Lokerse Feesten :: Grace Jones + Macy Gray

Lokeren, 8 augustus 2008

Een tijdreis door de sixties, seventies en eighties onderneem je
niet elke avond. Deze opzet lokte een opvallend ouder publiek naar
de Grote Kaai op vrijdagavond, hoewel de jongere generatie geen
moeite vertoonde om mee te gaan in de sfeer van weleer.

Ironie is een vreemd ding: sinds Macy Gray met
‘Big’ haar meest karakterloze plaat tot op de dag van vandaag
uitbracht, straalt ze op een podium eindelijk weer even veel
persoonlijkheid uit als in het prille begin. De kortgecoupte, in
maatpak gehesen ceremoniemeesteres van vanavond stond weliswaar
mijlenver van de woeste brulboei die destijds in 1999 de AB
veroverde, maar bracht deze avond een show die weer aan het
energiepeil van dit Belgische podiumdebuut kon tippen.

Passend binnen het retrothema van deze avond had Macy haar werk een
authentiek zestigerjaren Motownjasje aangemeten. Een zevenkoppige
begeleidingsband, waaronder twee fantastische backing vocalistes in
zwierige roze jurkjes gidste haar door een setlist om vingers en
duimen bij af te likken, die voornamelijk de nadruk legde op Gray’s
eerste twee platen. Na een als introductie iets te lang aanslepend
nieuw nummer waarbij al meteen de hele band voorgesteld werd,
barstte het feestje vroegtijdig los bij ‘Relating To A Psychopath’.
Van daaruit werden we voorbij een hele rits uitschieters uit haar
oeuvre geleid, zoals het lekker mesjogge ‘Oblivion’, een prachtige
medley van ‘Sweet Baby’ en ‘Still’ alsook een bruisende herwerkte
versie van ‘Demons’, haar samenwerking met Fatboy Slim. De
Radiohead-cover ‘Creep’ en ‘Sexual Revolution’ doorspekt met
flarden ‘Do Ya Think I’m Sexy’ en ‘Groove Is In The Heart’
verfristen de set met inventiviteit, maar werden ook perfect
aangepast aan de overkoepelende toon. We kunnen het u verzekeren,
na enkele stille jaren is Macy Gray volledig terug van even
weggeweest!

Nadien was de tijd rijp voor een terugkeer van veel langer
weggeweest. De legendarische Grace Jones legt
momenteel de laatste hand aan haar eerste studioplaat in 19 jaar
tijd en vereert om dit te vieren enkele podia met een bezoek. Dit
topmodel van Jamaicaanse oorsprong maakte destijds furore toen Andy
Warhol haar als zijn muse uitriep en introduceerde in Studio 54.
Dit was de aftrap van een carrière als disco-queen aan het eind van
de jaren zeventig en dansvloergodin in de eighties. Latere
generaties kennen Jones voornamelijk omwille van enkele
legendarische foto’s en haar opvallende optreden in de Bondfilm ‘A
View To A Kill’. Toch heeft ze onvergetelijke camp classics gemaakt
en daarmee gewapend veroverde ze nu Lokeren.

Op haar zestigste is haar opvallende imago allesbehalve verwaterd.
Haar basisoutfit voor deze show bestond uit naaldhakken, netkousen,
een zwart corset en bijpassende string: een weinig verhullende
outfit die een lichaam toonde waarop de tijd geen vat lijkt te
hebben. Tussendoor luisterde ze deze tijdelijk op met allerhande
maskers, capes en hoofddeksels, maar zelfs tijdens de
kledingwissels door bleef ze haar publiek van achter de coulissen
ophitsen. Op de tonen van ‘Nightclubbing’ werd ze als een wilde
panter uit een kooi gehesen om de volgende twee uren een
performance af te leveren waar de vonken van afsprongen. Dit zette
een carrière-overzicht in waarbij geen enkele hit geschuwd werd.
Jaren na datum klinken klassiekers als ‘I’ve Seen That Face Before
(Libertango)’, ‘Slave To The Rhythm’ en ‘My Jamaican Guy’ nog
steeds fris als een hoentje. Met een bijna stroboscopische
lichtshow spatte ‘Love Is The Drug’ van het podium; ‘La Vie En
Rose’ gaf Jones de kans om nog eens te bewijzen dat haar stem ook
nog niet aan forsheid had moeten inboeten en ‘Pull Up To The
Bumper’ toonde nogmaals haar eigenzinnigheid: nadat ze al een
tiental toeschouwers op het podium uitnodigde dook Grace
uiteindelijk zelf het publiek in.

Tussendoor debuteerde Jones natuurlijk ook wat materiaal uit haar
te verschijnen album ‘Hurricane’, dat met de medewerking van Sly
& Robbie, Brian Eno en Tricky een gedurfde release wordt om
strak in de gaten te houden. ‘This Is Life’ klonk als een
reggaeversie van Massive Attack, ‘Keeping Up With The Jones’ mixte
disco en rock tot een aanstekelijk resultaat. En dan is er
natuurlijk die nieuwe single ‘Corporate Cannibal’: een fenomale
song met het donkere Tricky-sfeertje waarop Jones haar
angstaanjagende imago van weleer opnieuw bovenhaalt en met diepe
spreekstem bijna bovenmenselijk klinkt. Zo was Grace doorheen haar
hele show: larger than life. Een intensief spektakel dat elke
muziekliefhebber met zowel een oog voor kwaliteit als een zwakke
plek voor lichte kitsch moet meegemaakt hebben. Op haar zestigste
geeft Jones al haar generatiegenoten het nakijken; geen rariteit
uit het verleden, maar een rasartieste die haar stempel op elk
tijdsvak durft te drukken.

Macy Gray’s ‘Big’ is nu verkrijgbaar via Geffen.
Grace Jones’ ‘Hurricane’ verschijnt op 27 oktober via PIAS.

aanraders

verwant

Zwangere Guy + Roméo Elvis + Tourist LeMC

8 augustus 2019Lokerse Feesten

Drie artiesten. Drie grootheden uit het genre. Drie tinten...

Trixie Whitley + Róisín Murphy + Christine And The Queens

7 augustus 2019Lokerse Feesten

Lokeren stak het midden van de feestweek in een...

LOKERSE FEESTEN: Warhaus + Manic Street Preachers + dEUS + Kasabian :: 10 augustus 2018

In Lokeren koestert Feestenprogrammator Peter Daeninck al lang een...

LOKERSE FEESTEN: Diablo BLVD + At The Gates + Hatebreed + Gojra + Judas Priest, 5 augustus 2018

De eerste zondag van de Lokerse Feesten is traditiegetrouw...

Pennywise

9 augustus 2017Lokerse Feesten

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in