Het was me het muziekjaar wel, dit 2004. Bij momenten was de vloed straffe releases niet te stuiten, en het gaf zelfs niet dat de grote kanonnen (U2, Eminem, …) dit najaar tegenvielen. Meer nog: het prachtigste was weer grotendeels in de marge te vinden, maar enkele kleppers wisten ons toch te verrassen. En dan spreken we nog niet over de triomfantelijke terugkeer van Morrissey. 2005, u zal van goeden huize moeten zijn om ons dit jaar te doen vergeten.
- Lansbury :: That Creepy Hope On Love Een Spaanse songschrijver met een passie voor de ijlheid van Low ontmoet een band die haar mosterd bij Slint en Mogwai ging zoeken. Het resultaat is wondermooi.
- The Radio Dept. :: Lesser Matters Een groepje Zweden doet ons terugdenken aan de tijden van My Bloody Valentine en grijpt ons bij de nek met schitterende songs.”Dromen van songs eerder dan songs”, zeggen ze zelf, en beter kunnen wij dat niet samenvatten.
- Her Space Holiday :: The Young Machines Break-up-platen beluisteren kan soms erg voyeuristisch aandoen. Maar als het zo’n sterke mix tussen triphop en indietronics oplevert als deze plaat, dan verdwijnt die plaatsvervangende schaamte snel.
- Morrissey, :: You Are The Quarry Een terugkeer door de grote poort is dit, die enkel bekroond had kunnen worden met de hoogste plaats op Rock Werchter. Het heeft niet mogen zijn, maar we blijven dromen.
- The Shins: Chutes Too Narrow Hét lente- en zomerplaatje van het jaar. Schitterende melodieën die zich zonnig huppelend een weg door uw hoofd banen.
- Einstürzende Neubauten :: Perpetuum Mobile Onze favoriete Duitsers kunnen het nog steeds. Dit ritselt, klopt en boort als vanouds, maar Blixa Bargeld en de zijnen slijpen hun kunstje almaar fijner. Dààr hebben ze die slijpschijf dan ook voor.
- Howie Day :: Stop All The World Now Keane? Novastar? Er is dit jaar maar één essentiële poprockplaat gemaakt en dat is deze.
- Dresden Dolls :: Dresden Dolls Punk? Cabaret? Theatraal Totaalconcept? Fucking great, dat in elk geval.
- Björk :: Medulla Sommigen vinden dit intellectuele bullshit, wij horen gewoon straffe songs die toevallig bijna enkel met vocale arrangementen zijn opgenomen. Straf, toegankelijk én bij momenten kippenvelverwekkend mooi. Maar u kunt natuurlijk ook gewoon het zoveelste garagerockgroepje opzetten.
- Animal Collective :: Sung Tongs Leverde een recensie vol onbewoond eilandromantiek op, maar is naar het schijnt gewoon neo-folk. Wij hoorden vooral losgeslagen indianen en kampvuursongs voor aliens van de planeet Qzorgg. Maar goèd dus.
Het was een gewèldig muziekjaar, bezweren wij u, en dus verdienen ook deze platen een vermelding. De top 11-20 ::
11. R.E.M. :: Around The Sun 12. Groep Jezus :: This Land Is Ours (tevens de jaarlijkse prijs voor Spijtigste Split) 13. Styrofoam :: Nothing’s Lost 14. Kings Of Convenience :: Riot On An Empty Street 15. Ozark Henry :: The Sailor Not The Sea 16. Aereogramme :: Seclusion 17. múm :: Summer Make Good 18. Manic Street Preachers :: Lifeblood 19. Fennesz :: Venice 20. Tom Waits :: Real Gone
Zij Die Het Dan Nòg Net Niet Haalden: The Veils. De prijs voor de beste single gaat gedeeld naar Franz Ferdinand (“Take Me Out”) en The Killers (“Somebody Told Me” – tevens Meest Ontgoochelende Full-Cd). Erg mooie concerten gezien van múm (AB) , Belle & Sebstian, Einstürzende Neubauten, Raveonettes (MOD), Patti Smith (Bozar), Twilight Singers (AB) en Mercury Rev (Brugge)
