Giants Of The Air :: ”Niets anders dan kwetsbaarheid”

Ze komen niet uit Gent. Noch uit Antwerpen. Ze houden er geen nevenprojecten op na, gewoon dat ene groepje: Giants Of The Air. En ze zijn geweldig. Dat is: geweldig theatraal, geweldig emotioneel en geweldig groots. Erg on-Vlaams dus, maar dat kan frontman Stef De Clerck niet schelen: “Anders gaan we niet worden”.

De Clerck: “Ik ben daar fier op, op ons flamboyante geluid. Het klinkt misschien onnozel, maar ik vind dat dat wel eens mag, die diepe emoties, of dat er nu over is of niet. Er zijn weinig groepen die dat doen, en het maakt het me niet uit dat mensen daar niet tegen kunnen. Dat theatrale in mijn stem en onze muziek kwam onverwacht, maar nu kiezen we daar echt voor. We kunnen en willen niet meer terug. Er moet passie inzitten.”
“Mijn hoge stem ontdekken was een Big Bang. Het gebeurde toen we een aantal jaar geleden, nog onder de groepsnaam Native, een demo opnamen. Het wilde die dag maar niet lukken om de zang van “Ocean’s Glowing” op te nemen en producer Geert Van Bever gaf het op: ’Stop er maar mee, je hebt gisteren teveel gezopen en gerookt’ — dat was waarschijnlijk ook zo — en we trokken op café. Waar we tot zijn ontzetting allemaal een trappist bestelden, wat natuurlijk een goeie remedie is als je een kater hebt, opnieuw beginnen drinken. Na de derde trappist was ik meer relaxed en zijn we terug naar de studio gegaan. In één take stond het nummer op band mét die oerkreet die ik daarvoor niet had. Vroeger was het afzien om “Ocean’s Glowing” te zingen, nu is mijn stem er naar gegroeid; ik zing nu makkelijk een toon hoger dan drie jaar geleden. Drank is dus toch ergens goed voor.”

enola: Verzorg je die stem op zijn Jasper Steverlincks?
De Clerck: “Toch wel. Ik drink wel nog altijd pinten en op tijd en stond ’s avonds een whisky, maar sinds twee januari ben ik toch maar gestopt met roken. Dat ging gelukkig probleemloos, sindsdien heb ik maar één keer van een sigaret getrokken. Ik begon toch last te krijgen van slijm op de stembanden en met het besef dat het nu serieuzer wordt met die plaat die uitkomt en zo mochten we toch iets professioneler worden. En ook voor mijn gezondheid kon het geen kwaad: het verschil is enorm.”

enola: De plaat wordt behoorlijk goed onthaald. Een opluchting?
De Clerck: “Eigenlijk wel. Al waren we heel tevreden met de plaat, ik had zelf niet verwacht dat ze zo goed zou zijn. Het is ook een plaat met een begin en een einde, niet zomaar wat bijeengesmeten liedjes. Twee nummers zijn zo nog gesneuveld omdat ik ze niet in het verhaal kreeg ingepast. Ik ben thuis op computer aan het sleutelen geweest aan een goeie tracklisting, en “Fling” en “Lo Rise/Hi Rise” kreeg ik er nooit goed in: met die twee erbij was het net iets te lang en te zwaar. Het was voor mij al behoorlijk veel, die 45 minuten, wat moest het dan zijn voor de luisteraar?”
“Als het aan mij ligt dan komen die nummers wel op de volgende plaat. En waarom ook niet die Neil Youngcover van “A Man Needs A Maid” die we in de Rockrally speelden, want iedereen vond die goed. Nu, je neemt altijd meer nummers op dan er op de plaat komen. Een volgende plaat zal er in elk geval vrij snel komen, ik ben er nu al voor aan het schrijven. Ik denk niet dat er aan de sound direct iets zal veranderen. De nummers zullen iets poppier zijn, al zal het herkenbaar Giants blijven. We zien wel. Het is wel de bedoeling de plaat deze keer langer te maken. Minstens twaalf nummers.”

enola: Tijdens de opnames van Where People Need No Ratio vertrok jullie toetsenist. Het ging niet meer?
De Clerck: “Het boterde niet meer, in de eerste plaats op muzikaal vlak. Er ontstonden te veel twijfels en te veel discussies. Het begon muzikaal en het werd persoonlijk. We vonden het ook wel vervelend, want nu moeten we optreden met de hulp van twee sessiemuzikanten die afwisselend inspringen: Jeroen Swinnen van Daan en Joris Cauwelaerts van Zita Swoon. Dat is niet houdbaar: zij hebben hun eigen groepen en verplichtingen, dus zijn we op zoek naar een nieuwe toetsenist.”

