Een groepsnaam is zo ongeveer de moeilijkste stap die elke band moet zetten, want hij moet een eeuwigheid meegaan. Je kan niet zomaar lukraak een woord kiezen en hopen dat het wel los zal lopen. De beste namen klinken immers niet alleen goed, maar geven ook perfect weer hoe de muziek klinkt.

Als er al een naam is waar men stikjaloers op mag zijn, dan is het wel Machinefabriek. De eenmansgroep ofte grafisch vormgever Rutger Zuydervelt had geen betere naam kunnen kiezen. Niet alleen evoceert zijn muziek het geluid van machines, bovendien heeft hij ook een schier eindeloos aantal releases uit zodat het wel bandwerk van de bovenste plank lijkt, zonder ooit aan kwaliteit in te boeten. Een eerste vraag ligt dan ook voor hand: "Hoe bewust was de keuze voor de naam Machinefabriek?"

Machinefabriek: "De naam Machinefabriek hangt zeker niet samen met het aantal releases. Het is niet alsof ik op voorhand plande om zoveel albums uit te brengen. Ik kwam de naam vaak tegen toen ik in mijn vorige woonplaats (Arnhem) boodschappen ging doen. Hij stond op een gebouw vlakbij de supermarkt. De naam bleef in mijn hoofd spoken en ik kon bijna niet anders dan er iets mee te doen. Wellicht roept hij bij sommige mensen ook een industriële bijklank op, maar ik maak natuurlijk geen industrial. Ik vind vooral de klank van het woord erg mooi."

enola: Je zegt het zelf ook: je hebt al een flink aantal releases op je naam staan en toch is Ranonkel pas je officiële tweede plaat.
Machinefabriek: "Nou ja, als je compilaties, samenwerkingen en mini-cd’s niet meerekent dan wel ja. Gevoelsmatig is het wel de opvolger van Marijn (zijn eerste officiële cd; jbo)."

enola: Ranonkel is wel op een ander label (Burning World Records) uitgebracht dan je debuut.
Machinefabriek: "Omdat het met Lampse (zijn eerste label; jbo) zakelijk gezien zo niet meer vlotte, was ik genoodzaakt naar een ander label op zoek te gaan. Burning Word Records had me eerder al benaderd omdat ze Marijn wel op vinyl wilden uitbrengen. Het was dan ook een vrij logische beslissing om het bij hen te doen. Als zij het niet hadden gedaan had ik het in eigen beheer gedaan."

enola: Hoe bepaal je dan wanneer je iets zelf uitbrengt en wanneer het een officiële plaat wordt?
Machinefabriek: "Sommige werken zijn wat meer momentgericht dan andere. In het eerste geval is het dan ook belangrijk dat ze snel ’uit mijn systeem’ zijn, maar ook dat het publiek er op het juiste moment mee in aanraking komt. In mijn platen zit een specifiek gevoel, iets dat ik op het moment dat ik ze maakte kwijt wou. Ik kan het zelf niet altijd benoemen, maar het is iets dat ik op dat moment graag wil horen. En dat heeft uiteraard alles met mijn gemoedstoestand te maken."
"Bij labels duren dingen ook gewoon lang, terwijl als je het zelf doet, op cd-r, het eindresultaat een week na de opname al af kan zijn. Aan de andere kant zijn andere albums, vooral full-lengthplaten, dan weer zo belangrijk voor me dat ik het zonde vind deze tactiek toe te passen. Ik wil voor die een hogere oplage en een betere distributie. In die gevallen heeft een label mijn voorkeur. "

enola: Weleer is een bundeling van ouder werk. Sommige oudere releases zijn dan ook niet meer te verkrijgen, zou je die vooralsnog on demand branden of komen er in de toekomst nog verzamelaars?
Machinefabriek: "Heb je verzoekjes dan? Uiteraard zal ik daar niet moeilijk over doen. Maar een compilatie lijkt me handiger. Een flink aantal 3-inches zijn niet meer te verkrijgen. Er zal dus zeker een tweede Weleer volgen."

enola: Waarom kies je eigenlijk voor 3-inch-cd-rs?
Machinefabriek: "Op een 3-inch kan iets meer dan twintig minuten. Voor mij blijkt dat een erg goede tijdspanne om een ’verhaal’ te vertellen, zonder te veel omwegen te maken. Het is to the point, wat ook de concentratie in het werken verhoogt. De laatste tijd komen er overigens minder 3-inches van me uit. Ik geloof dat ik ’langere verhalen’ ook interessant begin te vinden."

enola: Je hebt ook al livealbums uitgebracht. Hoe anders zijn die dan je studio-releases?
Machinefabriek: "Heel anders gezien de manier van werken live anders is. Zo gebruik ik enkel analoge spullen, en is het ook ’real time’ componeren. Over het algemeen zijn liveoptreden/opnames vaak directer en wat simpeler qua opbouw. Het heeft zijn beperkingen, maar daar zit ’m dan ook weer de kracht. Live wil ik ook zo min mogelijk afleiding van waar het om gaat: het geluid. Ik speel het liefst in een zo donker mogelijke ruimte."

