don’t know…" (schaterlacht)
enola: En hoe komt het atoom uit "Atom" daar dan bij kijken?
Hamilton: "Dat is nog zo’n spook dat ons op een dag zal komen bezoeken: het spook van het gesplitste atoom. Ik weet niet of kernenergie goed of slecht is. Het is iets dat we misschien tijdelijk nodig hebben, maar dat maakt het nog niet goed. Ik hoop dat we iets beters kunnen verzinnen, voor er iets ergs gebeurt."
enola: De eerste keer dat ik "Waving Flags" hoorde, ging ik ervan uit dat jullie over hooliganisme zongen. Blijkt het over economische migratie te gaan. Care to explain?
Hamilton: "Het is een welkomstlied voor Oost-Europeanen die naar Engeland komen. We vonden dat we dat moesten doen. In de kranten wordt er veel stemming gemaakt tegen die migranten, maar de Engelsen zelf vinden het best ok. Al is het soms een gevecht tegen domme mensen die wel stennis maken. Ja, British National Party bestaat uit nasty people, maar ik zie ze niet echt als een bedreiging – althans dat hoop ik toch. Het erge is dat de grote partijen wat meer in hun richting opschuiven."
enola: Jullie hebben een liefde opgevat voor Oost-Europa, zo lees ik her en der.
Yan: "We hebben er een paar erg leuke mensen ontmoet. In Tsjechië hebben we een man ontmoet die ons vertelde over de dagen voor de revolutie; dat geeft je een heel ander perspectief op de dingen. Ze zijn er iets stoïcijnser, ernstiger. Alsof ze wat meer slechte tijden hebben meegemaakt, terwijl mensen uit rijkere samenlevingen meer zeuren. Voor het kleinste slaan ze aan het mopperen. Deze landen zijn er iets harder door geworden, op een goeie manier. Ze hebben zeker iets bij te dragen aan deze wereld. We hebben ze sowieso nodig om bepaalde jobs te doen. Het is eigenlijk erg: we hebben ze laten komen omdat ze bepaalde dingen beter doen dan wij ze deden, en dan klagen we plots dat ze er zijn en onze jobs afnemen."
"De song heeft overigens wel degelijk een voetbalverwijzing: als we zingen over "you are astronomical fans of alcohol, so welcome in", slaat dat op de supporters van Slavia Praag die een gigantisch spandoek hebben hangen in hun stadion met daarop "fans of alcohol"."
enola: Ik dacht dat die zin een uitnodiging was naar de fans van Kaiser Chiefs nu jullie een stadiongeluid hebben ontwikkeld.
Hamilton: "Wel, we willen ze in elk geval niet uitsluiten." (lacht)
Yan: "We kunnen hen een betere optie geven dan de Kaiser Chiefs, met wat betere teksten."
Hamilton: "Niet dat we snobs zijn. Ik vind trouwens niet dat we een stadiongeluid hebben. Er is echt veel te veel gaande voorbij de eerste indruk om honderdduizend mensen in één keer aan te spreken.
enola: Jullie voeren een bepaald soort Britishness hoog in het vaandel. In het begin traden jullie zelfs op in uniformen uit de Eerste Wereldoorlog. Waarom was dat?
Yan: "Heel dat verhaal is erg overdreven. We hebben inderdaad heel even die uniformen gebruikt, maar dat werd zo opgeblazen dat sommige bands dachten dat ze ook uniformen moesten dragen als ze als een lichtjes intellectuele band beschouwd wilden worden. Het was gewoon de schuld van zichzelf recyclerende journalistiek. Wij zijn er uiteindelijk ook niet de uitvinders van; Kraftwerk trad al op in gelijke kleding, en de Beatles deden het ook. Voor ons was het idee simpel: we zijn allemaal gelijk in de band, dus droegen we allemaal hetzelfde. Dat maakte het een uniform, maar daarom is dat nog niet militair. Maar voor je het weet zijn het volgens de pers militaire uitrustingen en ben je geobsedeerd door de Eerste Wereldoorlog."
enola: Tot slot: Jullie zijn op Do You Like Rock Music? allebei voor gelijke delen songschrijver geworden. Heeft dat de groepsdynamiek veranderd?
Yan: "Ik ben er blij mee; dat geeft me meer tijd om mezelf gewoon te amuseren. Ik moet nu minder songs schrijven." (lacht)