enola: Where People Need No Ratio is erg intelligent opgebouwd: met opener “You Are My Genius” geef je de luisteraar nog een vlot verteerbaar liedje voor dat bombastische geluid openbarst.
De Clerck: “Ik weet het niet: er zijn mensen die dat een moeilijk nummer vinden. Het is nochtans maar een intro, die moeilijke geluidjes, maar blijkbaar zijn er mensen die daar al afhaken hoewel het volgens mij maar een simpel liedje is dat goed in het oor ligt.”
“Eerst dachten we nogal idioot dat we met een catchy nummer moesten openen, en dan als tweede nog een, en dan pas iets anders. Maar we hebben niet eens zoveel catchy nummers, dus dat was dom. Ik wilde “You Are My Genius” altijd al als opener, omdat dat nummer voor mij het belangrijkste is aangezien dat rechtstreeks over mijn vader gaat die gestorven is toen ik veertien was.”
“Dat had natuurlijk een grote impact op mijn leven, die man heeft een grote invloed op mij en mijn opgroeien gehad. Het is niet gemakkelijk zonder vader, al heb ik een zes jaar oudere broer die die rol wel wat op zich kon nemen. Dat ik muziek maak, heb ik aan mijn vader te danken. Ook hij was muzikant, hij speelde gitaar en dirigeerde een kerkkoor. Misschien komt daar wel die theatrale kant vandaan. Het is misschien een cliché maar ik ben een introverte mens. Ik hou niet van drukte. Voor mij is muziek de manier om mijn gevoelens te uiten en te verwerken.”

enola: Je stelt je erg kwetsbaar op in die song. Je verbergt niets.
De Clerck: “Ik wil dat de mensen weten hoe belangrijk mijn vader voor mij was. Al denk ik dat weinig mensen zullen begrijpen waar het over gaat. Ik zie geen andere manier voor ons dan dat soort kwetsbaarheid: we zijn niet cool, we zijn niet knap. En dat interesseert ons ook allemaal niet. Het gaat om wie wij zijn. Ik heb ook bewust weinig contact met het publiek. Laat de muziek haar werk maar doen. Misschien is dat naïef, maar het gaat niet anders.”
enola: Is Stef De Clerck een dramaqueen?
De Clerk: “Misschien wel. Ik kan heel kwaad worden. Ik toon mijn emoties zelden maar als ik ze toon, als ik kwaad word bijvoorbeeld, wordt het rood voor mijn ogen, bij verdriet ben ik depressief. Mijn leven is vlak met enkele pieken. Vanuit dat oogpunt: ja.”

enola: Van je teksten valt vaak niets te maken. Je houdt het bewust cryptisch?
De Clerck: “Dat is de bedoeling. Teksten zijn iets raars: het is poëzie en toch ook weer niet. Ik ben germanist maar heel eufemistisch gezegd, ben ik geen fan van poëzie. Ik haat het zelfs.”
enola: Dylan verdient de Nobelprijs Literatuur niet?
De Clerck: “Sorry, ik haat Bob Dylan. Dat is zo typisch voor de muziekpers: sommige dingen moét je goed vinden. Bruce Springsteen schrijft van die mooie verhalen maar uiteindelijk weet je ook niet waar hij het over heeft. Een tekst moet goed klinken en gemakkelijk zingen. Soms moet het ook gewoon rijmen: ’Rijmen en dichten zonder je gat op te lichten’, zegt mijn lief dan, maar soms moet het. Mijn teksten gaan over iets maar interpreteer het zelf maar.
enola: Toch eens testen. Waar slaat “This eternal city/we got to paint it pretty” (uit “A Headfull”) op?
De Clerck: “Dat gaat over Barcelona en het plan om daar te gaan wonen. Een vriend heeft dat gedaan, maar ik zou het niet willen. Ik ben geen reistype: ik vind het hier nog altijd het beste en op muzikaal vlak vind ik het hier nog niet zo slecht.”

enola: Zijn we hier toch niet iéts te chauvinistisch geworden over de lokale muziekscene de laatste tijd?
De Clerck: “Ik maak natuurlijk zelf deel uit van die ’lokale muziekscene’, dat is dus moeilijk, maar de middelmaat drijft wel meer naar boven dan vroeger. Voor dEUS had je bijna niets en nu is er zo’n overdaad. Sommige groepen zijn gewoon nog niet klaar voor het niveau waar ze nu staan. Maar omdat ze toevallig als Gents beschouwd worden, hebben ze een streepje voor op de rest.”
“Ik krijg het vliegende schijt van de term ’Gentse scène’: de helft van de groepen die daar onder vallen, zijn niet eens van Gent. Dat is langzamerhand wel iéts aan het verminderen, maar als je uit Gent komt, word je nog altijd vlugger als goed beschouwd. Maar let’s face it: niet alle rock uit Vlaanderen is goed.”

http://www.giantsoftheair.be
Beeld:
Madelien Waegemans

recent

Ilja Leonard Pfeijffer :: Alkibiades

Bekroond, gelauwerd, alom gelezen en geprezen: zonder overdrijven mogen...

Â¥$ :: Vultures 1

Doorheen zijn hele carrière zijn twee elementen altijd dominant...

Talk Show

27 maart 2024Botanique, Brussel

Eind jaren tachtig sloegen alle rockers plots aan het...

Arthur The King

Uitgerekend in de week dat Joe Camp – de...

Hors-saison

Met zijn sociaal bewogen films past Stéphane Brizé binnen...

verwant

Giants Of The Air :: 26 februari 2008, Kraakpand@Handelsbeurs

Een laatste concert als voorprogramma van een Hollandse nobody?...

Giants Of The Air :: I Am The Co-Pilot

IJzer moet men smeden als het heet is, platen...

Giants Of The Air :: Where People Need No Ratio

Donkere schaduwen glijden over een voor de rest helblauwe...

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Schrijf uw reactie
Vul hier uw naam in