AB, Brussel, 7 oktober 2004
De Ancienne Belgique programmeerde woensdag voor z’n 25ste
verjaardag twee groepen die door hun muziek de temperatuur zowel op
zwoele feestjes als bij intieme momenten tot ongekende hoogtes
kunnen stuwen. Terwijl buiten een gure herfstwind z’n best deed om
iedereen al eens stevig te doen huiveren bij de gedachte dat de
winter eraan zit te komen, was De La Vega volop bezig een
tot tropisch paradijs verwarmde AB in te pakken. Wij waren op dat
moment echter nog druk bezig ons fototoestel af te geven, onnodige
jassen en pulls in kastjes te steken en onszelf te voorzien van de
nodige voorraden verfrissende pinten.
Gelukkig voor ons had De La Vega genoeg aan een half uurtje om het
publiek te overtuigen van de kwaliteiten die ze bezitten, zodat we
nog net de geweldige single ‘Surely’ als bis konden horen. We zagen
een goed op elkaar ingespeelde groep, met zangeres Lize Accoe als
diva in wording, die over een dijk van een stem beschikt en in
tegenstelling tot wat ze kort voor het optreden vertelde, niet in
het minst last leek te hebben van zenuwen. Ze bespeelde zonder de
minste moeite de zaal. Gelukkig heeft de band de komende weken nog
verschillende optredens in hun agenda staan. Dan zullen we wel op
tijd zijn.
De hoofdbrok van de avond was natuurlijk Groove Armada. Het
Britse collectief heeft ondertussen al zoveel hits bij elkaar
geschreven dat ze zelfs niets nieuw moeten uitbrengen om een
dolenthousiaste AB uit te verkopen. Niet dat iemand zich aan het
gebrek aan nieuw materiaal stoorde. Groove Armada kwam z’n net
verschenen ‘Best Of’ voorstellen, waardoor bijna alle singles de
revue passeerden.
In een ver verleden schreef de groep vooral loungenummers.
Gaandeweg kwam daar steeds vaker een verleidelijke housebeat bij.
De setopbouw kon je dan ook een beetje vergelijken met hun
carrière: rustig opbouwen naar een langgerekt hoogtepunt. Waar het
publiek bij ‘Chicago’ en ‘Inside My Mind (Blue Skies)’ dan ook nog
een beetje afwachtend luisterde, kwam iedereen vanaf het dromerige
‘My Friend’ stilaan helemaal los. Dromerig én mooi, al mocht er wel
net iets minder effect op de stem gezeten hebben. Een klein
minpuntje maar, want vanaf dan ging het in stijgende lijn. Met
stijgende verbazing ook, hoeveel bekende nummers ze eigenlijk wel
al op hun oeuvre staan hebben.
Vanaf ‘Fogma’, het soort danshit waar Faithless een patent op
heeft, stond iedereen in de zaal zichzelf een breuk te dansen. Even
nam de groep nog gas terug met een betoverende versie van hun
eerste hitje, ‘At The River’, om vervolgens een hels slotoffensief
in te zetten. Het hoogtepunt kwam er met een lang uitgesponnen
versie van ‘I See You Baby’, wereldberoemd geworden door de Fatboy
Slim remix met bijhorende clip en het intussen legendarische
refrein. De zaal werd gek en eiste dan ook met reden enkele
bisnummers.
Tot twee keer toe mocht Groove Armada terug het podium opstormen,
eerst eindigend met ‘Superstylin’, waarbij de stuwende baslijn live
tot ieders plezier stukken beter en opwindender klonk dan op uw
geliefde stereoketen. Spijtig genoeg koos de groep er voor om
tijdens de tweede encore ‘Fogma’ nogmaals te spelen, terwijl
supersingles als ‘But I Feel Good’ of ‘If Everybody Looked The
Same’ ook wel fijne mogelijkheden waren. Kleine minpuntjes die een
heel goed concert ervan weerhielden om de boeken in te gaan als
“legendarisch”.
