Voor de derde keer maakt de Franse stripdichter Edmond Baudoin de Vrije Vlucht-collectie van uitgeverij Dupuis tot zijn thuis. Met De Ruitenwissers levert hij een persoonlijk reisverslag af van een tocht door de streek van Québec.
Aan het eind van een jarenlang verblijf in de Verenigde Staten en Canada maakte Baudoin met drie vrienden een laatste rondreis in de streek van Québec, die later de basis voor De Ruitenwissers zou vormen. Zoals het echter gebruikelijk is binnen de werkwijze van Baudoin, ontaardt dit alledaagse gegeven in een heus traktaat over leven, liefde en natuur. Tal van vroegere en latere herinneringen worden verwerkt in zijn verslag, wat de uitgebeelde emoties alleen maar meer draagkracht geeft.
"Van Laurence hadden we in Montréal afscheid genomen. Guy reed, Violette zat naast hem, het regende, de ruitenwissers probeerden de grijze hemel te wissen. Achter in de auto zat ik wat te krabbelen op het schutblad van mijn agenda van 2003. Ik viel in slaap." Zo eindigt dit verhaal en het is meteen ook de enige vermelding van de ruitenwissers uit de titel. Tegelijk gaat het om belangrijke woorden, want tekenen is voor Baudoin niets minder dan het vermijden van ruitenwissers, het in ere houden van het verleden. Zijn gevoelens voor Laurence bepalen voor een groot stuk de intensiteit van zijn dagboek, terwijl de hechte vriendschap met Guy en Violette hem dan weer inspireert en moed geeft.
Het kleurengebruik in De Ruitenwissers oogt naar Baudoins normen redelijk klassiek. Anderzijds is het ook de eerste keer dat de kleuren in één van zijn boeken zacht en sfeervol het verhaal ondersteunen. Zeker in De Ogen in de Muur uit 2003 koos hij voor meer extreme kleurschakeringen die los stonden van de realiteit. Ze bevestigden het beeld van Baudoin als een echte kunstenaar, een auteur die vooral door specialisten en collega’s erg gewaardeerd werd. De Ruitenwissers is op visueel gebied dus zeker een erg toegankelijk boek, ook al blijft het inhoudelijk vooral een kluif voor poëtische zielen. Liefhebbers van de betere geweld- en suspensverhalen houden dus beter hun handen af van dit album.
In dit album hanteert Baudoin overigens een opmerkelijke vertelwijze. Bovenaan de bladzijden speelt zich het verhaal van de rondreis en Baudoins eerdere liefdesperikelen af, terwijl onderaan in tekstvorm persoonlijke beschouwingen geplaatst worden. Deze blijven echter verbonden met de bovenstaande tekeningen, waardoor het album toch zijn eenheid bewaart. Het versterkt ook het intuïtieve karakter van dit album, waarin het persoonlijke leven van Baudoin als een wirwar doorheen de pagina’s kronkelt.
Edmond Baudoin is een monument. Zoals uit het voorgaande al duidelijk blijkt, is hij een unieke auteur met een geheel eigen stijl. Ondanks het niet evidente karakter van zijn boeken heeft hij doorheen de jaren toch een trouw publiek opgebouwd dat zich zijn uitgaven hondstrouw aanschaft. Zo heeft de kleine uitgeverij Sherpa zelfs een aparte collectie voor hem in het leven geroepen. Daarin wordt aan een stevig tempo nieuw en oud werk van de man gepubliceerd. Binnenkort brengt hij overigens een nieuw album uit in de collectie Bayou van Joann Sfar. Wellicht komt dat ook in aanmerking bij het moedige Sherpa.
