Roadrunner Records, grootste der metallabels, bezorgt de gemeenschap dit jaar al vijfentwintig jaar de nodige vunzigheid, en daar mag wel eens hoera voor geroepen worden. Terwijl in de States de cake aangesneden wordt, kan de rest van de wereld meefeesten door zich een uniek samenwerkingsverbond van de verenigde Roadrunnercatalogus aan te schaffen: The All-Star Sessions.
Jawel, Roadrunner is eigenlijk van fiere Hollandse origine, en hoewel daar amper iets van te merken is, blijkt dat toch uit deze eigenaardige verjaardagscompilatie. The All-Star Sessions lijken immers verdacht veel op het muzikale equivalent van de Efteling: een geslaagde tocht langs legendes met moderne middelen, met om elke hoek een knipoogje naar nog meer fantasie. Voor de jongste bezoekertjes een leuke kennismaking met verschillende sprookjeshelden, voor de ouderen toch telkens weer een aardige kans om even zoet nostalgisch te zijn.
Geen té vanzelfsprekend overzicht van vijfentwintig jaar Roadrunner dus, en daardoor ontbreken enkele oude helden zoals ondermeer Mucky Pup, Heathen, Pestilence, en Atrophy op het appél, maar we hebben ook nooit geklaagd over de afwezigheid van Sjakie en zijn bonenstaak in de Efteling. Vier figuren uit prominente Roadrunner bands stelden als kapitein een team samen en blikten achttien tracks in die het overgrote deel van het metalspectrum overvleugelen. Van dienst zijn Dino Cazares (ex-Fear Factory), Joey Jordison (Slipknot), Rob Flynn (Machine Head), en als jongste broekje Matthew K. Heafy (Trivium). Het is eens iets anders dan Jean Blaute en Liliane Saint-Pierre.
De bijdrage van team Cazares laat alvast horen dat kapitein Dino zich niet echt van ex-band Fear Factory los kan scheuren. Zo klinkt het gebalde "Baptized In The Redemption" met Dez Fafare aan de microfoon als Fear Factory ft. Coal Chamber, en het evenzeer dampende "No Mas Control" met de stem van Christian Machado als Ill Niño ft. Fear Factory. De resultaten zijn meer dan aardig, hoewel "The Enemy" en vooral het Linkin Park’erige "The End" bij de mindere tracks op The All-Star Sessions horen.
Behalve de stampende opener "The Dagger", met strakke solo van Jeff Waters (Annihilator), levert Rob Flynn met "The Rich Man" onze favoriete track van het album: een flash back naar Machine Head ten tijde van … The More Things Change, met prima vocalen van Corey Taylor (Slipknot, Stone Sour). Verder moet het Max Cavalera ondertussen toch stilaan opvallen dat collega’s (zie ook Probot) steeds Sepultura-nummers voor hem schrijven, eerder dan Soulfly-werk. Max’ voormalige bandbroeders kan het overigens ook niet ontgaan zijn dat "Independent (Voice Of The Voiceless)" een lekkere brok is.
Vooral de tracks van team Jordison blinken uit in variatie en merkbaar speelplezier. "Annihilation By The Hands Of God" geeft de massieve grunt van Glen Benton (Deicide) een beter forum dan alles wat zijn eigen band de laatste jaren wist te produceren, terwijl Keith Caputo (Life Of Agony) 3 tracks verder zijn fluwelen vocalen over het wat middelmatige "Tired ’n Lonely" weeft. Jordison tekent ook voor de afsluiter, "Enemy Of The State", die perfect afgemeten werd voor de sleepstem van Peter Steele (Type O Negative).
Ondanks zijn jonge leeftijd wist Matthew K. Heafy zich met de meest opmerkelijke namen van The All-Star Sessions te omringen. Met de stembandtrillingen van levende legende King Diamond is "In The Fire" klassieke Merciful Fate met een modern sausje, terwijl de matige vocale prestatie van Dani Filth (Cradle Of Filth) op "Dawn Of A Golden Age" de glans van het fenomenale drumwerk van Mike Smith (Suffocation) niet doet verbleken. Andere Heafy-tracks "Blood & Flames" en "I Don’t Wanna Be (A Superhero)" missen juist zo een stuwende kracht.
Dat The All-Star Sessions niet subliem zijn, spreekt voor zich. Er zijn echter wel een paar aardige snoepjes te rapen in dit sprookjesbos, en meer moet dat al niet zijn. The All-Star Sessions zijn alleszins een tikje goedkoper dan een ticketje Efteling, en u heeft er langer plezier van.
