Een vettige zwartlederen handschoen die een versleten babypopje boven een geheimzinnig oud manuscript houdt; de intrigerende cover van Het Manuscript: De Tien Geboden 1 is veelbelovend. Op de eerstvolgende bladzijden trekt auteur Frank Giroud je iris open tot ongekende diameters, om er een mooie cocktail van bloed en poëzie in te gieten.
Als marketingmensen de koppen bij elkaar steken, is het oppassen geblazen. Voor je het weet komen ze met de meest absurde voorstellen rond een sprankelend nieuw concept, dat ze meestal vakkundig verpesten door een stuitend gebrek aan originaliteit. Het schitterende concept sterft een stille dood en vervolgens mogen de marketeers opkrassen. Scenarist Giroud (Louis La Guigne, Het Ibismeisje) hééft een concept en gelukkig ook de creatieve vrijheid om de frisheid ervan te vrijwaren. Goede dingen komen blijkbaar in tientallen, want voor zijn magistrale reeks De Tien Geboden (Le Décalogue) koos de Fransman ervoor om zich te omringen met tien tekenaars (anciens en debutanten) die elk een deel van de saga uittekenden.
In het eerste deel Manuscript introduceert een staalblauwe stadsschemer — onder begeleiding van een sinistere voice-over — de moordzucht van een onbekende sardonische psychopaat die de straten van Glasgow onveilig maakt. De volgende morgen komt een stoffige bundel terecht op het bureau van Simon Broemecke, een jonge redacteur met literaire ambities. Het document, dat rechtstreeks uit het verleden is opgedoken, zorgt voor een ommekeer in de levens van Simon en Gwen, de vrouw die hem verlaten heeft en voor wie hij nog altijd een hartstochtelijke liefde koestert. Het opzienbarende werkje leest als een film: horror wordt afgewisseld met lieflijke tafereeltjes van een paranoïde Simon die zich op het Ierse platteland verschanst. De roem begeestert hem en in zijn ogen staat bloody murder geschreven. Hij zal zijn magnum opus niet laten verknallen, ook al moet hij daarvoor iemand van oor tot oor de keel oversnijden.
De potloden van Joseph Béhé tekenden de bladzijden van de fictieve codex Nahik — dat een versie van de tien geboden bevat en de spil vormt van de serie — in het heden, latere delen graven in het verleden ervan. Maar Girouds concept werkt ook omgekeerd: zodra deel tien is verschenen, kan het verhaal ook chronologisch — van het jaar 632 tot nu — gelezen worden en komen alle voorgaande delen in een nieuw licht te staan. De man geniet blijkbaar volop van het feit dat zijn langetermijnaanpak stevig aanslaat bij pers en publiek, ook al omdat het totale opzet van de reeks pendelt tussen een ambitieuze mix van historische thriller, mystieke zoektochten, liefdesverhalen, sciencefiction en spannende actieavonturen.
Het Manuscript: De Tien Geboden 1 kan misschien nog het best omschreven worden als een hybride van Stephen Kings Secret Window en The Sandman (DC Comics), de geniale reeks van Neil Gaiman. Voor de toekomst plant Giroud een nieuwe serie esoterische strips voor uitgever Glénat en heeft hij twee nieuwe miniseries à la De Tien Geboden in voorbereiding. "Gij zult deze strips kopen en ze goed vinden", luidt dan weer het Gebod van goddeau.