enola: Live componeer je ’real time’ en in de studio? Zijn je nummers ook improvisaties of werk je daar meer aan?
Machinefabriek: "Beide. Er wordt veel aan gesleuteld, maar een nummer ontstaat door ’gewoon’ te beginnen, en vervolgens al werkende het gemaakte geluid te laten dicteren wat erop zal volgen. Als je begrijpt wat ik bedoel. De basis, bijvoorbeeld het instrument of de algehele sfeer is min of meer bepaald, maar de manier van werken is verder vrij intuïtief."

enola: Je hebt al verschillende samenwerkingen op je naam staan. Wanneer en hoe bepaal je zo een samenwerking? Werk je dan heel anders?
Machinefabriek: "Meestal kwam het idee om samen te werken van mij, omdat ik bewondering heb voor wat de andere artiest maakt. Uiteraard moet er ook een klik zijn, ik hoor vaak wel of het geluid van de ander past bij het mijne. Gelukkig gaat het tot nu toe meer dan goed. Ik ben erg trots op mijn samenwerkingsverbanden."
"De manier van werken en componeren is wel anders. In plaats van dat inspiratie puur uit mezelf moet komen, word ik dan door geluiden van een ander uitgedaagd. Dat houdt het creatief en spannend. Een goede samenwerking houdt in dat je het evenwicht vindt tussen het strikte samenwerken en het behouden van je eigen karakter."

enola: Zijn die samenwerkingen ook een manier om het fris te houden? Ik kan me voorstellen dat je na een tijdje in herhaling dreigt te vallen of zonder ideeën zal komen te zitten. Is dat iets waar je bang voor bent?
Machinefabriek: "Soms een beetje, maar het komt altijd snel weer goed. Ik ben een erg onrustig persoon. Ik moet altijd iets aan m’n hoofd hebben, altijd een project hebben om m’n ei kwijt te kunnen. Het is dus bijna noodzaak."

enola: Is je manier van werken dan veranderd doorheen de jaren?
Machinefabriek: "Eigenlijk niet echt. Ik merk wel dat mijn stijl en interesse af en toe wat verschuiven, maar de manier van werken an sich niet echt."

enola: En je materiaal? Gebruik je nog steeds dezelfde instrumenten of volg je de technologie op de voet?
Machinefabriek: "Min of meer ja. Ik koop wel eens een nieuwe effectpedaal of een sampler, maar al met al komt het op hetzelfde neer. Gelukkig zijn de combinaties die er te maken zijn bijna eindeloos. Ik heb nog steeds de gewoonte met enige regelmaat een tweedehands instrument op de kop te tikken, en andere dingen weg te doen. Ik wissel dus ook wel van instrumenten, maar dat deed ik al van bij de start.."

enola: Je hebt wel een tijdje ook onder de naam De electronicawinkel geopereerd. Hoe verhield het zich tot Machinefabriek?
Machinefabriek: "Ik begon er ooit mee om mijn ’speelsere’/poppy kant te laten zien, maar het is bij een cd-tje gebleven. De muziek van De electronicawinkel liep ook over in wat ik met Machinefabriek deed en doe. Wellicht had mijn e.p. Lenteliedjes op Type onder die naam kunnen verschijnen (is gereleased als Machinefabriek; jbo)."

enola: Ik las dat je ooit nog in een doom metalband gespeeld hebt. Dan is de stap naar wat je nu doet wel heel erg groot.
Machinefabriek: "Mijn verleden in die doom metalband is wel overdreven hoor. Dat duurde maar drie maanden. Maar goed, het is zeker dat ik toen een fervent fan was van death en doom metal. Tja, niks geks als je puber bent volgens mij. Het was vervolgens geen hele grote stap naar wat meer dark ambient dingen. Maar ik kwam ook in aanraking met populaire danceacts als Prodigy en The Chemical Brothers. Vanaf daar is de stap naar Autechre en Aphex Twin niet zo heel groot."

Op de website van Machinefabriek vind je een lijst met alle releases. Op verzoek van Zuydervelt geven we even de meest recente en te verwachten albums mee: "Staub", 3-inch met Steinbrüchel. met liveopname, eigen beheer
"Oahu", cd met Frans de Waard, op Low Point Records
"Thole", mini-cd met soccer Committee, op Slaapwel Records
"Mort Aux Vaches", cd op Staalplaat
"Huiswerk", 7-inch vinyl op Ketchup Cavern
"Onkruid", split LP met Matt Davies, op A Room Forever
"Piiptsjilling", cd/boekje met dichter Jan Kleefstra, op Onomatopee
"Box Music", cd met Stephen Vitiello, op 12K