In het land van Detroit zijn er groepen die voor clichés kiezen en groepen die voor minder voor de hand liggende clichés kiezen. Met zijn vocale hoogstandjes en uitgerekte solo’s houdt Buffalo Killers het bij de tweede categorie en probeert de band een andere vorm van klassieke rock uit.
Hoe klinkt het om een stem à la Axl Rose met Dire Straits-achtige, hoogtechnologische riffs te horen meekwelen? Het is één van de vragen waarbij u ongetwijfeld nog nooit heeft stilgestaan, maar waarop Buffalo Killers met zijn titelloze debuutplaat een antwoord klaar heeft.
De band ontstond uit de assen van Thee Shams, een groep wiens hoofddoel was om psychedelische bluesgarage in de richting van groepen als The Immortal Lee County Killers en Dark Skies te vervaardigen, maar waarvan de leden nu voor uitdagingen in het meer klassieke rockgenre hebben gekozen. Ervaring in overvloed dus, en bijgevolg was er alleen nog nood aan een overtuigende verpakking om al dat moois in verkocht te krijgen.
Met het logge openingsnummer "San Martine Des Morelle" poogt Buffalo Killers alvast meteen een krachtig staaltje van zijn talent te tonen. Er zijn duidelijke bluesecho’s van Thee Shams in te horen, maar de speelse piano bevestigt Buffalo Killers’ link met het kalmere rockgenre. Dat maakt van het nummer een perfecte barometer voor de rest van de plaat, want Buffalo Killers’ veelzijdigheid lijkt zowat de enige constante waarmee het combo zijn identiteit verkocht krijgt.
Ofschoon "SS Nowhere" met zijn groovy tot zelfs jazzy melodie al even zwaar op de maag ligt, is het vooral een stijlbreuk met het voorgaande. Dat is een lijn die met het uiterst emotionele "Heavens You Are" gewoon verder wordt gezet. Het maakt van Buffalo Killers een plaat waarop alle uithoeken van de classic rock perfect worden uitgekamd, zonder dat de muziek ooit teveel in melodieuze en snelle rock-’n-roll vervalt.
Dat maakt van Buffalo Killers geen al te gemakkelijke plaat, maar het ligt wel in de lijn van de verwachtingen naar meer psychedelica, waarvoor Buffalo Killers ten tijde van Thee Shams reeds een basis legde. Dat Buffalo Killers met een dergelijke aanpak zelfs een beetje aan de Europese psychonauten van Motorpsycho doet denken, mag eveneens worden gezegd. Is het puur toeval dat de familienaam van de gebroeders Gabbard heel veel gelijkenis met die van Motorpsycho’s voormalige drummer Hakon Gebhart vertoont?
Buffalo Killers maakt met zijn eerste plaat zeker geen onverdienstelijke indruk. Toch slaagt de band er nog niet in om de perfecte middenweg tussen pocherige moeilijkdoenerij en een mooi popgeluid te vinden. Die uitdaging is natuurlijk wel weer een goede reden om naar een volgende plaat uit te kijken.
